Alle inzendingen over weggaan...

Haar milder gezicht vergeet soms het nu, vertrouwder met het verleden Verloren ondeugd in zacht grijze ogen, stiltes eeuwig vermeden Voorzichtige glimlach vertelt wie zij was, beminde vriendelijkheid De waas in haar weten is nog maar pas, herinneringen raken kwijt Sproetjes van tijd op sierlijke handen, ooit een passende ring Haar…

Ik heb niets meer te geven Want alles wat ik gaf Was voor jou te weinig Niet compleet en ook niet af Ik heb niets meer te vragen Wil ook geen antwoord meer Want ik wil niet meer geloven In de leugens van weleer Ik was een meester in vergeten De waarheid werd vrolijk ingekleurd Ik heb mezelf steeds bedrogen Mijn geweten voorgelogen…

Het kampvuur is een rustpunt een waar ik snel weer weg wil vonken trekken aan mijn ogen, lonken duwen m'n wangen, uren, naar waar het fris is, weg. Anderen praten heel timide laten terloops de waarheid vallen over hun helden serieus, of grappig over corpsballen Jij staat midden in het vuur, je schreeuwt "Ik lach alleen als jij lacht"…

ik hield zijn hand vast, niet stevig vast, maar gewoon vast. hij keek mij aan, alsof hij wist, wat komen zal... hij kneep mij zacht en lacht door een waas van de nacht. hij keek mij aan en zei dat hij mij nooit vergeten zal... hij keek weer naar boven, haalde diep adem, zijn hand gleed uit de mijne geen verdriet, een lege vlek…

je gaat niet zomaar als je wordt bemind bij een glimlach van een geliefde en sprekende ogen van een kind soms blijkt de aarde te groot of de hemel eindeloos ver weg een ziel is dan in diepe nood het gevoel geestesdood denken kent heg noch steg je gaat niet zomaar als missen huilt in het donker waarin de zon is verdronken…

Ik had moeten weggaan, zei ze Toen het nog kon…

nu opstaan nu beginnen nu weggaan niet verspillen echter regen loomheid factoren tegen weggaan verstrijken uren langzaam zonder te bereiken zonder spoor…

Je kan nog niet weggaan Ik heb nog niet voor je gedanst niet zacht zingend in slaap gesust ’s nachts stil voorgelezen oud verdriet van je gezicht gekust Je kan nog niet weggaan Ik wou de zon met jou zien opgaan de kans je te danken voor alles wat je gaf we hadden nooit woorden, het voelt zo goed je kan niet weggaan, het is nog niet af…

Daar gaan zij, man na man met doos na doos, een stoel, een badje met een klok erin, gehaast het huis uit en de wagen in. Pas op, dat gaat zo niet, roept iemand boos. In huis zijn alle kamers schaamteloos ontkleed, ontdaan van hun herinnering, een lichte vlek waar eens wat stond of hing. Geluiden klinken hard en grenzeloos. En dan is het…

Hoe je er ook tegenop ziet wat je er ook tegen wil doen vaak komt er toch verdriet een handdruk en een zoen die zeggen dat je gaat voor even of voor altijd je ‘thuis’ verlaat toch wel uit dankbaarheid maar veelal met pijn in je hart loop je weg van de gewenning want je maakt voor jezelf een nieuwe start als een soort erkenning die…

Ik ga weg. Weg van hier. Opzoek naar geluk. Opzoek naar vertier. Ze kunnen me wat. Al die tegenslagen. Ik ben ze allemaal zat. Laat ze maar denken. Laat ze maar praten. zolang ze maar weten. Dat ik ze voorgoed zal verlaten. Niets houdt mij nog tegen.…

Soms wil ik hier niet meer zijn Vluchten Weglopen van alle problemen Die elke keer opnieuw verschenen Waarom ik Waarom verdien ik dit Kon ik maar iemand aanwijzen die daarover beslist Ik wil weggaan van hier Weggaan op zoek naar plezier Daar heb ik behoefte aan Dat heb ik nodig in mijn ongelukkige bestaan Ik stijg nu op Hopelijk naar een…

tak van wilg stam van berk roerdomp bank prullenmand en tussen riet dat je daar ziet een meerkoet een waterval een minderkoet een waterviel in ons geval afscheid van wat in woorden en aan water heeft bestaan van onze liefde van on zel iefd e rechtop lopen daar vandaan. ------------------------------------------------…

de kringen die je achterliet om zogenaamd indruk te maken vervaagden sneller dan aanvankelijk gedacht de tint van het weggaan kleurde goed bij jouw grijze jas en humeur nimmer had ze zo uitgekeken naar de lente die nu nog ver weg leek en gooide haar haren in de wind…

je woorden liggen op tafel naast het lege glas een versnipperd stilleven waar begon je en waar zette je een punt? kan ik wat je zeggen wilt verbinden? hoe maakt een mens verscheurde woorden heel? ik leg mijn hoofd op tafel naast het lege glas snippers dwarrelen van de tafel…

Als een auto die lang in de regen gestaan heeft optrekt en wegrijdt, blijft waar hij stond achter een plek die zich van de rest van de straat onderscheidt, even nog, tot hij ook nat is en niet afzonderlijk meer bestaat. Dat is wat blijft als je weggaat. --------------------------------------- uit: Voor de goede orde (1988)…

te kijken bij het weggaan. na al die fijne uren die altijd weer te kort duren uren van zwijgen lachen drinken,vrijen, praten oh ja, de hond uitlaten even alsof het voor altijd zo zal zijn...…

Je gaat verhuizen naar een woning met ruimte voor een verjaardag en je dochter. De vrouw vroeg of ook ik weg wilde van hier. En ik twijfelde over het antwoord. Want -inderdaad- ik ga het pand verlaten in de verwachting dat stenen omvormen tot vlinders. Maar nu wil ik de oude kat nog vergezellen Hij vroeg hier verdomme net zo min…

Vertel me, hoe raakte Hij ooit in mijn leven. Een vraag die als de wind steeds terugkeert. In gesprek herinneringen en toekomst mezelf in het midden. Op een nacht verliet Ik Hem. Glipte weg terwijl Hij rustte. Ik koos mijn weg willekeurig. Zonder enig patroon. Ik liet geen enkel spoor achter. Niemand weet waarheen…

ga niet weg nu de klok de tijd in stukken slaat niet weggaan nu de nacht dode dromen ontvouwt ga niet weg nu de duisternis zijn eigen woning vond niet weggaan nu de feniks de ochtenddauw met de vuurdood bezegelt…

Lopend naar ons huis pluk jij bloemen, onwetend -- dat ik weg zal gaan.…

Lichtmast in herfstzon twee ooievaars in conclaaf blijven of weggaan?…

Ik zie haar weggaan. Lentegeur briest bruut voorlangs, Bloesem verjagend.…

Men zegt tot troost: "de tijd heelt alle wonden". Toch weet ik niet hoe ik verder moet gaan. Ik heb nog nergens rust of troost gevonden. Toen jij wegging is de tijd stil blijven staan.…

deze zomer bivakkeert hij aan de stroken van lakens en poëzie hij verkeert in een staat van hypothermie alles ligt buiten de tijd woorden verdwijnen alles wordt gezien alles bestaat alles wordt taal deze zomer treedt hij uit zijn lichaam zet hij geen voet buiten de deur hij is overal…

Blijf bij mij en ons doe het en blijf weggaan maakt ziek Dus blijf nou maar ga niet weg en blijf hou ons in leven Blijf zodat de zon blijft schijnen ga nou niet weg blijf maar mooi Blijf en stuur de tranen weg hier blijven betekent geluk dus blijf nou maar Weggaan is niet mooi weet je hier blijven is mooier dus alsjeblieft BLIJF…

beurtelings spelen we degene die wordt verlaten vluchten van loslaten nog niet weggaan ik trok jij duwde nu hang ik hier in het luchtledige…

- Het zijn niet echt fouten - Het zijn LEER-MOMENTEN en daar ben ik blij om want wie wil er nu even dom weggaan als hij gekomen is ?...…

amechtig zuchten toont haar lastig leven loos in weten van zelf en weggaan van hier of waar ergens vrede is ik ben daar verder van dan zij nodig heeft te weten of haar asem mij giert…

Het missen dat met je weggaan komt.…