Alle inzendingen over wind waaien waslijn

aan de waslijn blaast de wind een bolling in de positiejurk…

ik vang jouw tranen en hang ze één voor één aan de vers gestreken waslijn vol liefde schenk ik ze aan de wind om ze te abstraheren…

mijn gedachten verwaaien met de winden op weg naar daar waar ze in woorden een voedingsbodem vinden een plek om te gedijen waar ze confrontaties weten te vermijden mogelijk kunnen verlichten als bouwstenen dienen voor gedichten…

kijken naar de lucht in stilte ongebonden vrij wit en grijsblauw…

Mijn gedachten wapperen als was aan de waslijn, de mouwen en pijpen alle kanten frisse wind waait en geeft gul, droogt, daarna met de hand glad gestreken draag ik ze opnieuw en ruik de geur van buiten en voel me één geheel.…

het zal wel zo zijn dat wij te weinig woorden aan de waslijn hangen de vaatwas staat in de keuken wij hebben nu meer tijd en drogen niet meer af.…

Een nieuwe wind gaat waaien, door de politieke gangen en door Samsom, maar goed dat ie zijn haar al kwijt is, hoeft ie niet naar een spiegel te graaien. Een nieuwe wind gaat waaien door de politieke gangen, nu maar wachten, waar deze toer op vast gaat hangen!…

Als herfstbladeren waaien onze verlangens – steeds op in de wind.…

ze waaien in de wind de korenaren ik zie als een kind aaibaarheid varen…

De wind waait over land en zee De wind waait altijd met je mee Een mens blijft soms achter op een plek Dat terwijl de ander vertrekt Laat mij vliegen als de wind als in een fantasie Van dit kind Ooit was ik bemind naar verre streken waai ik heen Al moet ik lopen Op één been Afstand is maar een paar letters Een woord Maar afstand van…

waai maar wind takken vliegen van de bomen zij breken eigen winterdromen ik zie ze vallen hun herfst is gestorven de oogst al lang geborgen zij knapten in gebreken de kou had hen geen nieuwe buigzaamheid gegeven waai maar wind en schift de bomen uit dood hout zal nooit meer de lente komen…

een rij regendruppels hangt heerlijk aan de waslijn te drogen…

aan de waslijnen hangen de grote angsten gekreukt te drogen…

Woorden van rust en ontroering waaien weg, verjaagd door de wind, woorden van liefde en troost verwaaien als bladeren in de herfst. En na de wind wacht ons slechts leegte, en hoop zonder doel.…

Zonnige luchten zomer hangt aan de waslijn als najaarswind waait…

Tegen het licht van ontelbare zielen die de fluwelen kosmos tot een vrij gebied hebben verklaard, draaien landen om hun eigen as om een nieuwe taal te kiezen die ik hun ogen las om zo de geschiedenis te herschrijven , ofschoon die al begonnen was, om alle stof van verwachtingen te malen, tot vruchtbare inkt, die zal drogen aan de waslijnen…

tussen beiden vast boven vrij wijd uitgespreid en naar onder verbonden met de grond vaak wat drassig met waaierig gras geklemd blijft hoop levend hemels bevrijd golft het wasgoed dun rillend aan de lijn zo lang zonder weerstreven een verbinding in leven houden in een halve vlucht verbonden met hoog en gedroomd zijn dan weer strak op de wind…

De wind weet niet, hoe hij waaien zal. Het waait. De wind begrijpt niet, waarheen hij stormen zal. Het stormt. De wind fluistert hier. En ik? Ik luister. Zoals een pasgeboren kind. Eerbiedig buigen wil ik. Zoals ook riet kan buigen. Voor het onbegrepen leven. Voor de wind.…

Men zegt wel eens "hoge bomen vangen veel wind" Ga ik er voor staan waai ik bijna omver Ga ik er achter staan waai ik bijna uit mijn schoenen mensen kunnen soms toch de meest onnozele spreekwoorden bedenken (met dank aan Eli het buurjongetje)…

vanwaar ik zit, met uitzicht op klei zie ik een vergeeld dekbed uit het raam van de weduwe dan weiger ik te bewegen om slechts te kijken naar haar over de akkers vol spruiten nadert uit het westen, wind en regen zij haalt de waslijn leeg en ik zwijg voor eeuwig morgen zal mijn bezoek zijn mijn pak hangt klaar ik weet wat te zeggen over…

onder de luifel aan de overkant van de straat staan kinderen met rode jassen verwelkt kleven krullen op hun hoofd in de tuintjes wacht alles nat er hangen lakens aan een waslijn waar iemand niet thuis is om ze binnen te halen of waar iemand wel thuis is maar achter het raam staat en kijkt hoe de wind ze tot zwaaipoppen blaast -------…

Ik voelde de wind al waaien voor hij onder je rok inging Toen hij dan begon te fluiten deelde ik zijn bewondering Ik ben vlug voor je uitgeweken na het zien van die windstreken…

laat mij maar waaien de wind neemt me wel mee over land en over water op zijn lijnen door de lucht gewichtsloos tevreden in vogelvlucht…

trekt zich terug want moord in concurrentie woord inflatulentie alles op de kant waaien op winden schrijver dezes stinkt er niet in ik kan mij er niet in vinden…

nu de waarheid aan de waslijn hangt zijn de kleuren zichtbaar vervlogen de wind heeft een oor te luister gelegd al het vangt zijn dromen uit 'n grijs verleden waar de oudroze harten nog altijd memoreren aan toen liefde nog onbevangen was zij als 'n regenboog kon ontluiken geurden bloemen mooier met hun fragiele verschijning deed 't menig…

Je waait door mijn leven als wind door de wilgen. Soms dan storm je. Takken dreigen dan door te knakken. Je beweegt me als wind door de wilgen. Zonder jou zweef ik stil in de atmosfeer als de takken van wilgen zonder wind. Dan zweef ik net zo lang tot het waaien weer begint.…

doe je ogen dicht een pluisje is zo licht het zweeft en geeft zich over het wiegt en vliegt steeds hoger op de adem van de wind gaat het waaien laat je zaaien op de adem van de wind ga maar kind…

Verliefd was je molen ontken het maar niet verliefd op de wind... je liet met je sollen kreunen deed je, tollen reikhalzend naar nieuwe vlagen waai dronken, pronken met je volle wieken maar,...jonge wind wichten worden ook oud, alleen de wind heeft het eeuwige leven.…

De woorden waaien met de wind tot ik misschien een antwoord vind; de vragen drijven dromend voort. Er is het pasgeboren kind, de moeder die het aan zich bindt en alles wat weer herbegint, maar nergens klinkt het slotakkoord tenzij voor wie aandachtig hoort de woorden waaiend in de wind.…

wind ruist was wappert sneeuw dwarrelt wolken varen tenten staan wolken vliegen tenten waaien wind snijdt sneeuw ligt was bevriest sneeuw blijft was valt tenten slapen wind blaast wolken weg…