Alle inzendingen over winterkoning

Kleurig figuurtje zittend in de wintertuin de winterkoning!…

herfstdriftig vliegt hij van stam naar tak en terug de winterkoning…

Op deze wintermorgen voelde ik me sterk, stapte uit bed en kleedde me aan, ging naar buiten, niet voor een of ander werk. Zomaar in de sneeuw een beetje gaan en staan. Zonder jas en zonder das alleen tegen de kou. Dapper en trots: ik tegen de elementen. Iedereen sliep nog, en ik was een rots onder de hemel grauw. Maar een wezen zo teer sloeg…

De lente is duidelijk begonnen, zijn maartse staart zal hij opsteken want niet iedereen is het passend eens, met te zingen ik ben de Winterkoning toont hij zijn dwarse verenkleed.…

echt, want een 17-grams vogeltje betekent niets vlakbij het meedogenloze, zwarte asfalt, kaneelbruin is ze, zwarte spikkeltjes, helder parelen de kraaloogjes, ontroerend, terwijl mijn Blackberry heftig zoemend trilt, schiet ik vol, want hoe charmant is ze en zo kwetsbaar, deze winterkoning, ik kniel, ik luister, koester de jongste winterkoning…

dàg winterkoning vogelkind in vaalbruin veren pakje -het staartje hooggepinkt- dat zo lichtvoetig springt van stam naar tak tot takje hier heb ik gierstjes rond- gestrooid uit een cellofanen zakje , Sint Nicolaas…

ademt, wasemt, bloesemt woning voor winterkoning.…

een uil rust op een knoestige tak zijn vleugels licht gespreid laag aan de hemel verlicht de maansikkel het donkere tafereel de wassende maan en de kale tak verhalen over het einde van de herfst de aankomst van de winterkoning is nabij…

We zijn het nieuwe jaar binnengereden De eerste maand is voor een kwart al klaar De winterkoning is nog steeds niet daar De lentekoningin zal gauw aantreden Nog twee maanden tot zomertijd te gaan Ik laat één klok dat uur vooruit maar staan…

waar de spotvogel gorgelde schreeuwde huilde en de dappere winterkoning dichtbij de grond een wormpje zocht waar de eenzame zwaan op haar lege eieren broedde en in de verte de tere eendenkuikens zag daar legde onverhoeds de nachtdauw een sluier over mijn hart…

geen vorst vandaag de winterkoning zingt zijn lof op vroege lente, luidkeels stapt de morgen deze wereld in het gras draagt speels wat tere madelieven voorzichtig wit in breekbaar groen er schuiven auto’s langs ze snellen vol bravoure het donker uit geen ruit met ijs slechts ramengrijs met vuile strepen volledig in gewone doen…

Een winterkoning donker vel weggestuurd op hoog bevel geen ster of eerbewijzen noch zoeken hem de wijzen. zijn moeder wordt zijn huilen moe en dekt hem met wat lappen toe slechts daar vindt hij erbarmen in moeders warme armen Een sterrenregen onverwacht is alles wat de kerst hen bracht wat zullen zij zich wensen?…

De winterkoning schuilt in beukenhagen waar koning winter niet heeft toegeslagen de vorst hult zich in misten en in vlagen dat zie je aan de opgestoken kragen Wie dit 'vorst' noemt stel ik graag een paar vragen is het bij u min dertig, alle dagen en nachten?…

Ik wuif de wind onder het beschermde blad, de winterkoning kent geen vrees zo beschreven in het okeren licht over de sneeuwwitte flanken van het winters gezicht. Een enkele schreeuw doorboort de nacht waar de trek z’n vlucht herbergt.…

Het kwinkeleren van een winterkoning en een roodborstje in het struikgewas laat hen even stilstaan. Om met geheven hoofd te luisteren naar het wonder van de natuur dat winter heet.…

in het licht van het keukenpeertje beoefenden we de kunst van het bijna verdwalen in het donker verloren in de chaos van mooie dingen zagen we de lente in de ongewisheid van de nacht de oude boomgaard de takkenhoop erachter waar de kleine winterkoning zich veilig waande in het sjofele schuilpaleis thuisgekomen voor het donker…

Kleine guit van het sprokkelhout Vogeltje dat niet zo van kou houdt Altijd fier met de staart omhoog En zingend naar alle kanten toe bewoog Bekend om zijn opvallende wenkbrauwstreep Zijn harde trillende zang die menigeen aangreep Zo’n klein vogeltje met zo’n prachtig geluid Krachtig zijn territorium aan concurrenten uitduidt Frivole nestenbouwer…

ik alles met m’n vlinder delen Zodat ik liefheb, leef en lach En de wonden van het gister helen Met de overgang Van week tot week Zit in alle hectiek wel even rust Om te beseffen welk paradijs Er opengaat als ik je kus Met de overgang van de seizoenen Blijkt in alles een bekroning van liefde en ik blijf je zoenen Van de zwaluw tot de winterkoning…

de huismus komt vanuit het verhaal in de krant onze tuin ingevlogen blij verwelkomd door de roodborst de kwetterende winterkoning verbaal door de merel van Groninger komaf die bromt: bist d'r weer mien jong alleen de zwart-witte kat van de buren van onze buren staat eventjes paf ik moet me al op verschillende veren concentreren en nu komt…

Roffelende specht krijsende kraai brutale gaai koerende duif zingende lijster tsjilpende mus staccato koolmees welluidende winterkoning virtuoze roodborst merel gezang vogelorkest lentesymfonie kijk luister, leef voorjaar.…

Roffelende specht krijsende kraai brutale gaai koerende duif zingende lijster tsjilpende mus staccato koolmees welluidende winterkoning virtuoze roodborst merel gezang vogelorkest lentesymfonie kijk luister, leef voorjaar.…

omfloerst het ogen met de bomen tot grijze fluwelen de horizon ontnomen in het stille witte waaiende een sprankje zon jaagt het op de vlucht om verloren lommer de bladgele en rode in haar vochtige handen ontnemen het zicht van de nacht in roodkastanje maandagen ritselt de beuk in zijn verloren blad de winterkoning…

Mees, merel, vink en winterkoning zoeken plek voor geschikte woning schuchter klinkt hun eerste zang hun activiteit bekoort onze oren de koude duurde veel te lang straks streelt ons weer het zonnegloren toont de wereld weer een kleurenpracht ’s avonds zingt de nachtegaal zacht.…

moeilijk uw uitgezakte wangen te vullen met een borst van een schreeuwende leeuw het hooglied der dorpen klieft door de vette klei er hangen boeken en bundels te drogen, vissen verwelken wij hebben uw erfgoed uit alle bibliotheken gehaald gestapeld om u heen, een kist mee al uw verzen erop in de witte tuin geplaatst daar zingt de winterkoning…

Wil je nu al het rijgsnoer lospulken De strik van dit keurslijf Door een gure winterkoning geknoopt Zie je dan niet hoe hij reutelt en treuzelt Nauwelijks wijkt van de troon De laatste trots Gun ons een voorschot De milde spoeling van jouw meisjes Week onze wangen in het lengend licht Want geef maar toe De bevrozen aarde houdt een belofte…

Dat enige mees, merel, roodborst vink of winterkoning aantrekkelijkste zingen en verfijndste roepen laat klinken tot wanneer ze hun verblijfplaats zullen verlaten om onbepaalde vliegtijden te besteden in een opklarende hemel.…

Ze zijn niet alleen en krijgen gezelschap van enige merels, mezen, roodborsten of winterkoningen die ook hun aantrekkelijkste zingen en verfijndste roepen laten klinken Want hoe je het ook bekijkt, herfst is niet alleen tijd van tot ziens maar ook van hallo.…

om je pootjes Wat vlokken op je vacht Je snuffelt gretig in het rond Een sprookjes-winter-nacht We lopen onder sterren Jij rent wat heen en weer De Maan kijkt toe en zij glimlacht Naast Grote en Kleine Beer We weten ons altijd omringd Door krachten die beschermen Ze lopen met ons mee als boom Als planten in de bermen Winterkoning…

Ach, zoete rook, die zo ijl vervliegt, Ach, dat je mij nog langer wiegd', In je sterke, zoete armen, ach dat Ik me nog even aan jou zou mogen warmen, dat de strenge Winterkoning korter heersen zou, dat ik niet zou verglazen door zijn kou Ach mijn Mei, mijn lieve, zoete Mei, Immer te kort leeft gij voor mij...…

In de zetel gezeten onder een lekker warme deken geniet ik van het winterseizoen en laat de ijskoningin en de winterkoning buiten hun werk verder doen.…