Alle inzendingen over ziele-poort

De oude wijze ziel in haar geeft raad maar ZELF neemt ze het besluit De poort van goud gaat ze niet door een ziel gaat haar lichaam uit... Veel later sterft een oude vrouw geboren wordt een kind... Ooit vraagt hij raad om WAT te doen? als hij zich voor een poort van goud bevindt Een wijze ziel geeft raad...…

De poort van de stad gesloten wapens op scherp kleuren vervagen in zwart en wit angst voor overgave regeert negeert de schoonheid van kwetsbaarheid zoals een vlinder die ontpopt maar het bloed, het bloed verliest zijn vuur nooit spreid je vleugels en vlieg, vlieg dwars door het verweer…

Even klop je aan bij mijn 'ziele-poort', die uit parelmoeren dauw is gemaakt en waarvan haar vensters open staan om met het lied van levens-liefde de stilte van de nacht in te dansen, terwijl de vlammen van smeulend vuur, verborgen onder as, opflakkeren nadat vergeten intieme zachtheid speels wordt aangewakkerd en de nachtzijde een draad vormt…

door de poort achter in het zwart verlaat ik het licht * lang geleden is een ziel vermoord thans wordt mijn mond met pek gedicht immers ook mijn handen hebben een lijf doorboord de satan heeft mij in de greep als handlanger van de man die ik ben en allen zijn in mij ook van hen die ik niet ken gedreven door de drift van…

de vredige stilte wordt vooral vereerd de poort staat open in de hemel vertoeven blijkt een plek voor reünisten de ganse dag zielen voorbij zien zoeven zelfs is er een bijeenkomst voor vermisten de poort staat open over het uitzicht valt niets te klagen vanonder de oude wereld in de smog daarnaast wordt door engelen ook nog de…

opnieuw verhief zich het lichaam en sprak ik ben uw engel uw meest intieme woonplaats daar waar ik samenval met uw ziel zullen vleugels groeien aangrijpend en majestueus poorten zullen zich openen waardoor ik mij met u zal uitstrekken om te verkondigen wat u beweegt laat het vrede zijn.…

Nadien ik, als de lauwerier, Vast kraak in ‘t midden van mijn vier. ---------------------------------------- stenen – zuchten Zo springt bij ongeval zijn poort op - laat hij per ongeluk een wind fij – foei terwijl – omdat mijn ziel! - mijn lief!…

Gebouwd om mijn hart, ziel en emoties te beschermen, want ik heb door de jaren heen flink moeten kermen Er wordt dagelijks op de poort geklopt maar ze worden door de wachten bij de muur gestopt. Niemand komt er zomaar binnen en daar valt niets tegen te beginnen.…

Ik ga met jou tot aan de poort en in je laatste nachten zal ik daar blijven wachten tot je een hemels welkom hoort. Ik zal wel bij je blijven staan totdat we moeten scheiden. Er is geen plaats voor beiden om samen door de poort te gaan.…

Het is heel dichtbij de leegte de duisternis De Zwarte Poort gaat krakend open ik wacht met het zetten van mijn voet over de drempel alles vliegt weg en verder en ik wacht bij de onbekende Poort tot het ene moment Dan zet ik plots mijn voet neer zonder te weten wat ik doe loop ik onder de massieve gewelven van oneindigheid weg van hier…

de poort ik slenter langs het stenen perspectief met rood gelakte luiken, rode deuren mijn oog getrokken naar het felle licht in de door mensenhand gebogen opening oude masten kijken vlaggend over de kade met zijn bemoste voeg volop genietend van het fraaie zicht op de strak ommuurde haven het is hier zalig toeven tussen de statige…

een bruisende tuil bomen gebonden op de smalle landweg een poort naar veraf strak in het land op lange stammen een deur naar niets in lam gelegd land ook ongewijzigd door lichte wind het is een hemels poort als de lucht door zware wolken wordt stuk gesmeten het is een zware deur die naar de einder open gaat als zomerwolken…

De poort naar liefhebben staat open Het landschap van je lijf mij nog onbekend Je huid met bronnen hoogten, laagten Wie... heeft ze met oog en vingers al verkend?…

Door deze poort mocht ik wandelen, fietsen heb ik vastgesteld na gerede twijfel plattegrond in de hand Het scheen me de poort van vriendschap met het landschap de menselijke maat wel te verstaan.... De bomenlaan.... naar het klooster loopt dood.…

Wanneer een angstig mens, alles te verliezen heeft, opent zich een enge poort. Eindelijk vallen de schellen, van zijn betraande ogen. De toekomst blijkt een illusie. Het verleden is moe gestorven. Vredesduiven vliegen af en aan. Vannacht zijn onze laffe angsten, in de aanblik van onze open ogen, lafhartig op de vlucht gegaan.…

Hoe meer jij van mij houdt hoe meer ik jouw liefde verraden moet, verscheuren moet als een hond aan de poort Hoe meer jij in mij gelooft, hoe meer ik terug zal bijten tot jouw liefde dood is aan de poort van de hemel of de poort van de hel…

Ik wervel, wervel om mijn hart, er is een poort -- de poort naar liefde.…

toen je me vroeg wat liefde is heb ik in mijn ziel gezocht waar zoveel pijn begraven ligt dat ik mijzelf verkocht toen je me vroeg wat vrijheid is heb ik huilend in mijn hart gekeken de poorten naar mijn eigenheid zijn onder druk bezweken toen je me vroeg hoe laat het is had ik het antwoord klaar 't is vijf voor twaalf gelukkig vijf…

Succesvol in een baan om onze aarde Was al verrassend voor de satelliet Ze gaven 'm een maand of drie, meer niet Maar hij bewees wel vijftien jaar zijn waarde Terwijl bij mij elk 'duurzaam' apparaat Al na een maand of drie ter ziele gaat…

En jouw lippen – zijn het poorten? Vind ik jouw diepste diepte op de tast? Het licht is gemaakt opdat wij zien en woorden bevrijden, zijn geen last Leef en open je ziel en lichaam Toekomst is herboren, houd me vast…

het was een donderdag niets vermoedend op de bank tot het kwam die ene traan op je wang vervolgens die ene zin voor hem is de poort geopend hij heeft de stap naar de andere kant genomen de poort is gesloten en hij zal nooit meer terug kunnen komen die ene poort, gesloten voorgoed…

Een poort als ingang een poort voor een nieuwe begin de kracht van het leven stond als hoofdletter van mijn zin. Herboren zoals jij bent zelfverzekerd volmaakt transparant jouw poort staat open die ik als een bundel eeuwig omarm.…

Het is haar poort, van vrede het gebaar, het is de code van haar vele kleuren, het is het, het alles hier, het hare.…

Wij zijn elkanders raakbaren vanaf het allereerste uur speling uit de diepste snaren van levenslot en de natuur bemin het vurig wildebeest achter de secondewijzer kroon ons voor eeuwig jong van geest tot trouwe keizerin en keizer draag mijn adem door de poorten van je gepassioneerde ziel jij enige uit duizend soorten voor wie ik in aanbidding…

Ik heb vandaag de vrouw gezocht die mij aansprak met haar zwijgen toverfee in stille hartstocht ziel om aan elkaar te rijgen door de poorten van je ogen zie ik de pure levenslust ongebreideld ingetogen voor onze liefde toegerust wij zijn levende vulkanen draaiend om onze eigen as vruchten van verloren tranen herboren tot een nieuw gewas…

Het woord, dat mij met kracht omgordde, En vrede en vreugd gaf, Is alsem voor mijn mond geworden, En voor mijn ziel een straf. De naam, die al mijn onrust stilde...…

van het volle leven, naar de poort zonder sleutel, het verborgen paradijs die liefde, stralend als een wonderbare dageraad, is thans verloren voor mij, voor immer vergaan…

waar materialen hun onbezoedelde ziel lieten zien in samen op weg ook naar kunst misschien…

Zij sleept zich voort alleen op straat eenzaam verlaten vanuit indigogekleurde hemel door niet zichtbare poort valt witte zuivere regen geen sneeuwgewemel warme weldadige stortbui.…

Zij sleept zich voort alleen op straat eenzaam verlaten vanuit indigogekleurde hemel door niet zichtbare poort valt witte zuivere regen geen sneeuwgewemel warme weldadige stortbui.…