Alle inzendingen over zuchtje

een zuchtje wind verdwijnend in het niets is alles wat ik ben…

Een zuchtje wind zoel en vol emotie je gaat ervan stralen Je wordt er blijer van. Alsof je wordt geknuffeld het gevoel van thuiskomen. Het gevoel dat je leeft.…

een zuchtje wind wat liefde een glaasje wijn wat is het leven fijn een stukje kaas glimlach hier glimlach daar je hebt het voor elkaar een zuchtje wind zon en strand licht verbrand nu stil bemind…

Onder de dennen grondig geveegd een vierkant en geen zuchtje wind…

Ik ben een handje lucht dat wordt weggeblazen door een zuchtje wind vervlogen, vergaan en voor altijd Weg…

Er komt een zuchtje voorbij... Die zuilen verbrokkelen opeens bij het geringste zuchtje liefde. Zij storten in als een kaartenhuis bij het geringste zuchtje wind. Dit jaar vieren wij het laatste kerstfeest zoals van oudsher. Weg met kaars en kerststal! Het kindje heeft die stal niet langer nodig; hij heeft een plek gevonden in ons hart.…

Er komt een zuchtje voorbij... Die zuilen verbrokkelen opeens bij het geringste zuchtje liefde. Zij storten in als een kaartenhuis bij het geringste zuchtje wind. Dit jaar vieren wij het laatste kerstfeest als van oudsher.…

Soms een beetje eenzaam Maar geen zuchtje spijt…

Badend in louter licht en water speelt een kind aan de rand van het strand met 'n zuchtje wind en nooit wordt het later...…

Een drupje in de oceaan een zuchtje in de wind een vlokje in de sneeuw een tel in deze eeuw. Een zandkorrel in de woestijn mee zal de mens in al zijn glorie niet zijn.…

Mijn leven Als een kartonnen doos; Van het kleinste Zuchtje wind Waait het om. Van het minste Spatje regen Zakt het in elkaar. Wat nou Als het gaat Stormen?…

Zomaar een zondag, een zuchtje wind, een vleugje wolk van ergens naar ergens. Zomaar een middag, waarop niets anders hoeft dan wat wachten op de avond.…

Ik breek elke avond het sterrenstof alsof het mogelijk is want wat je overhoudt is gewoon stof dat met een zuchtje wind op alle meubels springt alsof.…

Tussen de rozen staat een uitgebloeide paardenbloem met een zuchtje wind laat zij haar vruchtpluis op hen los de statige roodgekleurde bloemen eventjes wit.…

een korrel zand schuift traag over het duin een zuchtje lucht perst zich door een kier een straaltje licht vindt de weg naar buiten alles blijft open niets wordt gedicht…

de kleur is al even verdwenen verkocht aan de hoogste bieder die van goede wil grijs blijven de dagen bij geen zuchtje wind draaiend in cirkels waarvan het begin nog altijd zoek is…

een zuchtje lucht perst zich door de kieren een straaltje licht vindt de weg naar buiten een korrel zand schuift traag naar de duinen alles blijft open niets wordt gedicht…

Een zuchtje wind gaat langs me heen aangevoeld de streling van je huid een lichte blos, je stribbelt nu niet tegen de jeugd verdwijnt, een vrouw beweegt op paden zonnig licht kronkelig oneindig je adem gaat soms zwaar waarom?…

Geef ons woorden zo zacht zoals een zuchtje wind doet met een blad.…

Geen zuchtje ontsnapt zijn bleek geraamte wit drukt zwaar op z'n schouders Diep geworteld hoopt hij op een warme bries die hem weer laat opbloeien…

in één van de zonnestralen één van de regendruppels één ademstoot van de noordwestenwind zat een sprankje een spettertje een zuchtje geloof hoop en liefde maar veel meer heb je ook niet nodig op zo’n dag als vandaag…

Opstaan zuchtje kreuntje pijntje plasje scheetje Snottebel Gestel hoestje rillinkje kuchje Snottebel Remedie asperientje koekje dropje snoepje toastje Snottebel…

en daar kwamen zij de mensheid met de borst vooruit de grote trom slaand het universum in op zoek naar hun aard om ooit weer ongehoord te verdwijnen in het oneindige als een zuchtje in de eeuwigheid een hoop rommel achterlatend…

en daar kwamen zij de mensheid met de borst vooruit de grote trom slaand het universum in op zoek naar hun aard om ooit weer ongehoord te verdwijnen in het oneindige als een zuchtje in de eeuwigheid een hoop rommel achterlatend…

Klein Bang en Onzeker Een meisje Ze lijkt zo sterk Maar zwak vanbinnen Voelend Als verlaten Alleen En in de steek Gelaten Weet niet wat Weet niet hoe Maar doet het er ook toe Ik zal verdwijnen In het niets Een zuchtje wind Verdwijnend in het niets Is alles wat ik ben…

geduldig wachten zal wel komen, dacht ik vaak en menigmaal, zal wel komen met de tijden, maar geen zuchtje om te gaan, dan alleen maar te verbeiden, blijf ik lekker stil in dromen, van verlangen het zal wel komen.…

bij een object van Alexander (Sandy) Calder 1898-1976 een mobiel langzaam bewogen door een zuchtje wind zoekend naar balans vindt het object zijn evenwicht het simpele bewegen blijkt een vorm van overleven…

De kracht van een veer is dat ie telkens opnieuw bij een zuchtje wind zich op een and're plek bevindt, maar de veerkracht van jou is zo subliem da'k je zeggen wou 'n ieder moest je zo zien.…

Een zonnestraal, een zuchtje wind Een brede glimlach van je kind De koffie 's morgens voor je werk Het zingen, zondags in de kerk Het wandelen, de rit per fiets Een vreemde groet je, uit het niets Het leven als je wakker wordt geniet er van, het is zo kort…

De groene kruinen knikken ja Het mag ook wel tenslotte is lente zomer En ik ben de rondwandelende dromer Die ogen tekort komt Bloeiwijzen opsomt van de planten in m'n bloementuin De groene kruinen knikken ja en dat bij geen zuchtje wind.…