Alle inzendingen over 2. Humor

Wij volgden elkaar op de voet Wij zaten op mekaars lippen Wij namen de woorden uit elkaars mond Wij waren scherp van tong Wij hielden niet meer ons hoofd erbij Wij tikten elkaar op de vingers Wij werden 2 handen op 1 buik Wij vlogen in mekaars armen Wij hadden het niet meer in handen Wij eindigden tussen elkaars benen…

Scholieren surfen hier níét op het web Hun lessen komen van de Rembrandt-app P.S. 2 De clou van dit gedichtje snapt u niet Tenzij u inlogt en de foto ziet!…

angst voor het onheil dat over de kosmos kan komen luisteren naar de stem van het licht, en kijken met ogen dieper dan de zee rondom de klanken van verwarde ranken die ongetemperd zijn zoals de slimme vossen die energie opwekken met hout uit bossen met de koppen bij elkaar gestoken zijn ze in hun sas ook al komt er meer CO 2…

Plassterk zijn plas ruikt sterk een sterk, stevige en duidelijke verkennersbrief Maar ’t wordt nu 2 maanden zeiken of je bijvoorbeeld als man staand of zitten plast of je als mens een genderneutraal toilet gebruikt dat wild(ers)plassen door mannen nog zwaarder bestraft moet worden dat er meer voor vrouwen openbare toiletten worden afgedwongen…

‘k Lachte dansend, ‘k danste lachend, midden door m’n bitterste verdriet, zodat niemand niet het ooit ziet. ‘k Danste lachend, ‘k lachte dansend, midden in het grijnzend gelaat, de honende lach, die niemand niet ooit zag. ‘k Zei: 'Ben je vrij, dans je met me vandaag? Ik dans zo graag, maar weinigen dansen met mij. Durf jij?' ‘k Lachte…

Ons elftal leeft nog, dus ik kan wel janken, Ik huil oranje tranen van geluk. En Tsjechië kan voor mij niet meer stuk; Hoe moeten wij die spelers ooit bedanken? O ja, daar schiet mij toch al wat te binnen: We laten ze in de finale winnen!…

Het waaide heel erg hard in Nederland, We voelden alles in zijn voegen kraken, We moesten het normale leven staken, En spraken van ‘veel kracht’ en ‘imposant’. Al zijn vaak de gevolgen wel enorm, Je weet het zeker: altijd luwt de storm.…

Wat is de hel, Vraagt men zich Voortdurend af, Ervan uitgaande Dat de hemel Daadwerkelijk bestaat, Het antwoord kan kort En simpel zijn, zegt De filosoof die Wetenschap bedrijft - De hel is niet meer, Ook niet minder, Dan de plaats waar De mens liever wil zijn Dan in leven hier op aarde Dagelijks tot uitschot Verklaard te zijn…

Omgeven door een gevoel van licht zie ik hem staan Vol aandacht over zijn werk gebogen staat hij aan zijn lessenaar Met een enkele pennestreek weet hij van de letters een belevenis te maken Zijn woorden vormen uiting van liefde voor een ieder die hij bereiken kan Van een afstandje kijk ik toe en zie hoe de mensen hem weten te vinden Met…

Soms verlaten vergeefs roepend na een enge droom stil liggen huilen onwetend of ik hard genoeg roep mijn stem niet gesmoord in stil liggen huilen Het is een stempel van verlangen naar geborgenheid in een veilige schoot een stempel in mijn ziel, mijn fado zonder weemoed…

Een kudde modder- schapen in de schemering – eindeloze hei.…

Waar bovenbazen bonusbellen blazen Voer Berend Botje met vriend Pietje Bell Naar de B.V. van Nederland en Shell Het land van dikkoppen en Goudse kazen Berooid, belazerd en te krap bij kas Bedot door dotcoms - dat was wat het was…

Uit de tram staan we stil om te kijken, de wind -- waait ons folders toe.…

Alles wat je zegt tegen een ander, zeg je -- ook tegen jezelf.…

Een buurt, die wel veel zorgen had, maar die ook vol verhalen zat, vol humor en gezelligheid, die buurt zijn we voor eeuwig kwijt. Daar waar het vol van kinderen wat, verschillen van geloof en ras, maar in hun spel gelijk gezind- loopt nu geen enkel kind.…

P: Twee vrienden spraken keken en voelden elkaar aan gewoon, een kwestie van verstaan W: heel bijzonder was het dat een Zeeuwse vriend de moeite nam om een twee uur lange autorit te maken om deze Haagse dame een bezoekje te brengen P: een vrouw met zoveel gevoel en de knipkaart van het leven boordevol maar met een humor die alles…

nacht naar de morgen van het licht terwijl het licht daalt en de adem stokt, zo dool ik zonder angst op duizend bruggen moet ik staan wankelend zijn mijn treden, compleet misplaatst, belofte steelt het evenwicht, rivaliteit, helpt hoge toppen vertrouwd groen te kleuren, de harten met kleine eikenlooftakjes op te fleuren, op grasheuvels van humor…

Bij de deur waar de conciërge een wereld in de gaten houdt luisteren tuinvogels naar Beethoven terwijl het regent zonder humor stromen de reacties binnen op jouw overlijden er zijn geen betere argumenten om van de natuur te houden werp je me tegen vanuit jouw diepe graf terwijl mijn zwijglied helder klinkt probeer ik te verzinnen…

Ook al vertoont het schema soms wat gaten, zijn humor dekt de plekjes waar ze zaten fantastisch af, zodat je ze niet ziet. ’t Gemak van dichten imponeert ook mij: alsof hij uit de zakken van zijn kleren spontaan en zonder teken van kolere voor ons zijn versjes tovert, vrij en blij.…

Wat hebben we daar vanuit onze tenen gelachen, schuddebuikend van de platte humor.…

Soms de humor van een bekende stem waar ik dan glunderend graag aan wen ook na uren dat ik weer ontwaak klaarwakker ben.…

Waarom kan de tijd niet terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens…

verloor omdat hij zijn bedrijf moest overnemen en hoe hij die ene dag langs mij liep en ik hem groette alsof hij mij wel zou herkennen maar hij was mijlenver weg aeonen ver weg en zijn gezicht stond verwrongen door zware medicatie en uitholling terwijl ik nog steeds zie hoe hij met zijn plastic slippers aan kwam sloffen en de meest droge humor…

Relativeert dan hun problemen, met humor en levenswijsheid omgeven. Door ervaring haar gegeven. Maar ze heeft nog veel te geven. Ook al is ze grijs en oud. Puttend uit herinneringen, uit een lang bewogen leven, bezit ze zonder het te weten... een schatkamer vol goud.…

kwinkeleren Een vogel wou in hoger sfeer verkeren Een leeuwerik, die vliegen wilde leren Om vederlicht op aard weer terug te keren Hij zei 'ik ben zo vrij te reageren Om en passant mijn moeder te tracteren Door vrijelijk op rijm te associëren Doch zonder haar met één woord te bruskeren Noch aan een kwinkslag zal het mij ontberen Haar humor…

. ________________________________ DOPE Is haar humor zwart, negativistisch En is haar Lof der Zotheid defaitistisch Zij grenst aan niets, haar flirt is nihilistisch Miskent wat actueel is fatalistisch Zij kent geen tweespalt tussen goed en kwaad Voor haar is Lof der Onzin nooit te laat!…

In de kist de opkomende warmte tussen latjes voel dagen die me insust opnieuw en opnieuw Als klaar en bij ‘t eten de Swami ons toelacht met humor en rust ben ik erbij weer in zonlicht niet goed wetend hoe overeind, nadat op een traptrede gezeten ‘k me oud voel tussen deze mooie jonge mensen die een stoel voor me afstonden…

We weten niet wat ‘t nieuwe jaar zal brengen maar voelen ons geborgen in uw licht; leer ons vertrouwen en wat humor mengen dan straalt een glimlach soms op ons gezicht. Er komen zeker toch wel zware dagen; Gij zult ons liefdevol terzijde staan en komt geen antwoord op zovele vragen toch willen wij weer hoopvol verder gaan.…

Je hebt me geleerd op 2 benen te staan, met de hulp van jou aan mijn zij. Ik kijk vluchtig om me heen, je staat niet naast mij... Ik begin je te zoeken, mijn gedachten op alle mogelijkheden gericht. Even kom ik op adem en verlies weer bijna mijn evenwicht. Mama, waar ben je dan? ik kan nu weer stevig staan...…

Ach, ik kijk toch maar naar Hyacinth op Nederland 2 en lach zurig met de ingeblikten mee.…