Alle inzendingen over Alledaags

De weg van het alledaagse blijft vruchtbaar zoeken naar een onbekende vreemde, in mij de wereld rouwig gehuld in geheimzinnig glazig zwijgen, meer rechtbanken als wetten. Teruggekeerd, verdwaald, waarheidzoekend als de zucht, een cynische leugen. De weg van voortgang, van gouden avondlucht prees zich mooi ..…

Ik lig en staar naar het plafond van mijn kamer waar één zwart, nietig stipje zich aftekent op het felle wit de vlieg, die mijn plafond als zijn thuis beschouwt. wat hij de rest van de dag doet, ik heb geen idee! maar iedere avond zit hij weer trouw op mijn plafond. mijn huisdier, een trouwe vlieg en iedere avond weer denk ik waar ik aan denken…

Op je werk moest er geknot, ik vroeg of je nog langer wilde blijven dan je jaarcontract. Met dunne stem en aarzeling zei je wel van baan te willen wisselen, maar niet te weten wat en waar dan wel. Op de snelweg had je willen wisselen van baan, twijfelde door slecht zicht, deed iets, toen weer niet, en reed tegen iemand op. En waarom kocht…

De dagen zijn allen eender; de zon komt op en gaat weer af, verdwijnt achter een horizon. Wij sjokken naar de auto en ons werk. Eten wat en kijken tv, om altijd te laat ons nest weer in te stappen, alwaar wij verzuchten in ons kussen, en die verdraaide wekker zetten. Zo sjokt heel het leven aan ons voorbij, en tekent het tekort aan…

strand onbegaanbare rulheid handenvol zand naakt alledaags in wit het zonlicht oneervol trotserend gestrand in patat braadlucht verwaaiend broodje knars tussen tanden of, in branding slissen en dollen rollen en tollen verschuimen en schreeuwen de golven plezier kinderen duiken springen en zingen het lied van de trekkende…

Het kind is groot geworden het komt als koning met pracht en praal en een bende aan land in de haven van weemoed en de blues van alledag Omringd door soldaten streelt hij het bont van zijn mantel hij is geen held hij brengt geen gouden tijden geen loon naar werken geen bescherming tegen onrecht hij geeft alleen een show van zijn…

Het is het licht van het leven, in het volle aangezicht, voorbij de alledaagse pijn. De fakkel door willen geven, ook al dooft het licht, om geen doodlopende weg te zijn.…

wier- en tabaksrook met regen in het gezicht naar de pretfabriek voor de lage brug in de hoge rijndijk zucht een telefooncel bij de oude rijn bevechten twee oude gekken een bovenkruier spaanse estola een volle en een lege fles de wijnvlek enorm de alledaagse gang van leven en sterven bij zonsondergang…

wier- en tabaksrook met regen in het gezicht naar de pretfabriek voor de lage brug in de hoge rijndijk zucht een telefooncel bij de oude rijn bevechten twee oude gekken een bovenkruier spaanse estola een volle en een lege fles de wijnvlek enorm de alle daagse gang van leven en sterven bij zonsondergang…

Het heden, vandaag, een dag van de week, Een dag die zoals alle andere dagen leek. Opstaan, eten en hard aan de slag, Gelukkig dat je het allemaal mag. Je baalt en zucht want het is allemaal wat, De baas buldert erop los en je bent het zat. Ga toch werken ondankbare hond, De kwetsende woorden vliegen in het rond. Versuft schrik je wakker…

Wij nemen altoos afscheid van al wat dierbaar is en schikken ons met spijt in het gemeen gemis leven in herinnering aan alles wat ik zag sterven in de hunkering als mens van alledag.…

Gedachtenloos slof ik steeds verder ga mee met wind en geuren opeens sta ik voor een paleis waarin heel druk wordt gewerkt ontelbare bedienden snellen door de gangen en zalen willen hun onzichtbare vorstin verwennen en vreugde geven O, om zelf naar binnen te gaan en meedoen aan die daagse bezigheid vol zegen en goede eenvoud... heel gewoon…

Samen beleefden we een pak plezier. Je ging mee op trektocht door de Roemeense bergen. We verzeulden samen kilo’s boodschappen. 's Zondags op familiebezoek. Alles kon, je stond klaar. Mijn trouwe metgezel. We deden ook niet àlles samen. Dansen op dinsdag bijvoorbeeld, dat deed je niet mee. Een pintje pakken in stad liet je aan je voorbij…

De kookkunst van moeders. De wuivende takken voor het raam. De giechelende busconducteur en zijn pet vol mosterd. De laatste uren van Jacques Rigaut. De ongelezen pagina's in bibliotheken. De nagels van schooljuffrouwen De aberraties van de Nederlandse spelling. Elke speling van het lot. Het taaie van de escargot. De schoenen van de ballerina…

Tegen de achtergrond van het alledaagse leven luistert gezet discipline heel nauw. Kleurt en kriebelt soms heel verlegen een ander verlangen dan het doorgaans neutrale grauw. Is de verwachting het gewone eendachtig; niet bij machte te houden van wat zo schoon is en prachtig; dat wat naar buiten lonkt op zoek naar het vrije leven.…

bedelroepen tsjier tsjier tsjier achterelkaar door de zwarte specht lacht tsjier tsjier tsjier tsjier tsjier onophoudelijk wormen en zaden tsjier prurrp onder dakpannen van het huis jonge spreeuwen einde van een droom zaden en wormen meer tsjier tsjier tsjier moord en brand in de holle boom…

In de stedelijkste straten, achter de stenigste façades, zijn er binnenplaatsen van koestering en kunst, van stilte zelfs, en van alledaagse mysteriën. (Parijs, mei 2010)…

Soms lijkt het niet meer dan slechts wezenloos kijken naar de buitenkant dat instinctieve waarin zich alles afspeelt terwijl je wachtend het alledaagse zou willen veranderen in een sprookjesboek…

Er komt iets van vrede aangewaaid in het blauwe van de lucht doorheen de grijsheid, in de glimlach van een kind vol wijsheid, in kleine, alledaagse dingen die ons met tederheid omringen.…

Of aan het brood, de alledaagse zorgen? Maar als het mag denk even aan vannacht, zoals ik toen ik je zag vanmorgen.…

een late zomerdag licht is ons leven de zwaarte van het alledaagse in de ijle lucht verdwenen geen tijd om woorden nog te wegen ze zoeken zich als kleurige balonnen een eigen spoor…

mijn baken in de nacht mijn man die niet twijfelt aan ons die ik ongeremd lief kan hebben in de storm van alledag…

na de sloop liepen we langs het puin door het lege land het leven van alledag was ruw uit haar raamwerk geschud een stormwind rukte de laatste vijgen van de bomen…

zoals bij Brel de teksten rauw & schrijnend moeten zijn zo zijn gedichten dikwijls het mooist wanneer ze wreed verslag doen van het alledaagse leed het leven is nu eenmaal niet alleen maar rozengeur…

Of aan het brood, de alledaagse zorgen? Maar als het mag, denk even aan vannacht zoals ik toen ik je zag vanmorgen…

voel het doorzicht naakte takken raken aan het laatste woord het jaar droogt uit het laatste blad wordt voor je mond genomen nu ijlt de winter bij wijze van alledaagse taal…

Ik dicht dit keer Over het alledaagse weer. Alle dagen weer, Een toestand van de atmosfeer, Hier komt het wel op neer. Weer of geen weer We zien het wel weer.…

het woordloze gemis de totaal vreemde stilte die zich laat horen boven het gewoel van het alledaagse... er blijft veel te wensen maar het zijn toch onmogelijke wensen die nooit echt aan de verwachting zullen voldoen…

Alledaags eenvoudig werk is een heerlijk iets! Fabrieksrook kleurt oranje voor de zon, die traag verzinkt.…

vanuit het oosten kwamen zij de wijzen zij brachten geschenken van vrede en hoop maar vooral van liefde voor het kleine ongekunstelde voor het alledaagse grootse sluit je ogen spraken ze her- inner je…