Alle inzendingen over Baart

Reeds zijn er veel nieuwe technieken, door niemand nog geëvenaard, dus zeg ik tot mijn oude klanten, ,,dat u maar zelf uw baby baart,, Math.1:23…

een spin nestelt zich in de kerstboom het lijkt alsof het web oud licht vangt, verstard zoals de naalden in dagen van onbehagen ik wil het huis ontvluchten, niets meer zijn van al wat dichterbij komt, onverteerbaar in schalen van vergeving waarin kaarsen tot vlakte zjjn vergaan de spin baart verder tot in elke hoek van de kamer…

als moeder Gaia chaos wordt en wervelstormen baart die niet zijn in te tomen als wilde stromen raken in de nucleaire kern als gekerm de straten overmant en kinderen onbeschermd tussen vallend puin wezenloos bewegen laat mij dan meer oog dan lichaam zijn alziend goddelijk oog dat de gulzigheid van Gaia doorseint aan het alomvattend…

Je baart me zorgen!…

Spontaan wordt gepaard door het stel en ze baart na een tijdspanne Kaïn en Abel.…

eens is er de tijd dat mijn huid het lijkwit baart aan de dood gelijk en onveranderlijk dan is van aard nog steeds kleur ik naargelang ik ruik en de ander mij proeft of de ander kijkt terwijl mijn geest soms in een doolhof vertoeft de caleidoscoop van de verandering onvermijdelijk besloten in mijn vlees wordt voortdurend vaak…

Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

We leven, als bekend, nog wel in maart Waar Mars de oorlogsgod met gouden zwaard Traditioneel met hagel onrust baart En als vanouds in stormwinden rondwaart Nu roert hij in de sprokkelmaand zijn staart Zelfs de Kalender raakt zo van de kaart En denkt één dagje nog, dan is 't pas maart ...alsof hij in de sterren had gestaard...…

Het is tijd, geen kasjmier meer, geen zijde, zachte vachten en vanillelakens niet mijn bloed laten koken in een waterval met duizend vingers koudvuur op mijn huid maar onder zoete zoemende lindebloesems echt kussen achter wuivende gordijnen samen verdwijnen in een grenzeloos lichaam dat niet langer bloedt van verlangen een kind baart…

Een speedsonnet vergt best wat woordvondststrijd Pas oefening baart kunst, o Adeleyd!…

Harlekijn draagt een kap met bellen zijn stem slaat over als hij in volkstaal rapt over zijn panorama op de wereld de wereld op zijn kop om zijn middel draagt hij een koord waaraan een kleine spiegel hangt die ritmisch meedanst als Arlecchino spreekt op de maat van muziek de mensen keren hem de rug toe als de snelle satirische…

of het afscheid dan een afscheid is gewoon met een woord of met iets dat jij niet zeggen zal dat ook ik niet zeg in een woord van jou zelfs niet na vertrek of in winterpoëzie achter ramen verborgen vol kwetsbaarheid iemand, die jou zag, nog ziet, draagt de laatste regels voor en nog later als wind de zomervruchten baart mijn stilte…

Een pensionado gaat de rust verstoren het dringt door merg en been, zijn hoogste lied op de dag des Heren - 't deert hem niet - met heggeschaar en zaag en accuboren "Oefening baart kunst!…

Zo karnt, zo roert de liefde in jonge harten, Met hopen, duchten, zoet en zuur, Het staag bewegen baart een vuur, Dat vuur groeit aan, en baart gewenste smarten; Totdat ze, als room, ten laatste samen stremmen, In ene klomp, tot man en vrouw, Gebreideld met de vaste Trouw, Door kuise min in volle weelde zwemmen. -------------------…

Wie de sterren in de ogen kan zien, baart het kind van de aarde. De tijd schiet gaten in het heelal, waardoor de eindigheid schijnt. Mensen hebben hun parasols geplant, zon schijnt op een halve bol. Zon lekt over graven, tekens van ontmoetingen, geaderd in marmer.…

Onvolmaaktheid baart verlangen. Naar anders, beter en naar elkaar. Geef mij het onvolmaakte maar.…

ik vraag me soms af waarom ik me van alles afvraag het is vaak zo zinloos en wat is het waard achteraf is het toch zoals het nu eenmaal is en dan vraag je je weer af wat nu nog echt zorgen baart maar eigenlijk is het je afvragen toch best wel heel leuk een bezigheid die nu eenmaal ligt in de mens z’n aard en dan soms nog eens een…

schaduwen breken vleugels gestreken oogluikend komt de zon rood glurend nevels sturend breekt ze mijn cocon licht baart vandaag moed wordt herboren ik ben compleet we spelen weer hemel met goden van morgen de hel was te heet vergeven is later vergeten nooit meer herinnering wordt vager want jij bent er weer…

Als je nou een weesje baart en je krijgt maar niet verklaard waar die vele vrienden blijven Kijk dan grondig in je hart om te zien hoe die met smart hevig op je staan te kijven.…

de verbazing baart telkens wat ze baren moet, het is de wet en anders een wet die slechts zal bestaan in het vreemde gevolg dat haar gegeven moet deze vaststelling is gewoon een vaste stelling, ingegeven overgegeven ook in de liefde van een ouderpaar dat ik steeds weer groeten zal met heel mijn hart daar ik niet anders kan gelieve…

diepe schaduw van uiteindelijkheid en in het niets kan je ook zonder ben je enig ongebonden laat je wimpers vallen over je schaamte de mens is geboren uit de schande die de onderbuik bezit het is het dragen van alles wat is op zwarte vleugels zonder hoop ooit een einder tegemoet te vliegen laat varen al dat schuldbesef het baart…

de emoties botsen met elkaar als de golven onder het staketsel in mijn hart baart een woeste binnenzee van bittere ongezouten woorden de vuurtoren knippert zijn licht over het strand aan uit aan uit mijn omega maar ook mijn alfa mijn voeten zijn verankerd in deze wereld met een zekerheid die onnatuurlijk lijkt maar het wel is de…

Pastoor Paul hield een bijzondere mis Met fluitje, aftrap en oranje pij maakte hij de hele gemeenschap blij Heel Obdam vond het een belevenis Wat deze mensen echter zorgen baart De leiding geeft hem nu een rode kaart ...De bisschop schorst pastoor Paul Vlaar naar aanleiding van zijn speciale 'Oranje-mis'op de dag van de WK-finale...…

Ik zie je Ver van hier Voel de adem Langs de wang Is het geluk Dat ik vier Of drijf ik op dromen Die bij voortduring komen Aan mijn wimpers voorbijgaan Als mijn ogen, blauw getint, Wagenwijd openstaan En de zee haar zilte Met mijn hoop baart In golvende stilte Als kussen wordt aangereikt Tot wederkerigheid geneigd…

Wie schept, baart sterven. Ik knipte navelstrengen door, ik leerde zonder zakdoek wuiven. ------------------------------- uit: 'Vergeten licht', 2001.…

Een zwangere zee van stilte baart rijk omrande luchten. Wij bewegen licht geroerd. Mijn hand zoekt rust op je warme dij, jij tast naar mijn droom. Aarden in het hemelse geeft ons vurige gloed. Wij zijn in de volheid van de maan. De zon heeft nu geen schijn van kans.…

en het terras groen uitgeslagen door het plagend mos zichzelf verwijdert nu de stappen smoren in het gebed van ijzige wolken het lijkt kathedraals, de silhouet stompig geworteld in de aarde terwijl het verschoven millennium zich spietst in eeuwigheid besef van tijd is de rust van het moment het verdwijnt zoals de vloed haar kinderen baart…

Wat mij van dit alles het meest zorgen baart, is dat er een steen komt waar mijn naam op staat.…

Wat ik krabbel op papier Zullen wijze woorden zijn Klinkend als een lied Repeterend als refrein Het hoofd vol met spinsels Over de vrede op aard Hoe dat tot stand te brengen Terwijl jij mijn kindje baart Een nieuw klein leven Op deze verdorven planeet…

Van de verloren tijd en rampspoed die een stilte baart en alles hopeloos maakt voor wie nergens meer durft te kijken en alleen nog zijn eigen woorden gelooft.…