Alle inzendingen over Bestaan

En laat me, ja, laat míj mijn gang gaan om mensen op aarde weer samen te laten bestaan ... èn gaan!…

Waar zal die laaiende gestalte van mij dan uit bestaan en waar kwam die al te late eerste vonk vandaan?…

Had zijn hele bestaan Aan het leven geleden, Was gebukt gegaan Onder moeite en zorg, Was er niet toe gekomen Dit leven te omarmen - Tot deze laatste dag, En ontspande zich dan Zijn gemartelde gezicht Toen hij opging Naar het hemelse licht…

Leven dat zal blijven stromen Nadat de zon over jouw bestaan Is ondergegaan - Ons afscheid hard En onverbiddelijk, En toch vertrouwen we Op het licht dat altijd Terugkeert, ook na De langste nacht - Weet dan, dat ik Zoals altijd op je wacht…

Die mensen bestaan.…

De grenzen van mijn doek Zoek ik op, veilige begrenzing Van de eindeloze lijnen Die onder mijn handen Ontstaan - Gedachten die gedachteloos De vrijheid zoeken, kleur En uiting geven aan wat Er in mij leeft, Aan de diepste kern Van mijn bestaan…

in het kader van veelgestelde vragen is nog een lange weg te gaan een richtlijn te spookrijden, een been te zoeken om op te staan de zon te aanschouwen, de schaduw van nacht en maan het karige aan bezit het volle van bestaan…

Steek ze in me en laat mij je verwarmen, geen afgrond voor verlangen mag hier bestaan. Ik neem ze voor lief en versla de kilte in jou. Kom tot mij, kruip dicht tegen mij aan.…

ik weet nog dat ik even dacht te bestaan in de ogen van een ander mijn leven geliefd was liggend in de handen van die man en hoe hij mij omhoog gooide spelend als met een bal mij niet opving toekeek hoe mijn val het vertrouwen brak…

ik vind niet altijd wat ik zoek de gedachten zijn er wel maar mijn ogen staren zonder glans mijn geest zoekt in het duister naar dingen die niet eens bestaan ooit moet ik toch iets vinden al was het maar iets raars iets wat niemand anders kent en dan geef ik het mijn naam!…

nog altijd ruik ik de angst van onze jonge lijven zo klein als wij waren luisterend naar haat wij kropen in de verste hoeken en door het raam leek de maan ons te zoeken om wat verlichting te geven aan ons bestaan…

Ik was vrij Van al mijn zorgen Ik liet ze varen Met de wind Ik was vrij Maar ook zo kwetsbaar zoals de onschuld Van een kind Ik was vrij Maar veel te vrij Ik liet de aarde Onder mijn voeten gaan Nu ben ik geketend Aan mijn vrijheid En bevrijd Van mijn bestaan…

Ik zal raden naar het straks, het verder weg, en ergens in het midden de reden van dit bestaan.…

Gevangen in mijn beperkte bestaan beweegt mijn gevoelsleven zich in nauwe gangen Steeds weer stuitend op muren die mij een kant op sturen die ik niet wil gaan Er is geen ontkomen aan Als er maar liefde was Als er maar troost was Als jij er maar was Dan zou het wel gaan…

mijn handen geven wat ik neem liefde voor jou om mezelf te warmen aandacht die ik kaats in je ogen beleef ik in jou mijn bestaan dood dan het beeld als je om mij wilt geven…

ben jij mijn spiegel of het beeld mijn handen geven wat ik neem liefde voor jou om mezelf te warmen aandacht die ik kaats in je ogen beleef ik in jou mijn bestaan dood dan het beeld als je om mij wilt geven…

waar ik ga waar ik sta jouw oneindigheid omvat mijn eindigheid jouw zijn mijn bestaan jouw liefde mijn leven jouw licht schijnt in mijn duisternis jij onkenbaar maar onontkoombaar…

is het mijn gebrek aan gewicht de schade schande het verlies van grond onder mijn bestaan is het mijn weifelmoedigheid die grijnst vanuit het wolkendek is het de dood die nadert op sokken en iets te lang stil blijft staan bij uitgerekend mijn raam?…

Haar ogen zoeken tere bloemen die haar ziel met licht betasten het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert misschien dat zij in grootsheid van het bestaan een schaduw afwerpt om de bloeiwijzer te vinden.…

( photo noir ) zolang wij aan tafel zitten en ons tegoed doen aan een smakelijk maal is de kat een vriend zijn wij klaar is hij er ook klaar mee zo blijken er toch nog wel wat grenzen in het dierenrijk te bestaan...…

Er is een nieuw IPCC-rapport De boodschap is dat grote rampen dreigen De zeespiegel houdt ook niet op met stijgen Als onze uitstoot niet snel kleiner wordt Een voordeel is: straks zal geen vlucht meer gaan Naar eilanden die toch niet meer bestaan…

onder zwarte grond ademen fragmenten van een vastgelopen granaat op verstoorde aarde groeien zachte mossen bodem van bestaan we strooien bloemen drinken op de vrijheid in een stilte die verwondt…

U wilt geen zekerheid in uw bestaan? Kruis op het stembiljet dan Fransje aan.…

Een slimme landgenoot wist in Iran Een nucleair complex te saboteren Door daar een virus in te installeren Maar in Den Haag wist geen van zijn bestaan Als zelfs Commissie Stiekem je niet kent Ben je een goedbewaard geheim agent…

Ben blij dat ik leef Dankbaar voor mijn bestaan Dat heeft ooit anders gevoeld Toen wilde ik het liefste gaan Wilde niet meer leven En ging het liefste dood Geen mens zou me missen Al bloedend in de goot Hoe dat gevoel gekomen is?…

me belangeloos biedt want ik adem, zie, voel en kan horen ik kreeg veel meer dan ik heb verloren aan ’t dobberend zijn dat ik achterliet Zou ‘t met de dood ook zo kunnen zijn dat we existeren in een nieuw bestaan wat meer openbaart als leven op aarde en wij ervaren als toegevoegde waarde voor de ziel die van de mens is gegaan…

te gaan Tegen mijn gevoelens in, en de zin van mijn bestaan, liet ik los wat niet kon zijn, ik gaf me over en liet je gaan Met wat er nog over was, raapte ik de scherven bij elkaar, en bouwde een nieuw leven op, dat lukte, ook al was het zwaar.…

in de bijrol en specifieke effecten waarvan het uniek wenselijk in qr code is vastgelegd naast de oerbasale genetische blauwdruk komen in de hyper multi- actieve perceptie steeds meer zaken uit folio’s naar buiten met de echte inhoud van het bestaan…

Niets dan een sage is zijn zacht bestaan. Toch groeide hij gelijk de nieuwe maan In grootte en glans en werd volwassen-schoon. Nevens mij, glorieus en monotoon, Verging de kringloop van zijn kort bestaan. Mijn hand is strelend door zijn haar gegaan En langs het kloppend halsje van mijn zoon. Ik weet niet hoe hij werd en mij ontviel.…

als ik opbreek en wakker word in een nieuw maar ontworteld bestaan, zal de schaduw weer naast mij staan en ook onder de zuiderzon zal het hart weer te rade gaan met wat het ervoer en misdeed.…