Alle inzendingen over Bloemengeur

We zoemen om elkaar heen we zijn veilig bij elkaar het is de geur van bloemen die ons kalm houdt en niet bang voor de buitenwereld we zijn veilig bij elkaar en hebben geen weet van kwaad. Even klopt alles.-…

de geur van de lelie stijgt op uit het veilige veld in het licht bij het vallende donker geen kreet van een meeuw boven een demonische zee dringt hier door en ik laat mijn venster hier wijd open staan met het brandmerk van een vervolgde in de rug en het zeer van het keer op keer openrijten van een wond voor wie ik niet bestond…

ze holde met spandoeken en geblinddoekte ogen achter de vrijheid aan en bleef op het kruispunt in de vrijheid staan heel diep bewogen met innerlijke ogen het voelde zo rustig en stil de kracht van vrijheid en hoop zoals een melodie dat als een tedere bloemengeur onzichtbaar uit ivoren toetsen stroomt…

Lopend door het park vol uitgelaten honden wordt de bloemengeur doordringend overweldigd door de lucht van poep en pies…

Ik voel me vlinderachtig licht en klein laat me altijd jouw zomer zijn onstuimig liefhebbend, rijk aan kleuren bedwelmend, zoals bloemengeuren Ik dans, lach, bemin, voel me vrij het zingt in me, je houdt van mij!…

zoele nacht vol bloemengeur zie hoe de nacht met sterrenlichten gloeit in diepe flonkerschijn rijpe muskadellen de muziek is van kristal de vlam van licht valt op zomergedicht vol van lust en leven…

Zijn niet de rozen rood van liefdelust? En trillen niet, gebaad in maneglansen, De hoge popels, die het meer omkransen, Wanneer de wind hun smachtend love kust? Zoekt niet de vlinder heil- en honigkansen Bij elke bloem, waarin hij zalig rust? En tintlen niet, hun godd'lijk schoon bewust, Doorgloeid van zonnevuur, de blauwe transen? -'Natuur…

Niet in het echt, maar in mijn hoofd wandel ik door het herfstbos, geniet van een dutje in het groene gras en ruik bloemengeuren. In gedachten tel ik de sterren, ontdek de mooiste dieren in de wolken en zie de zonsondergang op het strand. In mij kan ik alles wat ik nu niet kan.…

Een hemel van zoete bloemengeur komt mij tegemoet als ik in het park wandel. Een goddelijk gevoel van kalmte gaat door me heen. Mijn innerlijk wordt als een bloem. Alle ruwe randjes in mij veranderen in een tere bloeiende bloem die lieflijk wordt bemind.…

Het liefste van voorbij is zo verweven door mijn leven als een bundel gouddraden verkregen uit het vlas het voelt nog steeds zacht strelend als zoete bloemengeuren in een zomerlied die mijn dagen doen kleuren dat helend opklinkt uit verleden hoe intens onze liefde was…

Alles is neder onder het sterren gefemel dromen beschaduwen de bijzondere zomer nu de woeste rivier in stilte naar een waarheid zoekt in de beginne smaakt de bezinning zoet door wat daar gaat, heel ongerept een bloemengeur ruikt naar de dood Nachtschaduw maakt de bomen groot.…

er oerknalde wat soep met aminozuren vloeide uit tot prachtige luchten harmonieuze landschappen aromatische bloemengeuren op een azuurblauwe bol ik er midden op god, ongelooflijk En God tilde het deksel van de pot snoof mompelde : gut, wat brouwen ze nu moet daar wijsgerig wiskundig denken uit voortkomen ?…

In dit landschap in deze wereld waar alleen de stilte echo’s achterlaat van bloemengeur en maneschijn klinken sombere gedachten als pogingen tot wanklank Laat me nu maar liggen hier in dit bed vol donkerrode rozen verdrinken in hun zoete geur want wat valt er nog te wensen behalve die dorens uit m’n vel…

Om te genieten is het zonlicht natuur en al wat daar in is omvat de bloemengeuren vanaf het ochtendrood tot vele avondkleuren en voldoening van bestede dag.…

ik heb jouw tijd genomen je nachten bevolkt met dromen dagen gevuld met bloemengeur donkere kanten van wolken bekroond met de bladgouden rand van de zon ben de melodie voor jouw woorden die in liefde tot lied zijn geboren jouw plotseling verschijnen geeft mijn leven verlangens die nooit meer zullen verdwijnen…

Ik sluit mijn ogen uit diepe bewondering voor jou, oh zoete bloemengeur. Stroom maar in mijn hart en verblijdt mijn lichaam met je heerlijke weldadigheid. Als ik je ruik ben je het enige wat voor mij bestaat. Want alle gedachten verdwijnen dan in een geurende stilte van respect.…

Een beetje stervend zie ik vanuit ’t raam druilige regen bedekte hemel met wolken somber grauw glimmend natte straten een beetje stervend mis ik bloemengeur en heldere horizon aan ’t einde van de dag breken toch de wolken zodat ik in laatste zonlicht niet meer hoef te sterven maar toch nog leven mag.…

In bloemengeuren zal ik verdwalen. Straks gaan de bloemen dicht. Zilveren manestralen. Het zilveren nachtlicht. De aarde gaat nu slapen tot aan het ochtendlicht.…

op die zonnige, open plek er hangt een zoete bloemengeur, de geur van geluk mijn houvast om me aan op te trekken op een sombere, regenachtige dag…

Ik rook de dood, een mysterieuze bloemengeur geen genade, je lot bezegeld de poortwachter staat er al geen retour terug wreed meedogenloos, een orkest speelde in het ritme van de duistere nacht, bejubeld door koud publiek geen wetten, geen genade het roept iedereen elk op zijn tijd, naar het onaardse land de duisternis van de nacht…

Kind, je huid laat een bloemengeur toe je bent je vaders gedicht mijn Ierse roos je rijdt op wilde paarden en je spreekt wijze taal. Ik luister naar het sterven van mijn moeder, terwijl de dood aan jouw masker begon te kerven. ----------------------------------------------------- Uit: Het feestmaal, 1997.…

Niets krijgt me nu nog stuk 'k ga dansend door het leven en lach de zorge-lijken uit geen oordeel laat nog beven Ik dans de wereld door gedragen op de stralen van zonlicht in mijn hart voorbij de ziekten en de zorgen, na pijn en lijden, dood en smart glanst weer opnieuw de dag haar zoemend pad langs glanzend licht en bloemengeur naar morgen…

eerste liefde lange paardenstaart kijken in kleuterliefdekleur babyzeep en blond haar snikkend snoof haar geur zij snoof een eigenwijze kinderblik jongens horen er niet bij vind ik dacht ze toen hij haar naam zei en staarde naar de deur alsof ze lucht en bloemengeur wilde een lonk over haar schouder trilde zijn laatste weerstand stond…

Bloemengeuren, fris en zoet, Brengt gij, als der Lente groet; Vogelfluiten, bladgeruis, Smelten in uw wiekgesuis. Goede vriend, zo lang verwacht! Zeg ons! waait ge dag en nacht? Kom dan 's nachts ook zonder schroom, En omzweef ons in de droom!…

Ben jij degene die ik voor ogen heb nu ik het droomportret schilder van de avond met mijn eenzame kwast Kom je in de nacht om de ziel te bevrijden ben jij een man die een kleinood kan verhelpen de bloemengeur van overdag tussen de lakens laat verdwijnen deze avond in mei ben jij een klein beetje van mij.…

Zachte lippen wekken mij fris parfum hangt om je heen, bloemengeur, duizend-en-één kleine dingen dat ben jij. Ontbijt steeds klaar en jij dus ook, maar niet vandaag, mijn lieve schat... Verwennen, dat wil ik je zo graag, geen discussie, neen, ik kook... een eitje bakken, is dat wat? En een bloemetje voor jou vandaag!…

onwerkelijk hoe stilte het witte daglicht draagt alsof winter over haar heen groeit en wenst te horen dat woorden ongezegd blijven leven in zijn handschrift ik loop er heen, de bomen trager in het water, aan het einde van het onlangs gestorven huis het is vandaag, een dag zonder schaduwen alles lijkt anders van vorm * bloemengeur…

Verzwolgen door een zee van bloemengeur en etensresten panoramisch uitzicht op de bergen een tafeltje voor twee gehuil van de wolven vrij ver bij ons vandaan natuur is hier op zijn best herinneringen komen terug in golven alle overdenkingen ten spijt leeftijd laat zich thans gelden vage herinneringen uit een andere tijd nog eenmaal…

Misschien zijn mijn woorden Als blokken ijs in de winter Bevroren water in een teil Maar ze zullen smelten voor de zon Van jouw liefde die komt als de lente En geeft kleur aan ontluikend blad Tooit tuin en veld met bloemengeur Wolken in blauw met zilver omvat Vergeet dan mijn woorden Als ijsblokken zo koud Ze zijn in jouw liefde gesmolten…

Men staakt het sombre treuren, wanneer de lente zingt, en als met ‘t bloemengeuren, de hoop in ‘t harte dringt. Naar ‘t dorpke trekt de jongen zo fris, zo welgezind; daar komt hem toegesprongen een blozend boerenkind. Ter stede komt het meisje, zij zoekt haar huisgerief; maar vindt ook menig meisje een flinke hartendief.…