1982 resultaten.
Vele gieters
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 115 vele gieters huilt ze vol
waarmee nieuwe aarde
besprenkeld wordt
totdat uiteindelijk
de immense grijsheid
open knalt
tezamen
met haar kwasten
beteugelt zij de broosheid…
Oudejaarsloterij (H)
snelsonnet
3.0 met 10 stemmen 1.396 Wij moeten blijven hopen, landgenoten,
Hetgeen wij met oudjaar vast zullen doen;
Dan hopen wij op minstens 1 miljoen
Als rendement van onze dure loten.
En is het oude jaar daarna voorbij
Dan wordt het nieuwe weer een loterij.…
Rauwe zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 106 ligt
op het pure gezicht van een jongetje
zoals de rauwe zee
in jouw oorspronkelijke dromen
zeg ik nee, in stilte van voorbij gaan.…
Geluk
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 2.067 geluk is onderhevig
aan ruimte, licht en tijd
is zelden overdadig
wordt door broosheid geleid
ik denk nog aan verleden jeugd
waarin toekomst stond voor morgen
blind op zoek naar onbekende vreugd;
de eeuwige liefde zonder zorgen…
t(er)reuraarde
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 790 uit de nevelen zonder begin
tolt blauw gestaag rond haar as
ongewoon gewoon nietig in het al
heelt ze geslagen door mens
en meteoor haar wonden
ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar
ze huilt, ze vloekt
boombuigend over weggegomd groen
druipen stormnachten haar leed
verzinkend in een zee tranerigheid
zuchten golven zich te pletter
ze…
Bier en vertier
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 184 Pils, koud en rauw.
Een wit gezicht en een lijf van goud.
Mijn vrouw weet dat ik van jou hou.
Maar schat schenk mij nog een pils koud en rauw.
Ik drink niet snel maar ik zuip al gauw.
Het houdt mij jong dus ik word nooit oud.
Maar schat schenk mij nog een pils koud en rauw.
En na een hele dag door zuipen ‘s avonds alles weer uit kots.…
De nacht in mij
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 238 De nacht ontkleedt mij
in een stille wake tot
diep in de broosheid
van mijn poriën
die eens werden gevoed door
het naakte pantheïsme die
de vleugel was die mij droeg
doch de gesel die mij tartte
zag ik niet als de gesp die mij
verbond met het verlangen
om eeuwig trouw te zijn
aan die vagebond
die mij verried en de deuren
wou forceren…
Rauwe Genade
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 89 Alex Roeka zingt zuiver
zoals rauwe raven zingen.
Zoals mensen zingen
die zingen vanuit hun hart.
Alex Roeka kijkt scherpzinnig
zoals kraaien in spiegels kijken
en er zichzelf in kunnen zien.
Alex Roeka is een wijze dichter
die rauwe gedichten
genadig dichten kan.…
Mister Grey Beard
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 718 Met zijn oude uitgedragen hart,
versleten tot op de draad,
had hij jaren geregeerd
over zijn ontkende jeugdige inborst.
Ruw als een bolster,
waren kleine akkefietjes
nooit een reden
om zijn kar te keren.
Niet mekkeren,
niet neuten of klagen,
maar hij zong wel
zijn naïeve levenswandel
in een doorgroefde blues,
vanuit zijn kardinaalsstoel…
Vader
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.307 Ik voel mij als een steen geworpen, in een diepe plas
De kringen ontstaan in het water,
bij elke kring een beeld van hoe jij was.
De kring, eerst klein en dan steeds groter
Vertelt je leven tot waar het einde is
Jou niet meer bij ons te hebben,
is voor ons een heel groot gemis.
Zoals het water kan bewegen,
eerst heel roerig en dan weer niet…
Als glas
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.038 Leven is leven en ontmoeten
samenzijn verheugen wenen
Dood is stilletjes verdwijnen
laat harten zomaar verstenen
Ik denk aan jou en glimlach
zo lief en zo trouw als jij was
De warmte die je me schonk
blond haar doorzichtig als glas
Dood is dood en plots verlaten
niet meer kunnen aanraken strelen
Voorbij alles wat vrij kan ademen
gedachten…
ROUWGEV(W)OEL!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.111 Als rouw z’n intrinsieke intrede doet
doodt het alle voorkomendheden
beleefdheden en omgangsvormen
Dan ontmoet je de mens rauw
als rauwe haring om in te bijten
niet in stukje maar als geheel met graat
Geen jonge borrel vooraf
geen glas droge witte wijn erbij
zonder ui, zuur en vlaggenprikkertjes
Gewoon natuurlijk bloot met je handen…
vlinder
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 356 Fijn getekende vleugels
Een schilder waardig
Ongeziene kleuren
Een uiting van sierlijkheid
Ontastbare broosheid
Breekbaar als glas
Ontzettend gevarieerd
Oplettend alert
Fladdert op de wind
Speels en aantrekkelijk
Ook voor mijn nieuwsgierigheid
Bloemen zijn het domein
Waar hij zich settelt
In alle glorie en ijdelheid.…
zwart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 45 Zwart
De kleur van het zonet afgereden gras
Dat onder de boom met bloesems groeit
De zwarte boom
Met zwarte bloesems
Wonden
Littekens
Littekens
Ontstaan door oude wonden
Wonden
Bloed
Littekens
Telkens weer herinnert aan de wonden
Wonden
Bloed
Pijn
Angst!…
Zij brak schoonheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 108 ik vond haar op strand
ontgroeid aan het zand
en zout van de zee
rankte in onstuimig
vallende golven
met wit bloeiend schuim
ik nam haar mee
maar zij brak schoonheid
in vertakte broosheid
stalde haar uit
op de scheidingsmuur
tussen duin en tuin
maar zij verdween
slechts een spoortje zand
dwarrelde nog op de rand…
Schroom
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 198 Het vergt royale durf
vermeend geluk te vatten
als broosheid wordt getest.
Wie huivert niet voor scherven?
Wankele woorden
verbreken de betovering,
de tong krijgt het verwijt
terwijl de geest mankeert.
Verborgen angsten
vergrijpen zich aan rede,
ontreddering alom,
koorts leidt slechts tot ijlen…
ooit
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 380 Waar in de verte
liefde zoekt,
met leven op haar hielen
Vol van passie,
rauw en puur.
Daar
kan ik voor mij knielen…
Een stroom van woorden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 215 Een stroom van woorden
herbergt
wat onderhuids
leeft
frustratie
om wat niet
angst
en onbehagen
niet vatbaar
voor rede
eerder redeloos
en niet te stuiten
Een stroom van herinneringen
voedt
wat binnenskamers
blijft
ondeelbaar
om wat wel
heimwee
en broosheid
niet vatbaar
voor herhaling
eerder onmogelijk
en verleden tijd…
Pokkenprik
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 292 Zelfs de oude zaagmachine
hapert bij de rauwe aanblik
van jouw bleek gespleten handen
liggend in de doodscabine
met schouders zonder pokkenprik
tonen nagels rauwe randen
ik voel ineens hoe prikkeldraad
onze vlieger uit de lucht sneed
toen we onze klos verloren
je haalt me binnen en geeft raad
bij alles wat ons samen speet;
door jouw…
leren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 213 Het avondrood mengt zich
met het helblauw
het leven is zacht
maar rauw
roestig dat men
is verweerd
wachten
op de dag
dat men
is uitgeleerd
heb ik u
achteraf
vereerd.…
home, sweet home..
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 234 in mijn omgeving
de rauwe werkelijkheid
mijn warme thuis gloeit
ik neem slechts één stap vooruit
om de deur te openen…
suggestief
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.667 suggestie
doet dikwijls
zoveel meer dan
de rauwe werkelijkheid
vandaar dat ik
met grote
voorzichtigheid
naar de balans zoek
tussen wat is
en dat wat
nooit zal zijn…
De tijd
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 666 Tijd heelt alle wonden, zegt men toch,
Maar de wond zit er nog.
Veel tijd is er al verstreken,
Maar er is mij gebleken,
Dat de wond steeds groter wordt.
Tijd is betrekkelijk kort.
Ik word te vaak herinnerd aan vroegere tijd.
Nu wordt het tijd, dat het eindelijk slijt.…
Oude wonden
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 845 Inslagen scheuren
het veilig gewaande fort
en leggen
een oude inhoud bloot
van dieper dan diepe lagen,
wat met beton gewapend was
wankelt op het zwakke fundament…
Wederkeren
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.135 Waar de geliefden vreemdelingen zijn
in
oude schaduwen van bittere wonden
van nijd en angst
is de tijd
wat ik wens
en niet meer
zal vragen als de dood mijn laatste
vriend is
en alleen een geboren droom
mij
nog
zal
laten ontwaken
in het licht
waarin alles
zonder levenskracht
bestaat…
Meester
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 222 Zonde wonde
geen verwondering.…
DE ROOS
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.495 En wie dit als zijn levenslust verkoos,
Heeft niets dan wonden en verdriet gekozen.…
Kinderhand
gedicht
2.0 met 24 stemmen 18.599 Omdat ze gauw gevuld is
- het dons van een kwartel
is genoeg, een herfstblad in
de lente, een blauwe knikker
in de palm -
sprong plots iets donkerroods
hem in de ogen, een vingertop,
een snee van niets,
een net te snel langs
grote grassen strijken
en wat zich opent
is zijn ogenblik.
Het lichaam moet
gesloten blijven…
Hereniging
hartenkreet
1.0 met 6 stemmen 548 Kreten, pijn, een bloedend hart
Gemis kan aan je vreten, janken en zeuren.
Dit hoofdstuk is afgesloten, mijmerde ik droef
Elke minuut was: miserie troef.
Het weerzien was dan ook mooi en onbeschrijflijk
Niemand scheidt ons nog, geestelijk of lijfelijk.…
Littekens..
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 206 Wonden die eigenlijk niet zijn
te helen worden verzacht door
de tijd en met veel geduld.
Maar het angstgevoel en de afschuw
raakt men niet meer kwijt, getekend
voor het leven zijn zij.…