Alle inzendingen over Damp

Wat voedt nog zijn herinnering: de damp die geurt bij 't uitdoen van een regenpak? Ging ooit Sebastiaan naar Duivendrecht? Komt lente, lost de eenzaamheid zich op in wie hij tegenkomt de Amstel langs: de fietsers met hun hand omhoog als vrienden.…

Het peil is stabiel en de geur en de dampen de dood verwekt lichte walging is eeuwig als wroeging die leven bewijst als een last zuur scheidt zich af uit vochtiger delen en etst teveel grijs in dit drama diep en te breed als een gang Broekland bewijst zich zompig als spijt als deuren knarsend vallen in sloten.…

zonnestralen breken als bloemknoppen in de dauw ochtendkoele damp weerspiegelt nevels in de ziel een bloemklokkenspel speelt in een gouden regen toverklanken vol overgave in sprankelend gevoelszijn een speelse avondwind veroorzaakt kalme deining flonkerend in de maan als licht in juweel slaapschaduwen lonken stil in…

zwarte strelende wimpers omringen haar ogen die ontwapenend blikken zij schieten kruit van liefde zoeken mijn lippen te likken al twinkelend worden edele rozenblaadjes naar mij gestrooid en omringen mijn lijf als in zachte streling getooid mijn rimpels verbleken als glinsterend damp in het ochtengloren zo een minnespel bevangen…

Lieve Hemelse Vader ik ben me er van bewust dat al mijn gebeden van eens bij U verblijven als opgestegen verdwenen maar onzichtbaar bestaande damp waarvoor bid ik? geeft U mij de moed en kracht om in het diepste van mijn hart en geweten door te dringen waarvoor zal ik bidden?…

.: De pendule tikt en koffie staat te dampen. Geen wanklank wordt vernomen. In zulke uren knopt ze open, koppig en ongenaakbaar. Gezeten op de kruk is het alsof haar een huivering door de leden voert.…

Laat kranke schijn nu koortsen in mijn lamp een decadente gloed, een rode damp, waarin mijn lamp te sterven staat in ´t gulpend eigen bloed. Kleur tot karmijnen lach de kelke Uwer mond en dat een morgen rag zich om Uw ogen rondt; ´k wil dat Uw ogen zijn als flonkerend juweel in kolenzwarte schijn. .....…

Het licht valt weer op de juiste plek bij de armsten verzacht de buskruit dampen zijn atelier ademt sfeer het alledaagse houdt op linnen doet ‘t licht met kleur bestrijken tot onze verbazing keer op keer op het gezicht aangebracht in lichtpunten zonder smoor zien wij het wereldse schitteren met een parel aan haar oor.…

Mist sliert massaal over de velden En krult mijn haren jarenver terug Dampen verdichten zich tot druppels Door winterse kou op mijn gezicht Ik fiets een razend snel rondje witte aarde De snelheid doet mijn spieren spannen Mijn adem kegelt zich tot witte dampen Hoe heb ik deze ervaring veel te lang gemist Door mist en kou schitteren mijn…

Dit is het meer waar zwanen klokslag landen, waar vroege steigers dampen in de zon. Een meerkoetpaar trekt in het kroos hun sporen en met een sierlijk halsje duikt een fuut. Een vissenschool verschijnt in helder water, dat keert als spiegel kijkers weer omhoog.…

De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe boom?…

Dampen die gretig Hun weg naar boven Vinden, walmen die Het zicht zo waar Beletten in het Drukke spitsverkeer Van deze zon-gegoten Morgen, en de roek Die zich van dit Alles dat wel waanzin Lijkt niets lijkt aan Te trekken - zij trappelt Geduldig op de groene Aarde van de verkeersheuvel Die ondanks alles een Prieel lijkt…

de versleten schoenzolen van drie straatjongens hun blote voeten half zichtbaar dik onder vuil en eelt leer, ijzer en mensenhuid verwikkeld in elkaar stank damp en duisternis tientallen soorten smog zwart als de nacht flessengroen eenvoudig grijs geelgroen als erwtensoep armoede in 1850 of 2019 laat nooit los…

Mijn hart is als een oventje Vol met gebakken dromen Zoet warm en lekker geurend Waar liefdes dampen uit stromen Mijn hart is als een oventje Gevuld met liefde tot aan de rand Gevoelens die geen ruimte maken Voor baksels van gezond verstand Mijn hart is als een oventje Welke maar blijft smeulen voor jou Met geuren van hoop en liefde Gewoon…

Betoverd nu, in winterdood in laatst verlangen, waterschoot rust mijn ziel, mijn pijnlijk hart al was het om de dag te dragen Mijn zucht, mijn damp als ademstroom als draden, die de vlinders vlogen verdwenen in landschapspaden Enkel wit het vocht hangt boven aarde in de slaap, die mijn dood verdrijft het is de nacht, die naderschrijdt…

boven de lege regenton wriemelen muggen bloednerveus in lage luchten, vuig, scabreus sidderend in de zomerzon riolen walmluchten hun dorst hijgend onder ontzielde straten stadspleinen zuchten doodsverlaten doorheen een geelverdroogde korst de huizen dampen gevelbleek zwetend onder hun pannendak waarop de ploert de uren bakt en hen tot…

Bevroren wegen Nevel en kou Sluiers die voortbewegen Damp uit een vossenbouw Een dikke tak kraakt Een eenzame vogel die de weg is kwijtgeraakt Sferen van verlatenheid Rijp over een heidevlakte uitgespreid De weg langs kale kruinen Een verlaten wandelaar in de verte aan het struinen De sferen van verlaten Maar de vos in z’n hol houd…

Melkwitte vulva Veldman, het brandt in uw slaap Rook waait in, waait uit Bloedeigen damp, sintels Wie bewaakt uw stallen hakt het overjarig stro? Hartenzeer of zadelpijn De teugels blijven achter Geen beugel verwacht een voet die in marmer reizen moet. ------------------------------- Uit: 'Vlammend marmer', 1984.…

Hun hete tongen duwen vloerwaarts het dampen van de motoren uit en de verdroogde stembanden brokkelen in hijggeluiden af een stortregen van oververhitting verlaat het bos dat hun schedels de zware zon helpt dragen de poriën wenen hun oogjes leeg toch zweven de roeispanen van hun eindeloos lopen door het macadammen meer…

Met trage lome bewegingen verwijder je de damp van de spiegel met je hand waar het verborgen leven ligt verscholen. Ontdek je een zweverig ik, twee liefdevolle ogen, dan kijk je naar jezelf en vindt de liefde in je eigen blik.…

noorderlicht valt buiïg je hand penseelt rumoerig haar lucht Winden neigen toch naar luwte dwarrelen een zucht het mes schuift scherprechterlijk langs kleur wolken breken zacht in olie dampen verdrijven nevelend hun geur tijd om je palet en zin te keuren er moet nog veel gebeuren met het licht dat de zon voor…

Melancholie, discipline en soberheid zijn de invloeden die hij op levende wezens uitoefent Terwijl eenzame steenbokken de bergketens verkennen brengt zijn kleurloze gaslichaam een overvloed aan starheid om hen te doen volharden in hun langzame klim tot onherbergzame hoogten Omringd door dampen en ijsdeeltjes produceert hij een traag wenend…

Onzin vult de lucht met dampen leegt de longen vol van mist waanzin volgt verleden wetten onbewogen, onbetwist Liefde heeft geen kracht te spreken waarde niet meer recht, noch krom vriendschap en nog heel veel dieper dieper dan je heiligdom Wormen volgen vaak een spoor gieren maken graag amok over resten van een held of het sterven van…

preek door ringen wegen in mijn broekzak op de achterste rij rinkelt de bus aalmoezen voor 11.11.11 even zijn we het ontroerend eens je huivert onder het kruisgewelf ja en ja over en uit de herder doopt de kwast in wijwater besprenkelt het paar met een zegen je gooit het boeket in een regen van rijst blind overboord witte weken dampen…

keuren alles wat haar maag verdraagt tot zij uit haar jas groeit kaken malen in het pantser van de kop zij hult zich in een rode pop vier vleugels van geel en grijsbruin loodsen haar voorbij een bries een inktvlek siert de pijlstaart zij warrelt rond een lamp strijkt neer met kleefklauwen straks is haar lied uit wordt zij ijler dan damp…

Vocht en damp dalen neer Plots lopen wij door wolken Voorbij de tijd van wanen ’t Was mooi, maar doet zeer Vlaag en nat, ze kolken Druppels wissen tranen Als de storm is uitgeraasd, hangt in dat ene straaltje zon een laatste druppel aan een twijg Een parel blauw of is het goud?…

het psychiatertje na de zoveelste halve gare in kaart te hebben gebracht, in het urinoir, bij het terugschroeven van de voorhuid over zijn eikel en de aldus ontsnappende dampen bewonderend, vroeg het psychiatertje zich gekweld af, of deze stomen, samengeperst in de machinekamer van een dinkytoytreintje, bij machte zouden zijn om dat treintje…

Herinneringen vallen, als regen op het land. Verlangens stijgen op, tot voorbij de horizon, alwaar ze verdampen. Mensen kunnen stromen. Zijn levendig als stoom. Schijnbaar dood als ijs. We zijn levend water. We zijn druppels. Zijn oceanen. Jij en ik. We komen en we gaan weer. We zijn zeer veranderlijk. Tesamen zijn we één. Zijn voortbestaan…

Ik rook dus ik verga teer de wegen zwart zuig etherische dampen ver het lijf in en leg plat. Ik rook dus ik verteer alle foute moleculen word sterk en recycle alles wat mij ontzet. Ik rook dus ik heb sfeer steek kaarsen op voor jou lig aan je voeten en dans de Vitus en de wals.…

Gehuld in dampe sluier vaart veerman weer zijn wrange vracht door gele schijnsels van de nacht als `s levens laatste kruier. De zielen onder zijn gezag zij gaan van licht naar duister of wezenlijker juister zij reizen naar de nieuwste dag.…