Alle inzendingen over Dankbaar

Laat uw ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên zich verspreiden; ’t Is niet al voor hand of mond. Ieder zintuig heeft zijn waarde; Ieder heeft zijn deel op aarde: Riek het bloempje; smaak de vrucht; Zie Natuur haar kleed schakeren; Hoor het boskoor kwinkeleren; Voel de zoele kus der lucht! Waan niet, als een God der Goden!…

en boom vergezichten van watersblauw in diepe diepte hemelhoog is de lucht als een spiegelwand het is mooier dan de mooiste droom en met een zucht, mompel ik zacht het is de moeite waard, ik heb het volbracht op een dag ben ik de kansel gaan beklimmen nee... niet om te preken, of om zieltjes te winnen maar om te ervaren hoe klein en dankbaar…

Op onversufte moed de zegerijke God Geef u te schutten af de pijlen, waar het Lot In zijn verbolgenheid u mede zal beschieten; Ook hare gaven, als 't u mildelijk bedenkt En rijkdom, wellust, eer, uit volle vaten schenkt, Met dankbare genoegt' voorzichtig te genieten. ------------------------------------------------------- In dit sonnet…

Er leeft een grote eerbiedige dankbaarheid in mij dat ik open stond voor zíjn krachten! Het wordt ééns tijd, dat ik de toverstaf overneem. En dat doe ik graag. Ik zal jou omtoveren van martelaar tot de goede, nieuwe messias. Ik tover jouw verdriet om tot vreugdepijn!…

dan ben je druk met jezelf … bovendien heb je niets in de hand ik heb er diep over nagedacht met dierbaren over gesproken en ik doe aan doomdenken niet mee ben dankbaar voor het leven in al zijn kleuren en facetten mooi en vol liefde als je het maar wilt zien zorgen? doen we tegen die tijd wel voor nu tel ik liever mijn zegeningen…

Wij klagen nooit ons dagen meer; Wij willen dankbaar leven; Och Heer! wil ons vergeven!…

iemand die een beetje op hem past Al die jaren overziend, was het prachtig wat we samen allemaal hebben gedaan de gesprekken die we voerden daar ga ik nu bij stilstaan Dat ik dat voor mijn ouders kon doen een dankbaar gevoel geeft het mij ik weet zeker, dat ze samen daar boven op mij neerkijken, zo trots en blij Het laatste hoofdstuk…

tot eerbewijs voor jouw zijn een bijzonder mens verzeild geraakt in het alledaagse gewoon ook – en betrokken bij het bijzondere zoals jijzelf bent met dat weten dat leven een feest is waarvoor de slingers al de dagen weer jijzelf ze moet hangen oefen je het vrolijk hart soms uitbundig – dan weer bedeesd vasthoudend ook en dankbaar…

Wil ons dankbare harten geven, zolang wij op aarde mogen leven. Wil ons leven laven met Uw rijke gaven. Vergeef ons onze schuld en heb nog met ons geduld. Blijf bij ons Heer, elke dag maar weer. Wij danken U voor al het goede, Heer, houdt ons in Uw hoede. Geef ons geloof en vertrouwen, dat wij op U mogen bouwen.…

Ik kan nog getuigen van zijn zo geduldige manipulatieve zooi Het even niet meer weten, hij pakt dankbaar zijn gevoelige prooi. Net op momenten dat je lekker in je huid gaat voelen Treft ook de meest mooie sentimentele wezentjes, zo spijtig.…

Ik heb het gejuich van de talloze deernen op de kasteelmuren met een dankbare knik in ontvangst genomen. Ik heb eigenhandig Stonehenge gebouwd. De druïden hebben me tot koning gekroond, maar diep in het donkere woud heb ik geweend als een klein kind.…

die langs het graspad staan hij moppert nooit, behalve als je stenen naar hem gooit dan staat hij stil, geeft met een lampje aan dat hij niet verder wil en roept met scherpe piep om hulp hij werpt z’n schitterend schaduwspel op onze mooie moestuin lapjes hij hakt de groenten in een niet te tellen aantal tinten groen ik groet hem dankbaar…

dat ik sta voor wat ik zeg, doch dit is slechts mijn beleg dat met iedere hap weer een stukje van mijn leven neemt vaak ben ik haastig en niet plezant vooral voor mijn naasten, och deze wereld is mij te groot te rumoerig en zoek de stilte die slechts in dood mijn poëzie beklijft met de ranke fragmenten die ik als mens dan toch wel met dankbaarheid…

tot eerbewijs voor jouw zijn een bijzonder mens verzeild geraakt in het alledaagse gewoon ook – en betrokken bij het bijzondere zoals jijzelf bent met dat weten dat leven een feest is waarvoor de slingers al de dagen weer jijzelf ze moet hangen oefen je het vrolijk hart soms uitbundig – dan weer bedeesd vasthoudend ook en dankbaar…

Razende stormen gieren rond het huis mijn zuchten vallen daarbij in het niet Ik lig hier even alleen en draag 't kruis en overdenk wat in 't leven is geschied Zachte winden glijden in mijn innerlijk dankbaarheid, 't blijft een deel van mij Naast mij staat 't schitterend bloemstuk 't is 't oud trouwboeket van ons allebei Strakjes…

De kleinkinderen worden er dankbaar afgezet door ma en pa. Ha ja, zij kunnen geen weken in de luwte liggen. Maar de welpjes zijn in goede handen! Ervaren handen die zorgzaam een boterham uit aluminiumfolie halen, met een driehoekig smeerkaasje erbij. Vlieger ontwarren en kastelen maken met een diepe gracht.…

hemelsnaam uit dit apocalyptische tafereel vandaan – wordt het laten bezorgen of gaan we er zelf even achteraan – en onder het puin liggen mensen die besloten er op het verkeerde moment vandoor te gaan – de koerier krijgt een fikse fooi – zij daar moeten hun keuze met hun leven betalen – de jongen schenkt ons een glimlach: zo dankbaar…

en kinderen nooit mag en wil ik vergeten wie zagen deden en verloren wat ik in vrijheid vieren mag daarom spreek ik nu luidkeels denkend aan wie dat niet kan de namen van allen die vielen die hun bloed en leven gaven in de modder van het gevecht omdat ik altijd onthouden wil dat ik hier gelukkig wezen kan door wat geweld van hen nam dankbaar…

Dankbaarheid mag daarom weer als fleurige bloem bloeien als geheugen van menig hart met ons denken weer stoeien. Tijd neemt mij ’s nachts dieper en dieper mee omhoog toont mij vaak de pracht van menig regenboog. Ze neemt mij mee naar eigen kracht en wil bij de kreek zodat ook ik al dat kruisleed van de wereld even vergeet.…

slecht geleefd is onbelangrijk ik weet niet dat ik ooit leefde Mijn generatie volgt mij spoedig niet belangrijk wie eerst of laatst gaat leven in dezelfde druppel van de tijd Ik ben geboren, geen broer of zus kans van één op miljard,'n wonder dus elk mens is winnaar van de hoofdprijs Kort of lang, 't leven is een geschenk de mens mag meer dankbaarheid…

iedereen die ze wil hebben, de rest van de tijd blijf ik in bed liggen, dromend over schaapjes, wolkenluchten regenbogen, vliegende schotels die vreed- zaam door de lucht heen vliegen en verder slaap ik nog, wat ik daar moet weet ik niet, maar het helpt de nacht te verdrijven het helpt m'n zinnen te verzetten en daar ben ik buitengewoon dankbaar…

Dankbaar herinner ik mij jouw geschriften, als een troost in mijn eenzaamste nachten, in een groot klooster nabij de Noordzee, toen ik wenste te sterven om bij jou te zijn en bij onze Beminde, die de Liefde is.…

die niemand te horen krijgt, achter enkele nuchtere blikken verborgen, verloren seconden en ook heel veel dankbaarheid.…

Wij klagen nooit ons dagen meer; Wij willen dankbaar leven; Och Heer! wil ons vergeven!…

liefde stelt mij in de gelegenheid, ik leg liefde dankbaar aarzelend neer.…

Vandaag alleen heb ik wat nodig Morgen vraag ik echt niet meer Ik beloof u echt heel plechtig Nee, ik lieg niet hoor Meneer Geef wat centen of wat eten Ik zal u echt dankbaar zijn Wat ik vraag is niets bijzonders Het is geen kaviaar of wijn Geeft u wat?…

hoe welkom kon jij je voelen bij mensen echte mensen met harten van goud zo raceten we gevierlijk door de jungle van Drenthe om ons in de stromende regen te laven aan de schoonheden, die hun dierbaar waren je kwetsbaar opstellen in alle veiligheid waardoor diep zielenleed ter tafel mocht komen omlijstte deze dag met een gouden griffel dankbaar…

Wij zijn hem dankbaar voor zijn bijdragen. Meer van en over Daan de Ligt op daandeligt.blogse.nl…

Hoe tussen gras, en je schoot, vermoeidheid, je altijd alert, zorgend, zoekend vertrouwend genoot en hoe we dankbaar aan het eind grinnikten, blij met een bus, een bord en een bed. Morgen een lichtere tocht, die steeds zwaarder en langer bleek.…

Niet verlangend, niet onthutst, Maar met onverschrokken harte, Dankbaar in het aards genot, En gewis van beter lot! Dit, o God, zij steeds mijn bede, En die bede mij verleend! Zij mijn hart met u vereend, In uw wijze raad te vrede; En, genadig Opperheer, Niets op aard ontbreekt mij meer. Leiden. 1806.…