Alle inzendingen over De Eilanden

in dromen droomverleden onder glinsterende sterren stralend over liefde jouw liefde liefste, onze liefde alle liefde snak gewoon naar dat geluk aan het einde van het eiland klinkt ons lied van liefde.…

van vogels spotten je in de waan verstoppen van een eiland zonder mensen dan is er niks meer te wensen.…

daar op mijn eiland ongedwongen samenzijn In de branding zalig zoenend 't zilte water langs ons lijf Glijdend in de lauwe golven voel ik je in me vraag je.... "blijf".... ?…

Zijn liefde zetelt in zijn achternaam; Hoewel een rijstimago aan hem kleeft En hij steeds op een eiland heeft geleefd, Was hij in zoveel dingen vakbekwaam. Hoe kan het, dat echt alles aan hem klopt en toch zijn hart er veel te vroeg mee stopt?…

Mijn eigen onbewoonde eiland heel ver hiervandaan palmboompjes en mooi wit zand daar wil ik zo graag heengaan snachts in mijn dromen dan ben ik daar even alleen om bij te komen voor niemand meer bereikbaar daar op dat plekje kom ik tot rust met alleen mezelf en mijn gedachten geniet ik even...heel bewust en kom ik weer even helemaal op krachten…

De liefelijke naam van de orkaan paait de windhoos niet die wervelend een spoor van vernieling zuigt door de paradijselijke eilanden. de kramp die mijn nart beklemt sedert je mijn leven verwoestte heb ik niet naar jou genoemd.…

In een harnas zweeft zij voegend naar d'ander Op een eiland droomt zij en danst op d'wolken Achter een roos aanschouwt zij grenzen die vervagen Er mag niks vervagen kan niet verdragen er ontstaat een vagevuur…

onbewoond maar op gehoorafstand ligt een eiland in een zee van ruimte in de verte klinkt een echo met de intonatie van een stem er rijst een vraag om karige klankborden te beklemtonen, om grenzen aan gehoor te verbeelden…

. -------------------------- Uit: 'Het eiland van elkaar', 2006.…

het eiland drijft door mijn venster wiegt de zee koperen lijven geuren bloemen hoog de stad in oude steen leven doorgloeit de straten haar adem gonst verlangen drijft door mijn venster wiegt de zee…

Oovral op aarde heerst orde, Men late mijn eiland met rust; 't Blijft woest, zal niet anders worden Zolang ik kampeer op zijn kust.…

Eiland van zon,zomerse bron, koffers vol luidruchtig vertier reizigers meren af en aan in vrijheid...om weer weg te gaan maar jij zei de winter is hier een oase van rust en stilte....voor de storm wanneer een boot soms niet uitvaart of opdoemt uit een mist van verlangen naar vrienden van vroeger om samen te lachen, te praten later…

Zo kent ieder leven groter leed en alle pijn kan zich verzachten mits op tijd gedeeld Wrakhout deinend op het water dat éénmaal gestrand voorgoed een eiland wordt uit wind en zand…

Geen woord meer te delen, Maar steeds verder op zoek Naar zijn ware eiland In de zee van liefde Steeds meer omarmend Van wat slechts herinneringen zijn, Trotseer ik de telefoon, Want, Is het wel beter op te branden, Dan nooit een kaars te zijn geweest?…

Als een zee tussen twee eilanden soms wild dan rustig hier nemend daar gevend zonder de regelmaat van eb en vloed maar altijd schurend als onrust verward wordt met energie valse hoop verwisseld met de realiteit…

(Aura II) Door puur geluk en sterke genen in combina- tie met slechts die wil in gedach- te zowel als fysiek Samen zagen wij die Ionische Eilanden schitt'ren in de zon…

de ochtend stroomt in onze ogen als het licht haar armen spreidt over daken klinkt muziek zoete klanken zweven naar mild gestemde oren op een eiland van eendendons lijkt nog niets verloren…

Er is een nieuw IPCC-rapport De boodschap is dat grote rampen dreigen De zeespiegel houdt ook niet op met stijgen Als onze uitstoot niet snel kleiner wordt Een voordeel is: straks zal geen vlucht meer gaan Naar eilanden die toch niet meer bestaan…

Levend onder palmen op een verlaten eiland Zoute zeewind prikt de smaakpapillen op de tong De voeten in het aanspoelende oceaanwater Languit liggend in het zonnewarme, gele zand Jagend en vissend om de voedselvoorraad aan te sterken Af en toe een Amazone voor de vleselijke lusten Het leven hier is primitief, maar toch een paradijs Waarom zit…

je was bang voor die oceaan van vrijheid golven van blijheid overspoelen je wedergeboorte vrij van je eiland je ankers van schrik en pijn zijn gesleten niet vergeten door het schuren van liefde vertrouwen in jou weg van het eiland dat veiligheid bood je liefdevol in zijn armen sloot het gevoel gaf te leven in een wereld die…

Het dorp waar de tijd geen tijd kent Een schat verborgen in de Egeïsche zee De smaak van souvlaki je verwent In deze azuurblauwe wereld zie ik een witte parel in de zee Mijn hart huilt als ik het eiland verlaat en neem de betovering in mijn herinnering mee……

soms zie ik ergens tegenop soms loop ik ergens tegenaan ik heb duizend dingen niet gedaan ik heb duizend gedachten niet gehad de gedachte bijvoorbeeld dat een eiland zee nodig heeft om een eiland te kunnen zijn soms wil ik een slaapplaats tussen de sterren soms licht ik het leven uit zijn hengsels al is mijn koninkrijkje niet zo breed er…

Hij dacht: een eiland is het onderpand. De Kamer kon dat volgens hem wel weten. Dat hij het zelf niet snapt, is hij vergeten.…

Een land met eeuwige tradities met een eeuwige Koningin Engeland een eng land een eiland nul komma nul visie wel tunnelvisie: neurovisie beste Brit kies met treinvaart voor een BREXIT!…

Land van zand en eilanden. Zee van licht.…

het meest afgelegen eiland ter wereld stormen, hoge golven en rotsen onmogelijk te omarmen, een passage door de diepte van verwijdering het einde van zee en aarde, verdwenen in een horizon met gekartelde rand…

waar gedachten blijven hangen boven de duinen langs de zee of het wad lucht en wolken samenspelen voor de aan hen gegunde tijd neemt zo'n eiland velen geheel voor zich in de boot is al betaald…

Toen je neergeschoten werd En je naar het water kroop Ontstond de afstand Jij was het niet in het ijskoude water Die naar het eiland keek Een onbekend, vreemd oord Je hoorde schoten ketsen Op het rood gekleurde water Je lichaam werd ingesloten Serene kalmte voert je weg Van plaats en tijd Een glimlach op je gezicht In de verte hoor…

Op een eiland wordt je toch zo fijn geboren Je bent gewend aan water om je heen Je ziet geen mens en bent toch niet alleen En licht is er in bundels van de toren Terschelling blijft van barenswee verstoken Het voelt alsof de Wadden zijn gebroken…

ik ben er niet ik ben er wel ik ben er niet wel in het rondgaan achteraf beschouwd van de nacht en mijn mond voor om het even welke overgave de herhaling bij de eerste lichaamsschemering wanneer vooraf beschouwd de rest van mijn zwaartekracht verdwijnt als een eiland in het midden van de dag…