Alle inzendingen over De stilte gedragen

Als ik voor mezelf kies Wat is dan mijn verlies Als ik voor mezelf win Wat is dan mijn begin Als ik voor mezelf ga werken Laat ik dat dan aan een ander merken Ik twijfel veel te vaak Vroeger maakte me dat wel kwaad Inmiddels blijf ik positief Dat voelt tenminste lief Begrijp je nu mijn brief?…

verkoelend hangt witte stilte in de alkoof doorschoten met pril groen rust het na een verfrissend bad zonder tocht en kalkvlekken een schitterende oase door ieder gedragen uit eerbied voor het leven dat zo ontzettend veel heeft te geven…

vleugels vlinderdrijven op teergroene adem van bomen duizend en zonnewijzers meer fluisteren de diepte van je woordendans de stilte en het gedragen worden door wind, andersom in geluid schrijf maar het licht op handen de zon komt op; ik wijs naar jou…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

Vandaag werd gepast en gedragen door raven de laatste gezant van de stilte begraven Het was niet zijn land dat vreemd van verbazen zich enkel nog vond in trillende glazen Hij stierf op straten in eindeloos razen waar spelden verloren slechts vielen voor dwazen Vandaag werd de stilte door raven begraven slechts een huilende hond…

in de treincoupé viel een enkel woord dat de stilte brak een geagiteerde reiziger stoorde zich zeer aan dat woord en maakte gewag van 't gedrag aan het gezag dit weinig tolerante en bijna genante daaraan stoor ik me dan weer…

na het slotakkoord houdt hij zijn baton hoog de instrumenten zwijgen uit het ampul vloeit een concentraat van stilte recept voor de wereld…

In de stilte wist ik altijd wat te denken en te voelen wat te willen waar lagen de verschillen in de stilte alleen altijd of het scheen dat ik meed en vermeed om een zachter leed.…

benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs Machtig krachtig meeslepend hitsig stuwend Prachten om me compleet in te verliezen Stilte…

ik bleef, jij zat naast mij, met donkere ogen als was ik de bastaard van stilte mijn bidden werd nooit gedragen al was er niets anders dan het avondbrood ik was een vreemde al voor het afscheid aangeboden door de geur van ontbinding eigenlijk was jij mijn huid maar altijd lichter in het kind aan vaders hand…

Loslaten van dromen en plannen, van tekens en licht om voort te gaan in stilte van klein gedicht; loslaten van vreugde en pijn, herinnering en hoop, om voort te gaan in niet-weten. De wortels vergeten, de toekomst, de dagen, om enkel te vragen te worden gedragen.…

Door de hoge ronde ruimte galmt veelstemmig gezang van het Romaans mannenkoor Perfect gedragen harmonie verbreekt iedere stilte met ijle en zware klanken Zo zou het kunnen klinken in de relatieve eeuwigheid beluister dit ad fundum als voorproefje op ooit…

van de golven, van de zee herinner ik me niets meer de adem van mijn moeder in augustus alles verdween, koud en vervormd door schaduwen uit een hand ik hoor nog wel het water en de onvoldragen meeuwen die van mijn armen waaiden trager in mijn stem dan in de wind misschien was alles wel zoals het moest zijn en hield ik mijn ogen…

Het schouwspel voor me verrast me. Niet omdat de regendruppels het wateroppervlak omvormen tot een ballet van in elkaar overlopende kringen. Die schoonheid ken ik al. Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat, verbaast en ontroert me. De breekbare geluidjes als de belletjes knappen, vormen samen een fluisterende ode aan de regen. Waarom…

Langzaamaan worden de vogels rustig de stilte valt in. Af en toe komt er een auto voorbij, maar dat is dan ook alles, wat de avond verstoord. Dan ineens een knal, we stuiteren omhoog, schrikken beiden, harten slaan even over, weg rust. We lopen langzaam naar het raam, zien beneden een man liggen en er eentje bij staan.…

Witte tranen, gedragen, bewaard in een eeuw. Stille schaduwen, zo licht, in winterdagen geborgen. Kraakheldere nachten, ijskoud, maar toch verzachten. Geen woorden, geen praten… Volmaakt is de stilte, in winterse klanken geschapen.…

Waar de kilte huist in zinder wacht ‘n tere Zwarte Vlinder tot hij, uit zijn cocon bevrijd, kan gaan zweven naar de stilte die vervloeit in d’ eeuwigheid en het Koolwitje buigt trillend haar vleugels in verslagen als door de wind gedragen zijn schaduw haar ontstijgt…

rust en vrede vind ik bij jou mijn geliefde donker blauwe zee is in de kalmte van jouw golven drijft de tijd aan mij voorbij het zijn voor mij ogenblikken van stilte en vrede ik voel mij niet alleen voel de kracht van gedragenheid en laat mij meevoeren in jouw stroming…

dichters componeren woorden tot stille stemmen, die deuren openen in menig hart zij raken met hun composities de pijn, die, gedragen in stilte, het leven soms verstart tranen wellen, ogen drijven in die zwijgzaam leest, die de stille stem, nu bevrijdend, eerst zo had gevreesd…

“Bij binnenkomst moet je een groet uitspreken, Vervolgens ga je zitten op jóuw stoel, Er zullen mensen zijn, een heleboel, Dat is het teken om van wal te steken. En weet je niet meer waar het over gaat? Dan is het tijd dat je de zaal verlaat.”…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Twee minuten waren we stil, zelfs geen mens liep door Twee minuten waren we stil, normaal zoals het hoort Dan ineens klinkt er gejubel, gevolgd door een heus koor Alle vogels fluiten, bij alle herdenkingen gaat de stilte teloor Een vogel laat zich horen, alsof ie zeggen wil: Wat is het hier toch vreeslijk stil.…

Ik lach naar de stilte in de zee. Omarm me met de zon. Overspoel me met de golven van je hart. Laat me voelen dat ik niet alleen ben. Je zal me omarmen met de zon Gedragen door de wind.…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

Omdat we niet naar mensenrechten vragen Geeft China ons twee panda's in verhuur Die beesten zijn gewend in de natuur Voor een miljoen aan bamboe weg te knagen Twee indolente vette knuffelberen Waarvoor ons vrije woord zich laat chanteren.…

zo duistert het rozenlicht ingetogen uitbundig ontvouwt het zich kraakt nachtelijk naaldwoud uitgedund over bevroren toendrablauw zicht door ogen gedragen verre nachtdruppels verblind door navelstaren omstreeks enige momenten lijkt de nacht te kort om aan het donker te wennen aan stilte die zich ontroert zich verzwijgt in onuitsprekelijk…

Stilte kijkt door het raam een zwanenpaar zwemt voorbij ze zijn zacht voor elkaar. Achter de horizon springt het touw een gat in de dag hoger dan de hemel. Mensen praten luider dan parkieten - heel de dag lang lawaai is hun masker. Ik til je op in mijn hoofd op het ritme van een liedje gedragen door de wind.…

Die ene man in mijn leven deed en doet zoveel veranderen. Die eenvoudige priester sprak met simpel handgebaar, maar voor mij in mijn geloof in en bij hem was en is er veel meer te leren. Die strenge, doch uiterst goede man met zijn stijl en integere sfeer, kon en kan mij leren dichten en meer: geloven in mijn wensen en dromen! Zijn voortdurende…