21467 resultaten.
Eenzaam
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 81 Hij had geen idee
-in de verste verten niet-
hoe nabij teder was
op de huid gezeten
door zijn verleden.…
Het juiste perspectief?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 22 verten
opgaan in elkaar,
tot aan de
moegestreden
horizon waar deze
onbewuste reis
z’n verhaal verzon,
haar eindbestemming
nog niet verkend.…
derde dimensie
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 388 duif van de verste verte
breng mij de liefste liefde
uit een nieuwe dimensie
de tussenstop
brug tussen een en ander
wat er hoort bij mij liefste lief
en jou met moedermelk is ingegegeven
probeert een wig te slaan
maar liefde is universeel
haar vleugels reiken naar de verste verte
waar onze zielen elkaar ontmoeten
in de derde dimensie…
horizon
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 150 mijmerend staren
diep in de verste verte
dromen van vrede
een hemel op de aarde
de einder lijkt nog… ver weg…
oogopslag
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 114 oogopslag
De verste verte overzie ik niet
wel trek ik naar een paar bomen
bewust bij elkaar geplant
zodat zij niet alleen staan
die ene eenzame aan de zijkant
doet mij meer dan ik dacht…
Als er geen verte meer is
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 Het licht in de verte
Kleurt door en door rood
Door een zon die
Doodvermoeid ondergaat
' t Doet mij beseffen
Dat ik verder wil
Daarheen, waar het licht
Oud is, en rood, en warm
' t Hele leven ben ik
Al onderweg naar verder
Naar de verste verte
Tot er opeens geen verte
Meer is…
ik heb de stilte zo lief
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 638 gelijk de klepel
bungel ik
de grootste afstand,
heen en weer
ook nog eens
op de verste verte
van boven
in het ritme
van mijn tijd
het is als rust
in riet
schommelend
langs waterstromen
laat mij maar
en zoek niet
ik draag de morgen
in een enkel woord
de avond in mijn hart…
Dag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 Als goud het groen zacht raakt,
zich plooit en vlijt,
haar teder streelt
en liefjes kust,
daar aan de einder,
de verste verte,
waar je je ogen
lichtjes knijpen moet,
daar waar het blauw troebelt
in roze avondrood,
wordt de dag
in slaap gesust…
De zee en het gebed
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 389 Door de Helderse duinen
loopt het Schapendijkje
tot het Kaaphoofd
op weg naar Huisduinen
Een grijze man daar
tuurt in de verste verten
heft zijn wandelstok
wijst naar hoog
boven de heiige zee
tegen de winden in
hangende gevleugelden
Hij mompelt kijk daar
ze bidden nog
de zeeuwmeeuwen…
Hoe gelukkig ik ben
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.012 ze weten in de
verste verte niet
hoe verrukt ik
van je glimlach ben
En je handen
en je wenkbrauwen
en...wat er verder
nog bij je hoort...…
Donderdagochtend
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 224 tramrails liggen er verlaten bij
men fluistert dat ‘ie al meer
dan een half uur vermist wordt
het bord dat aankomsten voorspelt
lijkt van slag, en geeft aan dat ‘ie
er had moeten zijn
in de verste verte
is er nog altijd geen ros in aantocht
dus klim ik weer op de fiets
de wind geeft mij vleugels…
winterwoorden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 71 langzame dromen
in mijn lichte hoofd
lucht in mijn longen
zoete melk in de
ochtendkoelte in
de palm van mijn hand
witte stille vlakte
waar mijn ogen in de
verste verte verdwalen
winterwoorden schijnen
door poreuze wolken
in het prille tere licht…
Wereldburger
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 331 ben
in de verste verte
een vreemde toerist
en toch…….…
amour perdu
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 656 mijn verlies toegegeven
gevonden voorwerpen gebeld
daar zegt men dat er tot heden
ten burele van 't depot gevonden
goederen nog niets is binnengekomen
dat in de verste verte lijkt
op een verloren liefde...…
eens , ja eens
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 807 ik kan het nog niet weten
immers men wil mijn werk
in de verste verte niet kopen
ik ga door,
fier en onverdroten…
Een punt er achter
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 588 ik zet een punt
zomaar
zwart van tint
het blijkt meer dan een stip
die is minder ruimte gegund
doch wordt vaker
in de verste verte bemind
zo toon ik enkel
soberheid
met een pen
en wordt dit teken
vaak als onbeduidend
beschouwd
maar ook getuigt
het van een einde
soms onverwacht
men had dan liever aan
een verwachtingsvolle…
ontmoeting in spiegel
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 433 onvoorwaardelijke
allesomvattende
onuitputtelijke
lieve liefde
hoe onvermoeibaar
heb ik je gezocht
noord en zuid
oost en west
in diepste diepten
en in verste verte
hemel en aarde heb ik bewogen
water en vuur
uitgeput en moedeloos
op mijn schreden
teruggekeerd
en thuis gekomen
poets ik mijn spiegel schoon
na zoveel lange…
de verte
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 295 De verste verte,
haar kop naar beneden, haar kont omhoog,
spieren gespannen, loerend,
klaar om onbezorgdheid af te straffen,
om toe te slaan of uit te halen,
om te leven,
even weer,
dat is het streven,
keer op keer.
De mist is opgetrokken en...
de sporen blijven achter.…
voor altijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 248 Vandaag gisteren en morgen
De dagen volgen opeen
Massale steun massale zorgen
Iedereen leeft mee
Jullie zijn niet alleen
Tot in de verste verte kijken dat kunnen we niet
Tot nu zien we alleen het verdriet
Een steun betuiging een lief gebaar
Is alles wat we kunnen doen voor elkaar
Voor iedereen die het nodig heeft
Niet alleen vandaag of morgen…
Laatste vlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 Mijn gedachten vliegen en vluchten
in grenzeloos gerede geruchten
naar de verste verten
als vogels heen en weer
en strijken in verre gehuchten
naamloos nederig ter neer
ze smullen van de verste vruchten
van eindeloze ziedende zuchten
zo worden woorden
in gezangen vol verlangen
naar de bronzen herfst
hunkerend neergelegd
vergezel…
Het sterven van kleuren
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 33 we avonden
stilte in het
sterven van
de kleuren
in het licht
nog helder in
de verste verte
maar vervloeiend
en niet meer
direct gericht
onder deze
hemel zullen wij
virtueel samen
komen om dromen
te laten uit komen
want wij gaan
komende dagen
kleuren met accenten
van ontmoeten en
verrassingen die niet
geënt zijn op samen…
Groeiende geheimen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 Wat zit er achter achterdocht en woede,
waarom verdenkt men mij van iets
waarvan ik in de verste verte
niets vermoeden kon, waarom
draaien volwassenen
soms als een boomblad om.…
HOE WEINIG ZEGGEN WOORDEN
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 2.012 Op grote schaal vertellen zij
verhalen die zonder inhoud spreken
die in de verste verte niet
op mooi gesproken zinnen leken.
Hoeveel kan dan de mens verdragen
als woorden door zijn ziel hebben gesneden
de mens blijft wonen in zichzelf
teruggetrokken in zijn verleden.…
Avontuur in Catan
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 413 midden in het korenveld
staat een roofridder stil
in de verste verten
niemand te zien
behalve de zevengooier
die in zijn vuistje lacht
red wat er te redden valt!…
Ik heb de winter begraven
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 188 ik heb de winter begraven
spade voor spade
heb ik haar toegedekt
en op de oude, koude laag
zal de iris in warmte bloeien
blauw als een lentelucht
waarin de vogel weer
haar vleugels strekt en wiegt
vliegt naar een stek
de vertrouwde plek
waar ontluikende knopjes
zich vormen tot een bladerdek
door de verste verte
beieren vertrouwde…
Dondergod
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 In verste verte zie ik
Fel klievende bliksemschichten
Stapelwolken aan de horizon
Witomrand verlichten
Hemels, stil inferno
Woest in de lucht verscheurd
Mijn hart diep getroffen
Mijn gezicht grimmig wit blauw
Door flitsen ingekleurd
In dreigende kalmte
Levert Thor zijn gevecht
Nog kan ik zijn donder niet horen
Zij gaat met mijn stille…
Die in het begin oneindig lijkt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 79 Wanneer het denken
Donkere wegen voortduwt
Die zijn geasfalteerd
Met verdriet en pijn,
In volstrekte eenzaamheid
Het stukje korstmos bewegingloos
Liggen blijft, de weg naar
Het licht die in het
Begin oneindig lijkt
En alleen lijkt
Op te houden als ik
Deze aarde verlaten heb,
Is daar ginder in
De verste verte
Nog net voor…
Niemandsland
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 953 Raadsleden lopen niet in zeven sloten,
in de verste verte is niemand op zijn plek.
Flitspalen vergroend tot plantenbakken,
de Oostrand erkend als natuurmonument.
De Brug voorzien van allerlei gemakken,
geen AIVD’er die vraagt wie jij wel bent.
Probleem alleen met de spiegel aan de wand.
Erin kijkend concluderend: ik zié niemand……
Gerrie Knetemann
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 Pas in de verste verte ligt het eind
dat zo vaak veel te tijdig wordt bereikt,
want plots een steek, besef, de Kneet bezwijkt
net als hij met zijn vrienden lekker treint
In één seconde komt alles voorbij:
Parijs, de gele truien, valpartijen,
het wereldkampioenschap, de kasseien,
de stratenmaker was een echte kei
Zijn vindingrijke tong zat…
WEDERKEER
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 685 de bladeren die voor me op het pad
gevallen zijn, schop ik omhoog, ze wijken,
beleven zo hun tweede herfst en lijken
niet in de verste verte op het blad
dat fris ontlook, waardoor je vorst vergat
en de bekleding was van stoere eiken
die jaarlijks hoger naar de hemel reiken
totdat de tijd hen velt, der dagen zat
ze maken wentelingen als een…