Alle inzendingen over Deemoed

mogen vreemde ogen dwingen in afhankelijk zijn kennen baarden en sluiers slechts het ware uit de woestenij oog om oog is niet van deze tijd strijdt tegen alle menselijkheid toch dient de linkerwang zich niet van harte aan als rechts geslagen wordt vergelding doet weer opgang als deemoed is vermoord…

wilde zo graag een heilige zijn gedragen worden met baldakijn goedheid stralen uit handen en ogen de voeten gekust in deemoed gebogen een kathedraal met mijn naam missen en wierook tot meerdere faam maar het vlees was zo zwak en mijn zonden te groot was aardser dan hemels helaas te klein voor die troon…

Starend op de blaren zittend na een leven vol bedrog eindelijk voor zijn rechter smekend maak het niet te grof langzaam zal de dood nu komen het angstzweet parelt op zijn hoofd hij denkt aan God aan loze kreten ziet alles duidelijk zijn verleden heel deemoedig vraagt hij: "doe het snel"…

Maar wie in deemoed zich ontvouwt herkent het: helder en vertrouwd.…

deemoedig buigen als het riet door tegenslag zorgen en veel verdriet probeer het te vergeten met de komst van de vergeet me niet zweef verder als de wolken aan de lucht die geschrokken vogel op de vlucht naar morgen weet jezelf in het nieuwe jaar geborgen probeer je rug te rechten luister naar het ruisen van het riet…

ijle tonen van gezangen sturen beden naar omhoog donker draagt geschraagd door wierook in spiralen genoegdoening deemoed heeft handen gevouwen in goddelijk vertrouwen op goedertierenheid kerken raken we kwijt ook zonder pilaren en muren kunnen wij vraag en gebed direct naar de hemel sturen…

de kist glijdt over de deinende deemoed van de kabbelende mensenzee ik had overal vrede mee: het regelmatige spelevaren het onverwachte zwerven het reven van je gelijk toen ze uit het schip trokken en jij moest vergaan waren het niet de koude orka’s die het stuifwater opkolkten maar de witte golf van zonen…

Ik heb een rivier gevuld met tranen die ik om jouw gelaten heb wanneer mijn sterven met rasse schreden nadert laat mij dan verdrinken in het water van mijn deemoed als jij hier niet meer bij mij wilt zijn dan hoop ik dat ik je in de hemel weer in mijn armen mag sluiten de tijd heelt voor mij geen wonden, slechts het sterven…

Onstuimig ongeduld Plette het onderliggend gras, Sprieten bogen voor zoveel Passie deemoedig het hoofd - Nu het vuur gedoofd is En jij verdwenen bent, In zijn rook bent opgegaan, Groeit nieuw gras op de plaats Waar onze hartstocht tot bloei kwam, Liefde die haar eigen plaats niet meer kent…

dek me toe, Osaya bevang me met je adem van hars sluimer in de drang van stilte draag me over aan de goden van weleer het is nacht, Osaya de sterren deemoedig bewaren het geheim van ons verlangen de wind zwijgt over ons lot beken, Osaya hier in het zand van de gestrekte woestijn tieren geen leugens hier is alles waarachtig en…

wie maakt het altaar schoon verlost ons van de religieuze droom dat mensen met gods hand onfeilbaar zijn hoe lang houdt dit nog stand als liefde wordt gebonden aan een eeuwig trouw ook zonder dat ik van je hou waar kindernaakt geschandvlekt wordt door hem die deze onschuld juist bewaakt wanneer zal deemoed weer in kelk en hostie…

was op reis en genoot de liefde van anderen maar ook de dood was heel dichtbij en hand in hand begreep ik het verband van duizenden en één vanaf haar eigen hoogte blonk een kleine ster alleen een krachtige verschijning en een helder blad bracht eindelijk nieuw leven na een zuiverend bad dat ook aan duizenden en één door deemoed…

de avond tuimelt roze flamingos kleuren de lagune aan de hemel palmen wiegen op de wind blauw wordt groen groen stil zilvergrijs witte huisjes knielen deemoedig als devote nonnetjes op de bidbank van het strand stilte kruipt genadig tussen hopeloos gestrande schelpen de zee knabbelt aan de droomkasteeltjes van nat zand…

Mark Rutte gaat deemoedig door het stof Hij heeft alwéér excuses aangeboden De vorige regeringsperiode Met Wilders, dat bleek achteraf een sof Het weer, uw man of vrouw, het schorriemorrie U baalt, geef Mark de schuld, hij zegt wel; 'Sorry.'...…

'k Zie 't en zeg, deemoedig trots: Agnus Dei, klein lam Gods.…

Wie wil zichzelf steeds redden, handhaven en trots zijn op eigen overwinning? Heersers der wereld geven sterke leiding aan mensen van dwalen of in goede haven. Gods adem zal scheppend, bekend voortdraven, treft regerend huis en zwervende eenling, kan beiden doen glanzen vol zegening, neer leggen als moe gevlogen raven. Het hoog vernuftige…

nog waaien de kleuren van stelen vlaagt wind in schrille tonen de dodenmars bloemen knappen niet af maar leggen zich plat uit deemoed ter aarde in een kris kras pandemonium vullen bomen de kerkhoven van het gigantische bos schoon geregende wortels bekijken de immense ondergrondse hoeveelheid lijken ook zij zijn geveld…

ik zag je op het scherm verschijnen waar jij bewoog boog een ander zonder deemoed zijn hoofd jouw bewegen had nooit wind of regen tegen natuurlijk werd jij nat had wind ook zijn reactiekracht maar het leek of alles wat jou dwarsboomde de energie balans van jouw aureool met sterker licht bekroonde met de virtuele overwinning…

naar buiten kijkend zie ik een betraande tuin plantenkoppen hangen deemoedig naar de grond waar slakken actiever zijn dan ooit in het raam weerspiegelt het televisiescherm zwemwater in Athene tranen van geluk onze Inge is voorzien van goud kroonprinselijk goedgekeurd gemascotteerd door oranjegekleed orakel van gewicht voorheen atlete…

ik voelde hoe de wind duwde geleidelijk aan steeds meer vat op ons kreeg wat eerst nog plaagstootjes waren bleken ineens heel serieuze gevaren wij werden voortgedreven met intense kracht door een massastroom vol macht die nivellerend zijn route koos waarvoor leven het hoofd deemoedig boog ik zag materie in het zwarte gat…

blij met elke vorm van aandacht 'een aai en een kruimel' zelfs een snauw accepteert het beestje met een deemoed die je maar zelden ziet probeer dan de pose van flinke vent maar eens vast te houden…

De onderliggende boodschap bewaar ik om anders en even krachtig uit te delen als een deemoedig paradijsvogeltje.…

zij hebben kaarsen gebrand gebeden in wierook verpakt langs pilaren omhoog laten kringelen geknield en in deemoed hun ziel laten zien in het donker van leven naar licht maar de devotie is weg het is een gebouw getooid met de luister van vroeger voelt nooit meer als thuis waar het warm was van zonden in het lijden aan pijn en emoties…

Soms wordt de maan tergend wit zijn de kraters bloemen in het zand verdord zoals de dood van deemoed spreekt ebt het water weg en blijft het land mijn heldendom nu schuift er een schaduw over de zwarte akkers en het besef dat mijn tijd zoals de nacht voorbij glijdt en onrust me verblijdt met gulzigheden van deze nieuwe tijd het sterven…

een leven lang heb ik verleidingen weerstaan het hoofd in deemoed gebogen als zij te sterk bleken te zijn nooit berustend geaccepteerd maar steeds weer geprobeerd om ongevoeliger te worden voor de angels in het venijn met het inzichtelijker worden van het leven bleken de gegevens niet meer de basis te zijn voor het bestaan het strijden…

Een uitdagend leven wars van deemoed leidt naar nieuwe wegen langs dreven in langzame stoet.…

Deemoedig mak schuilt wat ik vergaarde, stralenschicht in 't stof van kathedralen, zachte wens van mij op rechtgeaarde pracht, jouw streling onder manestralen.…

degenkruisende draak des dichters donderpreek: Dolzinnig doorgedraaide dwaze doch deerniswekkend droeve dwergen der Drievuldigheid doen doorgaans des dinsdags danwel desanderendaags de douairière der driedubbelovergehaalde dwarsfluitspelende doge dusdanig dappere daden dat ze deze als Disney's Donald Duck en droomprinses Doornroosje deemoedig…

De wakker-waakse haan, De dichtervlucht der zwaan, De zwerfse jager: reiger, De strijdbaar-sterke tijger, En het deemoedig schaap, Hen samen leidt de knaap Eendrachtig aan één band Door 't rein en eigen land Vol jonge bloesemsneeuw, Als in de gouden eeuw.…

En het deemoedig schaap, Hen samen leidt de knaap Eendrachtig aan één band Door 't rein en eigen land Vol jonge bloesemsneeuw, Als in de gouden eeuw. Hij mijmert, zingt en speelt. Weidend zijn zinnebeeld; Zij kennen aan die toon Hun meester en hun zoon. En gaan naar 't hém geviel, De dieren van zijn ziel.…