Alle inzendingen over Deemoed

gekromd gelegen mededogen op de koude grond het hoofd deemoedig neergebogen met ogen niets ziend in het rond een zwarte lepel open mond geen woorden de ogen afgewend van afgebroken staren en magere handen die nog futiel gebaren de koude kruipt geniepig diep verkrampt mijn ingewanden zoals je daar nu ligt ooit sliep verkleumde…

Een geliefde dichteres moest deze wereld ontijdig verlaten zij schreef lange tijd haar ruime denkbeelden met vreugde of leed verschool zich deemoedig onder de vereerde naam van een Oosterse zangeres deze gedichten geven vele lezers bemoedigend hernieuwde zienswijzen blinden kunnen hen ontvangen als kundige klanken moge haar werk…

Het is donker in de kamer de kaarsjes zijn gedoofd de pitjes zwart geblakerd buigen deemoedig nu het hoofd. Vele kaarsjes laat ik branden deze donkere tijd van het jaar 't brengt sfeer in ieders leven en warmte voor elkaar.…

Zij strekt haar armen hoog, de handen als kelken rijken naar de hemel het hoofd trots op de ranke hals neigt deemoedig gemengde tonen door de violisten verwekt vertellen het al oude liefdesverhaal en in crescendo, vat zij vuur en vlam, vergeet alles om zich heen en verliest zich in dans en muziek.…

Daden in verleden bedreven misschien zwart of ook wel grijs ze vragen deemoedig vergeven vergeten als menselijk bewijs. Vergeven zal zo moeilijk niet wezen maar doen of er niets is gebeurd terwijl in vele ogen nog is te lezen dat men om de wonden treurt.…

lees mij nu mijn haven de kade kruist en schepen onbemand de zee gadeslaan die hun dood heeft voorbereid, geen stelsel dat weent geen gesel die stopt, het is de martelaar in mij die in zijn deemoed de paden kiest die nog nimmer zijn gegaan wie vlagt mijn finish nu de streep is weggekrijt door rijm en tijm, de geur van applaus heeft de straat…

Ik wil dat je meteen deemoedig zwicht, probeert om al je moed bijeen te rapen, al ligt je hersenpan op apegapen - hoewel, ze was ook nooit een zwaargewicht. Allée, probeer je nu eens te beraden, zorg dat je niet opnieuw je kans verspeelt. Het is je toch wel absoluut geraden te zwoegen met wat jou is toebedeeld.…

Verwaardigde zich in het quouterwaals Haar alter ego stevig te placeren Zij emitteerd' een lied in sms Hetwelk in haar sacoche was weggemoffeld De hof van eden lag er aangeschoffeld Om zo in deemstering te glariëren Alwaar mijn paladijn zou visiteren Met in mijn tors een duvelzomerbok Op pladijs dansend met haar holleblok Wijl wij in onze deemoed…

Wanneer men mij welwillend toeknikt, buig ik mij deemoedig over een ode. Daarmee bedoelend hoe toegewijd ik dit verzoek wil honoreren. De hoogste lof ontvangt de Heer vanuit de laagste regionen... Wat er elk jaar prachtig ontwaakt aan fantastische leefpatronen - uit naam van allen die genieten prevel ik volmondig 'Thank you, Lord'.…

en in trots en in deemoedig zijn boog zij het hoofd ter neer en fluisterde met toegevende mond 'zie uwe dienstmaagd, Heer.' ------------------------------------- uit: Verzamelde verzen (1935)…

Hij zag menig stakker, na lang lijden, volgens plan gedragen naar de akker, waar domi deemoed preekte, de dood, die zij geen straf. Thijs zag moeders bleekte, zijn vader dolf het graf. Nu, van kind en kraai verstoken, doet Thijs zijn vaders werk. Hij graaft en ruimt de knoken, dat houdt hem fit en sterk.…

Wanneer men mij per se begraven wil, dan liefst niet al te ver van zee, deemoedig bij een koeienvlaai of ergens bij een ezelsdrol. Ik bleef zo lang gezond, zo lang in leven, doordat ik steeds beleefd bleef voor de dood, voor hem boog en hem fêteerde als een hoogverheven heer. --------------------------- 'Dieven en geliefden', 2000.…

Wie hier alleen staat, komt niet meer vooruit, zal moeten wachten, waken, deemoed tonen en op de hoge muur waarop hij stuit zijn naam uitwissen als de wolven komen. ----------------------- uit: Waterpas (2010)…

het donker die ik op zijn zijn aanspreek op zijn vaderschap op het gerucht dat hij de stratenmaker is van het barre kwaad waarmee ik mezelf kwel te laf voor groter leven weet ik hoe laat het is het is kleine tijd het is letter voor letter woord voor woord het is groeiende zucht naar eigen stem waar stilte zou passen en domweg deemoedig…

Daar staat ze me dan vrolijk aan te kijken, heel eventjes laat ik haar wel begaan, dan ga ik er weer dapper tegenaan en 'k hoop dat zij deemoedig zal bezwijken. Maar tot nog toe heb ik haar nooit verslagen, zij is mij toch weer altijd veel te snel.…

Bij zijn deemoed wordt hem de gunst geboden: zonder meer het Hemelse Leven waard.…

daaronder grazen prooidieren van door de wol geverfde taal, gedreven door herders met een eigen symboliek ten prooi gevallen aan de melancholie van deemoed onzichtbaar in het wolvenpak.…

De dansvloer knarst Onder het hees gebulder van narren Die het jaar uitzwaaien Ze zit op een barkruk genageld En toch wrik ik haar los Met een koevoet als het moet Draag haar naar de grote markt Til haar op de hoogste sokkel Waar de helden van de Gulden Sporenslag tronen Meer en meer krimp ik in een huls Dolend van deemoed Vind ik de…

Een blije overwinning behaald, of niet, "zonder bedenking deemoedig voortgaan," zij ons gemoed een helder sterkend lied. Een onhaalbare zege blijft bestaan, is een stralende ster in het verschiet, wacht tot het aardse zwoegen heeft afgedaan.…

Gij mens, nimmer door deemoed beroerd. Misschien zult ge er ooit in slagen en wordt alles veiliger hier op aard als gij u als de dieren gaat gedragen. Wat u dan waarschijnlijk zorgen baart is dat ge wellicht horens moet dragen, of misschien erger nog..., een staart.…

Daaronder grazen op de stille heide kuise schapen van een braakliggende taal, gedreven door herders van de ledigheid, ten prooi gevallen aan het mechaniek van zwarte wolven in hun deemoedigheid.…

Traag walmend als dikke lava stroomt verkeer over het blakende asfalt richting zee Stoffig gras buigt deemoedig de halmen Aan de wegrand ruisen duttende populieren Het witte zand schittert verblindend in het fel blikkerend zonnelicht Boven het water daagt het grauw, rommeldonder, regenkletter overstemt het vrolijk kindergekwetter Troebele…

schijven dan in bijna looping weer omlaag dit alles zonder dat zelfs maar een vleugeltip een andere raakte bewonderend toezien kon ik ja vanachter mijn hoge kamerraam maar hun kabaal niet horen als bij afspraak streken de vliegers plots vermoeid in het dun winterskelet van een breed gewaaierde boom die als met rijpe vruchten volgeladen deemoedig…

Daaronder op de grote stille heide kuisen kuddes schapen de braakliggende taal , ontsnapt en aan de herders van de ledigheid, ten prooi gevallen aan de zwarte wolven en getapt uit het vat van deemoedigheid.…

Kunstenaars mogen godsdienst beheren, tonen hun deemoedige krachten. Penselen, beitels en zingende nachten geven luister aan de lof des Heren.…

laat me zwemmen in mijn taal want daar ligt mijn deemoed uitgerekt als een elastisch verhaal zonder een iets van dynamiek of een clausule van iets wat altijd tot niets zal leiden mijn taal, mijn eigengereide persoonlijkheid heeft het zich als een autodidact eigen gemaakt en met metselen en voegen tot een stenen obelisk gebalsemd om de…

Vond pijn of smart in deemoed aangebracht een luisterend oor, een troostend woord? Veilig binnen de vest, waarop reeds eeuwen eenden glijden, staat statig midden in de tuin, de oude pastorie.…

God wil in Vreugden zijn gekend, in Vreugden fel en sterk; Gij hebt mijn hart tot Vreugd gewend dit 's Deemoeds wonderwerk. Heb dan geen zorg om dank of trouw, blijf geven als om niet, of 't u dan al begeven wou mijn hart en kon het niet. ---------------------------------------------- uit: Van de Passieloze Lelie (1901)…

Het pad in de tuin liep dood zelf zou ik het zo willen kiezen, om uit alle omwegen niets te verliezen, ik denk, we komen elkaar toch wel ergens tegen, een willekeurige kringloop niet van gevaar ontbloot, ik tors het kruid van blanco zerken, deemoedig in het mos waar de bewijzering staat, in het voorspelde rood der rozen, wat knelde…

Ik ben de Dúivel-god dier grúwbre oorkónde, 't Vervlóekte Boék van laffe deémoed, klein, Die loert, die loert, koud-donker, donker-rein, Of Hij die ménsjes niet verdérven kónde. Ook Hij droeg fier, op 't lijf vol eeuw'ge pijn, Eén matelóze, toégeschroeide wonde, Dat alles had zó anders kunnen zijn. - Zijn Zijn....…