19413 resultaten.
Na zons-ondergang aan zee
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.935 Zonne stervend zonk in zee,-
en een wijde wade spreidde
op de brede kimme neer
't wolkenheer.
Eenzaam ruist de duistre zee,-
langs der duinen ruige kruinen,
als met droeve dodenklacht
zucht de nacht.
Eenzaam, eenzaam ruist de zee,
slaat de kuste zonder ruste,-
moeder aarde ligt alom
doods en stom.…
NA ZONSONDERGANG AAN ZEE.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.711 Zonne stervend zonk in zee,
en een wijde wade spreidde
op de brede kimme neer
't wolkenheer.
Eenzaam ruist de duistre zee,
langs der duinen ruigje kruinen,
als met droeve dodenklacht
zucht de nacht.
Eenzaam.,eenzaam ruist de zee,
slaat de kuste zonder ruste,
moeder aarde ligt alom
doods en stom.…
Echt, ik huil niet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 Jij was er
voor mij, voor mij
kwam je als geroepen
al liep je ook weer weg
van mij, van mij
zijn nu de wolken
en het scherpe waaizand
over het verlaten strand
ach, de zee, de zee
langs de zee
loop ik dood en toch
ga ik verder
zonder jou, denkend
alsmaar denkend
aan jou
jij was er voor mij
echt, ik huil niet
dat is de wind…
Stormgebieder
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 116 "Val wind", sprak Mozes
Yam Suf lang genoeg gedeeld
ging de storm liggen…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.263 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.646 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 437 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…
Zeearmen voor zeegodinnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 48 Belandt zij zonder
Chicanes aan land
Donderend en denderend
Extravert
Frenetiek de
Gretige gulzige golven
Hoorbaar hongerend
Intimideert zij
Jubelt zij haar
Kolkende klaagzangen
Lyrisch haar landschap
Mooie maanzieke reuzin
Neptunus maant haar tot kalmte
Oeverloos opent ze haar
Panorama’s deze non-
Querulante sterre der zee…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
Vogel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Vogel op de grond
De plek waar hij niet wezen moet
Hoort in de lucht te vliegen
Zachtjes wiegen op de wind
Nu ligt hij dood te zijn.
Gevallen in de klauwen van een kat?
Of was hij soms het vliegen zat?…
gevoet
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 863 voeten lopen in eiwit van zee
boven mijn hoofd
wolken in dooiers van geel
leven omsloten in kalkschaal van dood…
Dans
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 141 De ongenaakbare oude zee
zal niet met je dansen
In zilte nevels danst zij weg
met de geesten van de dood
Haar rusteloze danse macabre
met donkere despoten van de nacht
De wind blaast onweer in de wolken
strijkt over het hart van de storm
De oude gulzige zee
zingt van zwarte diepte
Van saudade dat vreemde verdriet
van zee en…
WAR child
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 168 maar
vond in zee de dood... .…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.766 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.423 En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
Niet wen gij waart met weelden overlaên
of dronken van een overmoed'ge waan,
stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.
Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich…
Zon, strand, zand, wind en.....
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 175 Donkere wolken kwamen aan
een wind stak op best hard
beter nu naar de boulevard te gaan
echter voor 'k zover kwam:
Werd ik gezandstraald niet gering
kijk een uitje op strand met uitzicht op zee
Is 1 ding,
maar al dat zand waar 'k niet om vroeg
was wat ik mee naar huis droeg.…
EEN VRUCHT DIE VALT...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 407 De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.…
leven
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 554 Nu leef ik,
later ben ik dood.
Nu ben ik jong,
later ben ik oud.
Alleen de zee verandert niet,
die blijft altijd zout...…
Stil
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 434 Gulle golven geven
wat de stilte
en de zon niet
veranderen
als de dode wind fluistert
en bemanningen
zwijgen
omdat de zee
hun
offers niet meer wenst…
Dode Lakens
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 3.380 Wakker worden,
in dode lakens,
Rozen zonder doornen,
kreukelvorm vrouwmens
Je bent als pijn,
vervlogen over zee,
Zonder me te wekken,
ging ik met je mee…
o grote moeder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 o grote moeder
wieg me in je armen en zing een lied
van zon en maan
van zee en aarde
van leven, dood en leven…
Een Rots.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 286 Een rots in 't hart der zee,
Die, hoe de branding slaat,
Onwrikbaar tegenstaat;
Zó zij uw hart in 't kwaad!
2.
Eéns effent zich de zee,
Eéns wijkt gevaar en nood;
En 't loon der deugd is gróot,
In leven of in dood!…
Water
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 665 Water vluchtend
Een levenswolk
Stromen mensen
Dood leven
Slapend Onder
Dekens van zee
Huilende golven
Smekende Lucht
Het regent…
ZEE...te zien
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 420 Zee te zien
als kind
zee te zien
Het schuim
van branding
van schelpen zilte smaak
Eb en vloed
vloed en eb
dat zich als vastgrijpt
Aan nat zand
wij schepten
wij schiepen
Zandkastelen
met onze handen,
schep en emmer
Wij zagen
een zwemmer,dood
drijven tegen het basalt
De zee neemt en
geeft het zout
aan m'n bestaan.…
Win-win
snelsonnet
3.0 met 43 stemmen 5.009 Nog lig je voor mijn kachel zacht te spinnen,
Nog hoor ik hoe je daar behaaglijk snort,
Maar ach, een kattenleven is maar kort,
Een feit, poes, waar wij allebei bij winnen:
Eerst lever ik beschutting voor de kou
En straks haal ik de warmte weer uit jou.…
laatste adem III
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.744 Eenzaam in het schuim van de zee,
hapte zij nog eenmaal naar lucht
Hij stierf een beetje met haar mee,
met in zijn lichaam haar laatste zucht.…
de zee geeft, de zee neemt
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 454 hij heeft op wrede wijze wraak genomen
de druppel was het zoveelste cliché
hij vloog de prulpoëten naar de keel
de springvloed viel door niemand in te tomen
er drijven dode dichters in de zee…
Afscheid bij de zee
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 2.552 Uiteindelijk eindigt
alles bij de zee
op een eiland eerder
dan daarbuiten
De trage veerpont
overbrugt het afscheid
en wij lopen golvend mee
brengen het koude leven
naar de wijde dodenzee
Wanneer de witte meeuw
duikt in het donk’re water
gaan wij weer aan land
van de zee
de eindeloze zee…
Terug naar zee
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 1.485 Ik hield mijn handen open
voor jouw tranen
en wiegde je
zachtjes als de zee
en op de toppen van het duin
stond de dood te grijnzen
we liepen er voor weg
wij twee
ik hield je hoofd gevangen
aan mijn borst
zodat je niet kon gaan
het zout van tranen
prikte op mijn huid
we hadden nog een
lange weg te gaan
en achteraf was het…
Twee golven
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 636 Misschien de zee
Een lage maan, een eerste ster
hardvochtig zand, koel en fijn
stap na stap weer uitgewist
alsof wij nimmer ergens zijn
Misschien de zee, waar speelse wind
de leegte vult, haast zinvol lijkt
zelfs zonder jou en al die anderen
door tijd vervaagd en mij gemist
Ja, aan zee heb ik er soms,
twee golven lang
een vleugje…