Alle inzendingen over Duimen- dag

Het woord trof doel een nieuwe kroontjespen vlijmscherp geslepen sneed pijn los van mannelijke onverschilligheid Ik gaf weg en telde uit onder de doden om een ziel te krijgen het leven onder de duim gouden munten op gesloten ogen voorgoed terug bij jou…

Kwetsbaar je hand Scheef op het kussen gelegd Duim doelloos naar voren Vingers klein en teer Oogt je aandacht bevroren En lijk je in jezelf Te vondeling gelegd In liefde opgedragen aan mijn schoonbroer Anton, Stichting Hendrik van Boeijen, locatie Havelte.…

De machinist schrikt, en ik ben niet mezelf, mijn duim drukt op de rails Het is een van de triljarden tijdelijke toestanden van mijn bewustzijn waarin alles mag en kan in de kindertijd van het heelal Geen jij of ik hoe echt is dat?…

tuimeltolde tot bij mij Hij zei Hij noemt me Atlas ik moest even weg vandaar Dit verklaart alles “In naam van God en ook die plompe modderploeteraars hieronder herschrijf ik nu uw manuscript” Met enig aarzelen zei men dat het goed was en vanaf deze dag verliet hij de wereld terug met een beate glimlach Elk moment steeds weer valt…

hij is zijn broeders hoeder beiden hebben dezelfde moeder, weggemoffeld in wazig kleed door de vensters van haar ogen beziet ze waanzin vanuit haar raam haar ene zoon roept Allah is groot en uit dezelfde naam schiet haar andere zoon hem dood en dat allemaal voor de profeet die alles uit zijn duim heeft gezogen…

Zijn duim is ook een tikkeltje verbogen Door alles wat hij er heeft uitgezogen. https://nos.nl/artikel/2293066-aangifte-marco-kroon-tegen-agenten-om-letsel-bij-aanhouding.html…

Eens keek ik naar onze handen mijn duim speelde met jouw duim; nooit hebben onze vingers stilgezeten; ze vertelden elkaar, eindeloos lang. Ook nu nog zie ik ons nog gaan stukjes van ons in andere mensen; in een oog dat glimt of een arm als vanzelfsprekend om een middel geslagen.…

tomaten uit Kwintsheul zijn niet te pruimen en rozen uit Maasdijk zijn maar zozo (die geef je zelfs je ex nog niet cadeau) maar hennep uit Poeldijk ... omhoog die duimen de beste wiet groeit gretig onder glas en tuinders zitten nu weer goed bij kas ------------------------------------------------------ De politie ontdekt steeds meer hennepkwekerijen…

De oliesnor is los Hij krakeelt weer in het bos Soms roept hij Pet en Fluim met z'n mondje niet groter dan een duim Wee wie hem 's-nachts tegenkomt als hij met duizenden samendromt De ene keer sluipt hij hard dan weer is hij vervuld van smart Dus als je hem ziet luister dan niet naar zijn lied…

Hoewel... ....daders nooít zijn gestraft is hun wáárheid inmiddels gelogenstraft 't Gelijk draagt de sporen van hun kennis in zijn duim Uitgezogen Heel typisch dat juist dan op hun moment van heengaan de Vorst van de Duisternis (samen met die Ander) verstek laat gaan... ....ongestraft Op de grens van millennia…

De duim blijft steken tussen mond en kin. De oudste leidt met zachte dwang haar zusje weer het sprookje in. ------------------------------------ Uit: 'Een vrouw bezoeken', 1985.…

Weggeknakt in beduimelde beden, de kralen in de rozenkransen, bloeiend tussen duimen rond. Het ongelijk van lengen en slinken van dagen die maar net begonnen. Droog in je dorst zijn na dagen laven. Het ongelijk van tussentijd.…

De duim blijft steken tussen mond en kin. De oudste leidt met zachte dwang haar zusje weer het sprookje in. ------------------------------------ uit: 'Een vrouw bezoeken', 1985.…

Er huizen in deze habitat nogal wat oude mannen Aardige zachtaardige maar opvallend baardige quasi liever lui dan moe Savannekoning op de uitkijk bejaarde chimpansee Hun handen links hun duimen rechts peuzelend keuvelend Doch altoos vruchteloos peulen beuzelend toute la journée…

de mijne op het hoekje van het blad waaraan ik schrijf gemurmel en gekir ik dek ze toe met stilte en geduld gejengel strekt mijn armen uit maar keert me om en sluit de deur ik ben er niet ik hoor ze niet ik zie ze niet ik wil ze niet ze krijsen het nu uit getergd neem ik ze dan maar op omzichtig tussen vingertop en duim…

ik gladiator weer speel niet met wilde beesten mijn wapens doden slechts degene die mij tegenstand geven ik olie mij met woorden die mijn tegenstrever zeer bekoren maar toen de keizer downde met zijn duim wist ik de wedstrijd verloren later in de catacomben voelde ik dat wij elkaar verstonden er was geen strijd enkel wat onenigheid…

ik kleedde de dame uit nog voor ze gereed was met haar bedenkingen jij bent niet getrouwd er is geen jonge minnaar je bent wel jarig vandaag dat vrije huwelijk komt uit je duim elke dag in alle standen ik vergeet het maar ze schreide gister blinkende traantjes van kleine leugentjes die druppelen ook nu nog binnen hier ergens van…

Nauwelijks bewogen, de grote ogen, de hoge de belangrijke en onderweg vergeten bedenkingen de verschillende gezichten die hij over z'n kop trok sinds hij zelf als een man uit een stuk door de dagen wandelen moest en niets mocht hij laten liggen niets ontsnapte aan hun taaie aandacht op afstand geen meisje is geknakt blijven liggen, geen moeder…

Nooit meer zal jij me onder de duim krijgen, Omdat ik dan boven jou uit zal stijgen. Ik zal vechten, ik zal volhouden. Elke minuut, elk uur, alle dagen. Tot mijn laatste uur heeft geslagen..…

was een jachtgeweer Geladen in een hoek Totdat de eigenaar het zag en Meenam, was het zoek Nu dwalen we door bos en dal En jagen daar op wild En telkens als ik voor hem spreek Herhaalt dat hoogte mild En als ik schater, komt de gloed Die de vallei glazuurt Dan is het of een kratermond Een lachsalvo afvuurt Wanneer ik na een fraaie dag…

Wij duimen met z’n allen…

de dag begon zoals een dag begint het vaste ritueel, dezelfde vloeken je bent nog uren naar jezelf aan ‘t zoeken de spiegel huilt, je laat een boer, een wind het leven leek een bokkenpruik met luizen maar dat veranderde die dag spontaan vergeten was de smaak van levertraan en zelfs een grijs Den Haag begon te bruisen wat deden al die ‘pakken…

Heel langzaam is het eind weer in zicht na een lange tijd van donkere dagen, kan ik weer langzaam genieten van kleine dingen die zo belangrijk waren.…

Toen, die dag de dag dat ik je voor het eerst zag Toen, die dag de dag dat ik jou herkende Toen, die dag de dag dat jij mijn ik erkende Toen, die dag de dag dat ik mij aan jou gaf Toen, die dag de dag die ik gewoon had moeten overslaan...... Faith…

de dag angstig aangevangen een dag zoals anderen je geweten volgend luisterend naar strenge woorden opgenomen in de waan van de dag samen gezeten met gedachten vervuld van hoop op beter normen en waarden toegepast die dag eindigt samen gezeten met de wijn met wolken ingehouden pijn uitbundigheid zingend alles leek even anders…

Gewoon een dag als geen ander, als jij er nu maar was...…

Een nieuwe dag is geboren. De betovering wijkt. De nu nog jonge dag wordt al alledaags.…

geen dag zonder leugens gekleurd in de was gestreken, gevouwen in de plooien van je jas woorden wisselen sokken blauw, zwart of bruin dan ben je wel, dan ben je niet gestreept of geruit handen worden gewassen met doorschijnende zeep met onschuld en lucht onvergeeflijk dit keer op je tong druppelen tranen, tandpasta en schuim en…

Er zijn toch van die dagen, ze staan ból van activiteit dan word ik bijkans gedrágen en voel ik heel geen spijt da'k de vorige dag niks deed. Die dagen vliegen om.... Er zijn ook van die dagen die deel 'k maar door twee, ik doe een beetje wél wat en ook een pietsie néé, die dag is voor mezelf. Die dagen zijn te kort.…

nog bruikbare stukken en herbegin te bouwen zonodig elke dag opnieuw ik laat me niet klein krijgen…