Alle inzendingen over Eigen melkweg

Of de aarde een sterrenhemel schijnen wou, Sidderen zonnestelsels, fijn gesteeld: En ied're graspluim is een sterrebeeld, En als een Melkweg hangt die streep van dauw; 'K zie, als ik 't hoofd eerst zo, dan anders hou, Hoe rode Mars oranje Sirius speelt, En hoe, knipogend, 't groen zijn gunst verdeelt Naar 't geel en 't violet van achter '…

Van Brahman's wereldrijkdom houd ik boek: Geen Algol, geen elektron is ooit zoek; 'K zie steeds - Laplace - ze elk cirk'len langs hun baan, En als 'k een Brahmanperiode sluit, En Zijn nieuwjaar begin, komt alles uit Tot op een Melkweg en een kindertraan.…

duizendzee zo ver verwijderd van de maan Voorbij de schaamte die ik dacht trok zij haar mantel uit in duister en gaf alles - en nog meer van wat zij eens verborgen hield en onaanraakbaar als zij was strooide zij wijds haar witte zilver als een koningin zo licht die er haar grootsheid had bezield En ik zag meer dan zilverranden van de Melkweg…

wolkentrein door strobolicht langs oosterlijn met speelgoedvogels voor het raam waar noorderlicht mijn gids zal zijn op hemelsporen buitengaats door stiltes die ik achterlaat stationnetjes van Nooitgedacht gebouwd op slechts één spinnendraad Ik laat mijn zere ogen gaan op wolken hier niet ver vandaan waar Kleine Beer de hemel wijst een Melkweg…

ik ren over de melkweg verzamel zakken met sterren draag toverballen in mijn haar ik loop met lampionnen in de nacht vind een verwilderde tuin een oude boom waar de wind in rust een cherub aan de oostkant houdt de wacht ik zoek een meisje wil roepen maar ze heeft geen naam ik keer de spiegel ze hangt aan mij groene ogen smalle lippen…

Is ook een melkweg, in wiens kring Ontelbre sterrenstelsels weemlen, De uwe ligt in glans gelijk!... Verbeelding! daal! verlaat die heemlen, Eer mijn geschapen geest bezwijk'.…

ik stapte uit in sterrenvlagen hoorde ik de kosmos praten ver voorbij de maan zij eigent zich de waan van dagelijks bereikbaar aan ik wil zon de latente nova waar ons stelsel mee begon delen in haar kracht opgaan in haar pracht de oerknal delen waar alles mee begon nog zwaai ik naar sterren in nevels en spiralen zullen wij ooit…

Ik herken de sterrenbeelden die hij me aanwees: Grote beer en Kleine beer, Steelpannetje en de gordel van de Melkweg. De wolken weerkaatsen het licht van de nacht, dat in duistere holten ondergaat. De maan, halfgedroomd wezen, hangt stil. Ik juich van binnen om wat onvergankelijk is en afstandelijk tegelijk.…

Witte sterren, hun geisha’s bewaken poorten van mijn Melkweg.…

De dag van morgen tiert 't menselijk ras welig op zwart-witte bodem Polyfone neerslag van stof en landende mensen is de fotograaf van onze melkweg die sporen blijven langer hangen dan de tijd Ergens in 'n krater krioelt het van humane robots of andersom die op zoek zijn naar sporen van De dag van morgen…

Volmaakt zoals de prinses haar liederen zingt in heel haar naakt laat ze het kind stromen uit haar vrucht welke eens was ontsproten uit ons ouderlijk hart Compleet zoals de melkweg in het licht van duizend jaren is het kind bijzonder en toch ook heel gewoon het leven strekt zich voor hem uit, maar laat mij de dalen nemen en hij de…

roze sterren boven blauw geboomte een planetaire sinaasappel hemelt in de Melkweg-zone waarom zet ik dit masquera del dio niet op en ga dansen met een deva alleluja mijn verfijnde en intieme koning-fee…

je praat met iemand en dan nog met iemand en nog weer met iemand anders op het terras overkapt door wolken en dan opeens een vrouw uit Canada ze is een Indiaan zegt zij en dat zie je dan en daarna is er nog de geluidstechnicus van de Melkweg waarmee je praat en lacht maar dan gaat iedereen weg en zijn alle stoelen leeg terwijl jij…

Bloesem in wolken, lotussen aan de hemel, verdiepen de Melkweg. Purperen druppels traditionele horizon, de aarde geurt op. In meditatie vertaalt in een oogopslag innerlijke schoonheid. Rode klaprozen geanimeerde Geisha’s rouge aan de bron.…

Warme auto, zachtjes rijd je langs een zevenslapersgrijze melkweg van asfalt, de oude baan. Rechts een prachtig blijspel van bomen en bloemen, links een huisjesarchipel en 't kleine, zilv'ren schoonheidsvlekje van de nacht, de maan. Lichtflitsen. Niet van een flitspaal. Bliksem en wind met een ruisend accent.…

ja ik geef het afgeronde beeld met al zijn hoeken en plooien van deze wereld ik hang haar op de stellage en drapeer de stoffen met de hand van een naaister en terwijl ik zo bezig ben klinkt uit de buste een stem die mij waarschuwt luister je kan nu wel plooien maar ik was er eerder de aarde de melkweg als je mij wilt vergooien blijft…

Mijn hart springt op van oeverloze vreugde, van enkel gevoel in deze wervelende natuur, ik schep eigen werelden, eigen gedachten. Mijn ogen tintelen van het fluweelzachte avondrood, het is alsof de Schepping even stilstaat, alsof Zij even op een adembenemende wijze op adem komt.…

Het was zijn eigen wil...…

Ik ben Verdwaald In de ander Nog steeds Ik hou Mezelf Bezig Met veel Zingen Maar daar Lijk ik Ook in te Verdwalen Bij ieder Contact Met een ander Lijkt mijn Angst groter Te worden Mijn eigenheid Mijn zelf Weer kwijt Te raken…

Soms dat alleen voelen nu je weer ver weg bent waar ik je niet kan raken verscholen in de dingen van de dag en de nacht de mensen en de wezens waarachter jij lenig als een aap door de bomen slingert in het zonlicht maar ook bij nacht en ontij Jij laat mij met de vragen waarop jij antwoord weet verwijst naar astrologie en andere vage zaken…

ziet Het gevoel dat ik dat felle blaadje moet worden En geen bruine valse toon Iemand moet zijn op wie men kan bouwen De perfecte mensendochter of zoon Maar de vingers wijzen mijn kant op Weer wat fout gedaan Ik wil het wel ontkennen Maar ik heb de fouten begaan Ik ben iemand zonder talenten Kwaliteiten of meer Ik ben alleen mijn eigen…

het eeuwig dilemma is innerlijk uiten haalbare kaart kan ik verstouwen wantrouwen en onbegrip eenzaamheid met stip of is er pas leven wanneer ik ontplooi en gedij durf ik het aan die stap aan te gaan te zijn wie ik ben en ik als enige ken…

Ik heb mijn leven niet in eigen wil gezocht, het beleefde zich in wat ik wilde of niet kon zien, bedrog van regenbogen, prisma’s van de ziel, waren alleen maar enkel ogen, dat wat ik wilde zien, werd in verbeelding even vaak bedrogen, bij gratie van de tijd die hun maat opneemt, zou anders willen zien dan aanschouwen, verder dan…

Wanneer je, je eigen bodem weet te vinden, zul je nooit verdrinken. Echter, als je naar je eigen ik zoeken moet, is het beter, dat je een reddingsvest aandoet!…

Je moet dan naar je eigen ik op zoek, Want waarom niet naar IJsland toe gevlogen? Het lukt je daar, alleen of met je vrinden, In korte tijd jezelf terug te vinden.…

de wateren liggen in korte golfjes zilverblauw onder de kleurenboog maar de droeve wolken onder de verwoestende stadswind met de pijn van een aangedane boom met wormstekige bladeren vol met stervende vlinders maken haar stem droef van ingehouden tranen maar in haar eigen zijn in wonderlijke lichtkring rood als fluwelen…

Zachtjes laat ik mijn hand Jou hand aanraken en zachtjes Omvat jij mijn hand en samen laten we Ons eigen Zijn…

Witte sterren, hun geisha’s bewaken poorten van de melkweg.…

ik dicht jou alle manen van de melkweg toe mijn hart lokt sterren naar boven nu ik me herinner waar ik jou voor het eerst heb aangeraakt waar ik zei ik zie je graag jij dicht me alle woorden van poëten toe in diepe zuchten van dromerij nu jij me draagt op het lichte tij van heden en verleden waar jij zegt ik zie je…

Gedacht,verbeeld en helder raakt ons de nacht waar wij naar staren, het ligt ergens in de Melkweg, een hemeltrap, belichaming van onze verbeelding, wat een mens in zichzelf en alles tussen de sterren ziet, ioniseert het lichte stof wat zich tot een verrassende vorm formeert van alledag belichaamt wat in het tijdloze wordt…