43751 resultaten.
Levende lavendel
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 209 De geur van een hibiscus
duurt een dag, ster
in een hartstochtelijk uur
van tegenspraak
tussen landschap en hemel, een
vrouw belichaamt water en vuur
dat ze in zich draagt,
brandstof van herboren
lavendel.
Wat zij niet weet,
zuurstof als kleur is echt, wat zich
in de eerste aanschijn aan levende
wezens hecht, een speelse kracht…
Cultureel tapijt ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 167 Alles zien is niets begrijpen, het motto van de schrijver
te wonen in zijn religie, verstuurt de tijd met de post
het ene gedicht verlaat zich weer op een ander,
vergeten gestalten worden door anderen afgelost.…
Als ik morgen....
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 575 Wanneer ik morgen je moet verlaten
mijn zoon, word ik weer dat kind,
die allerkleinste jongen die je in je
armen neemt, vervreemdt me niet van
de vurigste wens je om mij in jou te
rijpen als ware een waarachtig mens.
Ontkleedt me van angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in het glazen ledikant,
waarin ook jij geboren werd, vertel me…
Druiven aan de horizon
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 90 Lokroep van late vlinders uit het
aardse heem, op transparante vleugels
van glas , vertellen hun intiemste verhalen
aan de moerassen van de waterplas,
door ervaring moe gestreden door
de doornen van de tijd.…
Gespiegeld ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 121 Mijn dagelijks sterven
herkent zich in de strijd
met de kleine dood van
afscheid na een moment
van minnepozen, richtpunt
op een schaduwblos in
spiegelschrift van de tijd.…
Een kier in de nacht.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 Uit de lokroep van de zon klinkt een
onomkoombare toon, een wijzerplaat
licht op onder de capuchon van tijd, een
schaduwgong die slaat in ieder kwartier.
het verdwijnt, zoals het kwam, het maakt
niet uit hoe ik het leven bewoon.…
Windrijm
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 125 Zelf sta ik op de rand van een innerlijke beschaving
verklaart zich het onwrikbare van deze telg, hierin
zijn de melancholieke glitters niet weg te denken
verstrooiing heeft zich in formules vastgelegd.
Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt
ik zie de schaduw die met zijn ego vecht, ik leg de huid
af maar ik ben…
Naakt en schuldloos ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 167 Een majestueuze taal, mededogen in een beweging
van gevoel, waarin fluistertonen traag doorklinken en
oprijzen zonder aarzeling, neemt het herfstblad hun dromen
mee uit het kruim van de tijd, slechts voor een kort afscheid, en
uit het vers gevallen gedachtegoed verrijst een
nieuwe kathedraal wachtend op een stormwind
die hen nooit…
Geur van illusies?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 Verliefdheid weggetold
op het einde van de ginder
in moddersporen weggerold
in het wikken en wegen, onder het
krakende karrenwiel van dromen
dient veel worden weggegooid.
Gedachten als voorbeeld dat geluk
mild en duurzaam is en zichzelf moet
verdienen maar wegvloeit in de wind
van een klimaat wat omslaat en na
een plotselinge blikseminslag…
Taalgrens ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Een woord wat niet
bevriest, stuwend dan
het bloed, zoek ik
wie het vindt mag zich
warmen aan alle nog te
verbeelden pagina’s.
Wat ik lees is lopend vuur
verliefdheid zó heet, dat het
de dood ontdooit en waar
mensen gaan hun haat
verbleekt, tot er zinnen
vallen in een vrij decor van
herfstbladeren en gestorven zijn
in de nerf…
Theater van het hart.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 179 Het doek gaat op en neer in de
spiegels van het lijden zonder naam
acteur van onverrichte zaken
ontmaskerde held uit de coulissen
een ridder mondvol vrees en blaam.
Het hart is moedig, maar stervensgroot
beklemt door de wol geverfde kamers
twee ruimten, gegoochel met het meubilair
publiek verdwijnt in de plooien van het jacket
lief…
Verwondering
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 269 Het leven hier is lijkt stil, zo
stil als sneeuw kan zijn in het
herfstgoud van een eikenboom en
de wind onbekommerd toeluistert
in haar waarachtige domein.
Ongeletterd als de stilte wordt
de geur een refrein op papier
uitgedaagd tot het spreekt en zwijgt
als het daarom wordt gevraagd.
Doodstil als men het hoort,
het fluisteren van…
Onvervalst gevoel.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 169 Mijn neus in oude manuscripten
ruikend aan de boekenlegger van
scenario’s door anderen geschreven,
levend maar nooit hebben bestaan.
Kleuren van een onvervalst gevoel,
waarin de inkt van realiteit niet is
opgedroogd, overstemd door de
aromatische geuren van de dramatiek.
Verdriet zoals het werd gedoogd
en steeds wordt geproefd, dat…
Vastgeroest idioom ?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 63 In de golfslag van de tijd, schuddend aan mijn
levensboom, waarvan de vruchten niet willen
rijpen. En in het stof van verwaaide verzen
is het moeilijk keren in een vastgeroest idioom.
Het einde dient vooral te blijven waar het
is, eens zal ik zal hem toch wel ontmoeten.…
Voorstelbaarheid ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 36 De tijd verliep en reisde met ons mee, de handen klam
In een greep die verslapte in de dwaze plannen voor een
eindgevoel wat zich van ons verwijderde op de versleten
treden, waar de voorstelbaarheid aan was voorbijgegaan,
ik probeerde even niet te bestaan.…
Tot dusver,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 87 In het vruchtvlees van het vergeten
huist de pit van de herinnering, de
harde kern die ik nu eenmaal ook ben
in het lot, deinst terug en schikt zich
als dode steenvrucht in de goede aarde.
ik zoek naar sporen in de oorsprong
van verklaring voor de feiten, maar
oorzaak en gevolg zijn allang vervlogen
en hangen als donkere wolken boven waar…
De boog van de schepper
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 Raakt z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd de
rug recht in zijn afgesloten kooi.
We zijn een theater van het geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen uit het heden.…
Allen die mij voorgingen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 92 Het was soms onbedoeld
of ik van voren leefde
of juist achterom zittend
in een lege kamer op een
stoel aan het raam dat
uitkijkt over een wereld
die zich niet grijpen laat.
Waarin het heden wordt gewist,
en het verleden verzonken ligt
als marskramer die zijn waren
reeds lang had verkocht boven een
wolkendek dat naar verdieping leidt…
Er was aarde om ons heen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 120 We dwaalden eenzaam met z’n tweeën
alhoewel we reeds vertrokken waren
toch raakten we elkaars harten aan,
met doel onze geur in een moment van de
toekomst te polijsten, ontdaan van willekeur.
Het korstig grind ontlokte zinnen uit elke tred,
uit iedere kiezel ontsteeg een fragment van een
geprojecteerd beeld op het geparelde doek
van de…
Tanend licht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 120 Mijn geschiedenis is nog niet
gedrukt en ligt verborgen
tot wie het vindt, dan stuur ik
het naar ieder kind in hun wel of
niet begrijpen, laat het liggen tot
hun tijd mijn ziel
zal rijpen om zichzelf te plukken.…
Fluwelen toekomst?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 492 we hadden tijd en de lichtheid van
ons hart uit het lichaam verraden,
is liefde de vorm die men levenslang
meegeeft aan een komend afscheid,
een laatste kus die de schijn doorboort?…
Eigen grondgebied?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 112 ik tel het op de vingers de stuurloze
klok van de haat of liefde of zijn
deze in de tijd verjaard?
ze is de energiebron van mijn
verslaving bijeen vergaard, ik
leef in het verdict van wit en zwart.
En wat heb ik ontdekt? Het zoeken naar dat
resultaat is tot eigen grondgebied verklaard.…
Onvoltooid?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 82 Avonden vallen weer in het slot
ernstig novemberlicht waaruit de
rimpels tuimelen, versobert in het
raamwerk van het laatste gebod en
lijken hierdoor nog wijzer dan wij al zijn.
er daalt een stilte op mij neer vanuit de
oorsprong van de perfectie, zijn blindheid
leert mij wat ik had kunnen, zijn waarde tikt
weg in een wegvloeiend genot…
Drinkbaar ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen
wordt over de wereld heen gedragen, houdt
zich op de vlakte door ervaring platgeslagen,
maakt hem meester en overwoekert hem.
Wachtend op de bel van een nieuwe ronde
waar de wind die geen rustplaats vindt
maar doorblaast tot ook de laatste steen
met de grond gelijk wordt gemaakt.…
Dorstig ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 58 Ik bezing de stemmen
maar kan niet zingen, ik
schrijf de oerschreeuw
die mij de mond snoert,
het bestijgt mijn keel,ik
beadem de schorre teksten
die van binnen weer naar
buiten zijn gekeerd.
Onderga de aderlating
die de stilte reanimeert,
gewit in de kleuren van
zwartgalligheid, gestold
in de ongewelde tranen
van weerbarstigheid…
Schaduwwoord
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 gelijk een zwarte zwaan, die schuchter
zijn veren strijkt, zich dompelt
in het koele meer om zijn langste
slaap te vinden in zijn onopgemaakte bed,
gebonden aan het strikte verleden
in de golfslag van de tijd,
schuddend aan mijn levensboom.…
Bladzijde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 345 naast alle doden bij elkaar
als alles in elkaar beweegt levend
of niet soms gekend of onherkenbaar
verward zover men ziet
ik weet niet hoe het komt dat ik je mis
uitlegbaar dat alles dragelijk begrijpelijk is
het spel te simpel in de schijn van nabijheid,
de sterfelijkheid in een bladzijde die wij
omslaan is slechts een kant van jouw tijd…
Je weet maar nooit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 voorspel
de maanden in een voorbije
fantasie dan smelt de tijd…
Denkbeeldige steen?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 255 Hier huist een uniek ontwerp,
lijdend van een lang bezinnen,
verkoos het gezegde, geen
deelwoord bleef onvoltooid
Nog voor haar stem zich verder
kon verheffen,werd zij door
overmacht gekooid, verwoei
haar kracht in een verfrissende
wind die zijzelf had gesticht
in een welving van een aards gazon,
die ik in elk voorjaar beween, een…
Naakte aarde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 140 Alle revoltes van de wereld wissen
de smart van moeders niet,
alle vooruitgang verhindert niet
dat ik dictators haat, ook die in
mijzelf, ongewenste waarheden
doen mij de nacht verbleken
ik ben het dier dat nog nooit een
moord heeft begaan, soms toch in
gedachten stond die stap vooraan,
dan hecht bloed aan beide handen tot
ik het…