6997 resultaten.
Herinneringen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 128 Waarom kan de tijd niet terug
al was het maar voor even
Dan zou ik toch nog heel vlug
Jou een dikke knuffel geven
Ik zou het niet kunnen laten
met veel humor en een lach
Om nog lang met je te praten
Ik wou dat ik je nog steeds zag
Het is een stil verlangen naar
dierbaren die er niet meer zijn
terugblikkend naar een bewogen jaar
met intens…
Spiegelen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 156 spiegel of mooie prent
geen make-up of rouge op wangen
of met sieraden van goud omhangen
Ze laten niet zien hoe mooi je bent
maar de buitenkant die men al kent
De ware schoonheid zit echt van binnen
wat moest je zonder die schoonheid beginnen
die schoonheid daar moet je zuinig op zijn
al zit die schoonheid vol rimpels en pijn
en kun je even het geluk…
Zoutelande
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 98 Branding
De zoute branding komt aan land
Met schuimkoppen in het volle licht
De golven rollen over het strand
Waarbij ze het mulle zand verdicht
De waterlijn, ligt bezaait met wier
en restanten van wat we hier laten
De zee brengt ze met de vloed naar hier
tot ze met eb ons weer gaan verlaten
Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen
enkele…
DE GILDE VIERT
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.641 Die steeds aan perkamenten kluift,
En perkamenten reuken snuift, krijgt perkamenten kleuren!
De gilde juicht, de gilde viert!
Hoera! De pet omhoog gezwierd, en nog eens hard geklonken!
De blokker ligt reeds log en loom,
Gekweld door nare blokkersdroom, met droge keel te ronken!…
Verborgen in licht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 84 naarmate het perkament
voller geschreven wordt
raakt de inktpot leeg
onheilspellend zijn de
donkere wolken die zich
rond de maan scharen
sierlijk kringelt rook
gedoofd de kaars
niets meer
dan de naakte waarheid…
Verborgen in licht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 151 naarmate het perkament
voller geschreven wordt
raakt de inktpot leeg
onheilspellend zijn de
donkere wolken die zich
rond de maan scharen
sierlijk kringelt rook
gedoofd de kaars
niets meer
dan de naakte waarheid…
Sister Morfine
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.507 Je haren zijn niet meer
dan vlas
huid als glas
broos als perkament
doorschijnend als een schim
ben jij
terwijl je lacht
om een grap van mij
Laat ons lachen
en vergeten
want we weten allebei
nog even
en het leven
is voorbij…
Ik vlucht en ik pen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.592 Zo zien mijn arendsogen
alles in vogelvlucht
en dwaal ik door een tunnel
van dramagolven zwevend
over het berglandschap
van dit nog onvoltooide perkament.
Zo beklim ik de horizon
en duik in een hemelstorm,
spiralend beschrijf ik
een ervaringsboog tot
waar ik eindig
en weer begin…
Wensen...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 131 Wanneer we pure gelukzaligheid
tentoon spreiden is dat dan
vanwege puur geluk,
of is het maar schijn?…
Nooit
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 885 Je hebt je hart
zorgvuldig in perkament verpakt.
Het ligt nu
als een kostbaar boek
in de kast van je borst.
Je hoopt,
je hoopt dat morgen al
een zachte bries, een hand
of warme adem
het stof zal doen opdwarrelen.
Dus je wacht
op morgen.…
De verminkten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 394 In wegsmeltend koud winterlicht
dwars door onherbergzaam duister
uit grijs geruis en vaag gefluister
nu de aarde achterover ligt
ontwaken de verlaten oorden
klinken de verminkte woorden
Ik vang ze op het perkament
zeef ze uit de klamme nevel
loos verdriet en gehoekte wrevel
uit laatste wens en testament
Ik giet ze uit gebarsten vazen…
spelonk
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 327 lichamen
ik dank je voor het meegaan
keer op keer langs oevers
waar de afzondering loerde
gedachten al begraven lagen
jij mag pronken met alle hoeden
uit de dromenkast, de geest
waar iedereen het over heeft
ontwaakt in een oud ledikant
bloemen smelten in je magere
ogen, ze vloeien mij de nacht in
ach lieve, ik dank je, hart van mij
perkament…
singulariteit
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 303 Wie zal mijn vel nog lezen
krakend uit zijn voegen
alles besloten
op het perkament
van eeuwig groeien
zal mijn huid
zich sluiten
voor een zee van leven
zal ik niet
uit de nerven barsten
als vochtige ogen
de matrijs van het verleden
nog eens openen
zal ik dan
van papier worden
op de kantlijn
krioelt het
van ongeboren poëten…
De hand van de dichter
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.749 zo is mij enkel bewaard
langzaam maar vast te verwijven
in nijver monnikenwerk:
bidden en verzen schrijven
geel op geel perkament,
en mijn hand alleen te verstrengelen
met mijn eigen andere hand
en in een cel te versterven
oud op een houten bank.…
Cursief?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 44 bestemd op perkament
herschrijft het allen mythen,
tussen de onbedoelde regels
de waarheid is een interpretatie
van de realiteit, meestal
cursief, wat nooit verveelt.…
Vertrek van dochters
gedicht
2.0 met 249 stemmen 40.205 Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinneringen.
Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie
precies dat zelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her,
toen ik hier kwam wonen.…
proficiat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 P rettige
R ozengeur
O mhuift herinneringen
F ijne gesprekken
I ntiem en eerlijk
C oncentreren
I ntens :
A mour
T oujours…
vertel ze niets
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 429 te
aanvaarden
mijn tranen zullen onzichtbaar
zijn,
de jouwe droog ik
in geluk, in verdriet
wij vertellen ze niets
beter zo……
er groeien rozen op je graf
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 825 en het tuinhek kraakt
het kraakt tevreden
alsof hij wist
dat ik jou onder kersenbloesems
of over pasgewassen kleren
niet meer liefhad
ik schrijf hennacirkels
op je perkamenten huid
blaas de zandkorrels
van jouw wimpers
toen zuchtte je diep
en schoof de gele vlinderring
om mijn vinger…
4 handen (Oud in nieuw)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 380 Het perkament van handen, dor
en droog van leeftijd, kennen
geen tijd, worden niet node
gemist.
Wie vangt hier al het lijden,
een aanraking aan de
eenzaamheid?
Is het daar, een helder
antwoord, een open vraag,
zich vastgrijpend in betekenis.
Ik zal er zijn, over ouderdom
waken: oude handen, rustend
in jonge.…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…
Gek van blijdschap
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 Wanneer je ongelukkig bent,
zoals zij van hiernaast, zou je bijna zeggen;
kijk naar het nieuws.
Wanneer je voor het ongeluk geboren bent,
alleen op aarde,
vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws.
Wanneer je door de bomen,
het bos niet meer ziet:
probeer het dan eens andersom.
Pak de bomen, keer de zaak om
en kijk…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Als de avond is gevallen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag
het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag.
Het naambordje siert nog steeds de muur
glinstert na in de zon in dit avonduur.
Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan
het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…
Het beeld schudt en schuift en straalt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet
om het een of ander de plek verander je niet zomaar,
ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar.
Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet.
Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen.
Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien,
waar ik uit voortkwam bovendien.
Ja…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…