Alle inzendingen over Griekse eilanden

O, wat een eiland was Schiermonnikoog! Wij hadden het niet beter kunnen wensen! Wij hebben er genoten van de mensen En hielden het een zomer lang niet droog. Wij komen daarom dit jaar graag weer terug. Tot spoedig weerziens! De familie Mug.…

We hadden beter kunnen zwijgen, misschien hadden we dan nog één mooi eiland kunnen krijgen.…

De aarde is een eiland die drijft in de zee van materie zij drijft cirkel rond mysterie in de oceaan van dit geheel heelal zee van het bestaan binnenzee de melkweg en wij liften mee als stokers op zee de eeuwige rivier zwem of verzuip het is een oneindig oud gebruik…

Wel kan men daar gaan staan uitkijken over het eeuwig veranderlijk zichzelf blijvende water, ervaren dat tussen benauwenis en ruimtezucht een afgepaald maar onbeklemd domein kan liggen: dit me één dagmars af te ronden eiland. ----------------------------------------------- uit: 'Heden voelen mijn voeten zich goed', 2002.…

Oovral op aarde heerst orde, Men late mijn eiland met rust; 't Blijft woest, zal niet anders worden Zolang ik kampeer op zijn kust.…

wijde duingrond verleent weer toegang tot mijn plek de branding deelt met mij haar klank en resonantie de wind beproeft mijn levenskunst en weerbaarheid met huid en haar, aan zand en zout is geen gebrek…

verder niet ziend Spoelen grondzeeèn de bodem los van bestaan het wit slechts als schuimkoppen Op grauwe golven doet monotoon motorisch geweld het scheepsdek verlangend trillen Patrijspoorten kijken schimmig van binnen naar buiten slechts achter druilerige regengordijnen Vertoont zij zich met iele blik het houvast een eiland…

het dichter bij Schitteren de golven Over het water De natuur omarmt Het ver geeft Omgeeft mij Het Eiland In liefde…

Met Azimut op haar rug, zonnebrand op haar huid, liep zij, twintig jaren rond, met de verliefdheid die ons toen verbond in de volle zon over het eiland. Zoals je toen was, ben je nu niet meer. Van meisje werd je een volwassen vrouw en met volwassenheid kwam de ontrouw, jouw vertrek met het eerste beste veer.…

Toen je neergeschoten werd En je naar het water kroop Ontstond de afstand Jij was het niet in het ijskoude water Die naar het eiland keek Een onbekend, vreemd oord Je hoorde schoten ketsen Op het rood gekleurde water Je lichaam werd ingesloten Serene kalmte voert je weg Van plaats en tijd Een glimlach op je gezicht In de verte hoor…

Op een eiland, zes uur 's ochtends in de zomer, de stille weg af, waar geen wandelaar gaat, in de herinnering van wat je ooit is overkomen, daar waar 't bewustzijn het gebaande pad verlaat, terwijl de stilte wordt gevuld met vogelzangen loop je geleidelijk aan hun vogelwereld in, vliegt daar je oude geest, met lief en leed behangen vanouds,…

zie ik je gaan in een droevige boot aarzelend met je roeispanen en net zo verdrietig als ik kijkend naar de rode vlag die langzaamaan gerafeld wegwaait in een duistere wind hoe moet ik nog geloven in een rozensprookje en wie betwijfelt dat - als er niets meer is dat ons nog bindt dan slechts een vlag halfstok en voor ieder weer een eiland…

Als kind droomde ik van een eiland afgebakend en klein ooit zou dat mijn wereld zijn mijn eigen creatie warm en veilig zelf gekozen isolatie mijn eigen ik...heilig Na jaren van dwalen ben ik weer aanbeland bij mijn innerlijk kind terug op mijn eiland wetende dat ik hier mijn rust wel vind…

Hoe zijn wij hier geland, waartoe... vanwaar...? ligt ergens aan het strand dat vreemde schip nog klaar? en als het anker is gelicht, naar waar... naar waar...? -------------------------------- uit: 'Voorbij de wegen', 1920.…

er is veel zon gedempt door groene bossen om de kade te bepalen trekken meeuwen witte kringen met hun scherpe kelen een malende schroef tegen de hemel aan de andere kant ligt ook zee met een rand van schuim die opschuift terug kruipt zonder overleg rustig de ijle boog van de stemmen boven spelende kinderen verheft het eiland…

’ is geïnspireerd op het gedicht ‘Eiland’ van Willem van Toorn (red.)…

Ik ben mijn eigen eiland. Zonder zee.…

Ik ben een eiland, ik moet maar afwachten of -- de Liefde aanlegt.…

wie wat langer gaat toeven is voor 't eiland snel gezwicht.…

Daar investeren ze in dat geeft krediet en komt de lokale bevolking ook ten goede Grieken gelukkig Nederlanders opgelucht Europa gediend! En voor Amalia loopt daar nog wel een voormalig Grieks prinsje rond! Familie van Oranje, fijne vakanties toegewenst.…

ik heb het paard in brand gestoken, aanval = verdediging naar de Griek ga ik alleen maar voor de dagschotel Pythagoras kookt, op gas…

Schiermonnikoog betreurt wat is geschied: Het eiland was naar Groningen gewandeld, Maar nadat er geducht is onderhandeld Is het weer teruggekocht als Fries gebied. Toch hadden wij Schier nooit mogen verkopen: Dat eiland is niet zomaar weggelopen!…

Vol levenslust en levensmoed, Met Paris’ grillen, Ajax’ bloed, En – niet voor ’t Grieks geschapen. We zochten van Corinna’s Guit De ondeugendste elegietjes uit; Zijn lied was onze harem! Wij schreven dikwijls u ter eer, Een duizend verzen min of meer, Amice puellaruni!…

Wie redt de Grieken, Als het de Europese geldschieters niet zijn? Crisissen kan men bezweren Als de goede wil regeert. Geld blijkt dan een slechte raadgever Als men op de lange termijn Niet van zijn fouten leert.…

Zelfs Sisyphus ging zitten op zijn steen Toen Orpheus met zijn liefelijke klanken De wezenloze schimmen bracht tot janken De Hellehond werd pup en wel meteen De dichter - zanger won en hij ging heen Met lopend achter hem die hij bevrijdde Mits hij niet omzag tot de zon hem wijdde Hij zwoer het, schraapte al zijn moed bijeen Toch werd hij…

Waarom leert men op school een schuldloos kind Latijn en Grieks en niet de donker talen van zeemeerminnen en van nachtegalen van het water, de wolken en de wind?…

eiland in de zon gedompeld in het zwijgen niets meer hetzelfde…

Met de laatste pont voeren ze naar het kleine eiland: de jongen en de man.…

Proteus de oude man van de zee drager van alle kennis van het verleden het nu en en het later een jaloerse minnaar gunt de ander het licht niet in de ogen waakt als een een havik over zijn ondeelbare beeldschone schat de zeegod hij rekent zich rijk tot het aanbreken van die noodlottige dag waarop de lucht zich in…

Om naakt te zijn keer ik terug naar het gras naar de grond om alleen te zijn met de aarde Hier sta ik dan slechts in water en lucht in de ijskoude wind in de hitte van de zon in een zandstorm en in de striemende regen Waar vind ik een mens? Ik lach om de machtigen der aarde Ze blokkeren het zonlicht Ze maken slechtst schaduw…