Alle inzendingen over Grijs

Onze kleine meid is grijs. Op de mengkleur stel ik prijs. Onze kleine meid is grijs. Fijn, dat Piet me komt verblijden. Ik vind hem een toffe vent. 'k Wil een misverstand vermijden. 'k Weet, dat u nieuwsgierig bent. Ook al staat er 'ik' in 't lied, autobio is het niet. Ook al staat er 'ik' in 't lied, autobio is het niet.…

van de nacht sterren zijn weeskinderen die als licht lachen in duisternis alles is in jou vol gaten, krioelend vol maden je zal voor niets verteren een wereld zit me tegen de planeten en de regen je bent de nacht uit een boek dat ik nooit heb willen schrijven je bent de aarde van mijn grond je zuigt adem uit mijn longen alles is grijs…

de heldere dagen zijn voorbij de knisperende sneeuw is als blubber iedereen weer gewoon naar zijn werk het leven is grijs monotoon en niet vrij pijn is er of hij is er niet en niets helpt beter dan geduld en afwachten ondertussen stug doorgaan met werken tot de laatste dag aan wat voor licht en idealen je zag en wat je ook wilt doen of wilt…

Ingehouden adem, een windstilte wakkert de rijzende dreiging aan zonder beroeren trilt een snaar een doffe fles vangt een eerste traan druppels in de oceaan van kilte Gestadig groeit het grauwe grijs over het afkalvend ijzig blauw als bliksemschichten zoeken scheuren wegen naar een versteende vrouw verwarde keizers zinderen in hun paleis…

Dees dag is lijk een moede man, Die langs een strate, grijs en stil, Zijn droefenis niet kroppen kan Maar toch niet schreien wil. Over de mulle wegen zweeft Een waas van onverschilligheid... Vrouw, die zich zonder liefde geeft En heengaat zonder spijt.…

De dag wordt grijs en klam geboren de zon hangt stil en laag te dromen In de koelheid van de ochtend wil ik blijven en de leegte van de nacht bewaren Er is zoveel dat nog moet komen de rimpels van mijn huid zijn heel ondiep Wanneer ik naar de jonge ochtend kijk daalt een zachte weemoed op mij neer Ik zou mijn arm wel willen strekken naar…

zij speelden niet rollebolden liepen en sprongen nooit donkerden wel vage vormen op een ondefinieerbare achtergrond zelden direct in zicht maar je wist en voelde hun aanwezigheid soms sluierden ze grijs waar helder licht te verwachten was mineurden geluid waar jeugd zich altijd sprankelend uit de donkere kant van jouw balans…

Feodosia òù-1 Starend uit het raam Zie mijn einder voorbij Grijs de kleur vervaagd Grijpt leed onverbiddelijk Gruis gedoogd doet gelden Gestaag voortgang lotende Gebogen onder schraal Ondergaan het zelde lot Onmacht in deze vereent De kreet uit duizend kelen Ijl en nimmer gehoord Weet onbehagen te verdelen -------------------…

Mijn kamer kan ik behangen met groots, grijs of klein verlangen, wees zeker, vergeef me al de pijn, wees zeker dat ik uw schepsel zal zijn.…

Lammenschansweg schopt een jongen een bal met de punt van zijn schoen zoals jongens van elf dat op muren vaak doen het geluid stuitert mee terwijl ik hem passeer de kerk valt niet om, zelfs geen steen laat zij krenken zo rotsvast torent zij boven dit voetbalspel Waar de zon op de grond schitterde, op het beeld van de schepping gebed in het grijs…

een deken van grijs ligt over de Maas het is nog vroeg als ik daar naar toe reis mijn lijf draagt nog de waas van ene menselijke vervreemding het was nog kort geleden dat ik de gerolde Samsom naar het verleden joeg ben nu mijn eigen baas zo wilde ik bewijzen het was Nico uit Tine die mij door de jaren droeg hier aan de kade op een…

Voor je het weet, ben je oud en grijs, maar niets brengt me dusdanig van de wijs. De kinderen plagen < Mam, weer een jaar voorbij>, ze mogen, 'k ga er niet meer voor opzij.…

Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang.…

Probeer niet mijn kluis te kraken Dring niet in mijn privé gebied Laat mij niet in verwensingen braken Onthul niet mijn geheimen of verdriet Stromingen van weleer liggen hier opgeslagen Geleden in kleuren grijs zwart rood en wit De nog enkele te begane ongekende wegen Alwaar de dood grijzend aan het einde zit En als ik hem fluitend tegemoet…

regen, zon en mooie dromen, luchten blauw maar soms ook grijs; overal zijn mensen anders, overal hetzelfde licht, overal hetzelfde zoeken, ieder op geluk gericht; avond, morgen, hete luchten, altijd onderweg naar rust, altijd vragen, altijd zuchten, nooit genoeg geliefd, gekust.…

hoe speels joviale bestuurders ook lachen er is altijd een netwerk van achterklappen dus spreken eminenties grijs en blasé hun stortvloed vol gladde woorden is alle transparantie passé in een decorum van vlaggen glimmen verstolen de laarzen grommen onzichtbare rupsen hun dreigend geluid balt een woedende massa eendrachtig de vuist…

vrije vogels balanceren onder een grijs wolkendek dat gisteren nog zoveel meer grijzer leek kale bomen staan hulpeloos met hun handen in de lucht alsof zij vragen willen een waterig zonnetje verwarmt niet meer onzichtbaar is haar schoonheid alsof de natuur haar adem inhoudt zijn het sneeuwklokjes die zich als eerste tonen overgoten door…

kilte wanneer ik steeds meer terugkeer naar afwezigheid; een onbesliste verte waar bestaansvormen spoorloos zijn lichamen vloeibaar in ontelbare rivieren van de zon pistoolschoten in wijn geweekt worden en vaders antwoord geven om wat ze deden langs uitgestrekte zomers en waar de dag zichzelf niet in steen schrijft met grijs…

wij glijden af flauw tegenspartelend naar de slangenkuil waarin het vuil van ons bestaan door tijd en rot ooit zal vergaan de dode hoek van het paradijs waar grijs de kleuren heeft verdrongen harmonie en vorm tot karikaturen zijn verwrongen nog is er een weg terug met de rug tegen de muur omdat ons laatste uur geslagen is wij…

vertellen van de zee al die druppels samen schelpen in scherven eenzame kreten van zeevogels in de wind een laatste zinkende zonnestraal het leven in al zijn poriën al zijn voetstappen aan de vloedlijn hij draait zijn rug zeewaarts nagestaard door cirkelende meeuwen in het achterland buigen kale bomen naar de lucht grijs…

Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang.…

Grijs-witte lucht die, in beeld van wolken, langs de kale bomen trekt en tot schrijven brengt. Ranja met ijs of cola met een harde twist, als ambtenaartje wordt gedist; al lavend zich weer opgefrist. Daar in dat vellenbos. Stronken nat, bladerzooi, zandstroom en alles dat hij zeggen wilde. De winter is al onderweg.…

grijs en grauw is het buiten donkere wolken hangen laag dikke druppels vallen gestaag de regen klettert tegen de ruiten dan breekt de lucht open de zon gaat zich ermee bemoeien een zwak licht begint te gloeien en doet de mens weer hopen kleuren verschijnen hemelshoog want tegen de sombere lucht verschijnt een flauwe regenboog dan volgt…

ineens geeft buiten een ander palet de subtiele verschillen die ik altijd al wilde komen na aan mijn bed streekjes wit lichten het grijs uit donkere tinten hemel schrijft helder met diep blauwe inkten wind vlaagt zacht in een warmend vleugje het onbekende verbaast en vertedert het neusje van een stralend gezicht het kind danst ontwaken…

Mijn inheemse boom van hout in vroegere tijden brandt je haard het vuur maakt ringen, de schors valt grijs-roodbruin als waslaag in de zon mythologie en volksgedicht vormen bovenmenselijk alle kleuren de geur van hout gedestilleerd die als geen ander gemoed kan schenken omkranst dans je, schildwacht van de schemerige heide, de…

Zonnestralen hebben ons teder gekust Nu is de zomer echt uitgeblust De metamorfose is begonnen van een nieuw seizoen Zomerbloemen zijn uitgebloeid Bermen kortgesnoeid Alleen het gras blijft altijd groen Wolken grijs en grauw spelen met het hemelse blauw Dan dalen regendruppels in glinsterende parels op de aarde neer en de fluistering…

Pure vlakke basis-oppervlakten: plafond, muren, wanden en de vloer Primaire kleuren: wit en grijs: vervoering voor dichten over "Geen Gezichten": van veelbelovende kunstenaars.…

De zomer is vergaan, de bomen kleuren tot goud en geel, maar vallen vol van weemoed die de lucht zelfs kleurt tot grijs en somberheid. Ik weet het niet, niet meer.…

de lucht voorspelt verandering de wind, een herfstorm midden- winter, blaast ons omver takken, nu kwetsbaar kaal wachten op een schone lei midwinterdonker maakt me bang geen heen, geen terug, geen dromen, wat blijft is enkel dag en dauw geen vogel in dit grijs en grauw waar maar geen einde aan wil komen 't is bijna kerst, geef mij je…

zijn jeugd emotie vult zijn ogen koorts gloeit in zijn hart herinnering flitst voorbij zijn gehoor, iets minder scherp spitst zich op geluid van komend en wegstervend ijzer Dokkum viert, Dokkum zwiert Het Fries klinkt rond de molen, op bankjes in schaatsvorm wordt popelend geknoopt, mutsen, sjaals en tassen kleuren het fonkelend grijs…