1670 resultaten.
de sluis van Noordpolderzijl
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 403 ik zag je glans
wegdrijven op het
zanderig water, ook je
trots want je hemelde
het blauw naar grijs
aan jouw voeten
schuifelt nog wat hoop
in de gedaante van
rot hout, maar je poort
blijft voor eeuwig gesloten
onklaar gemaakt en
ingehaald door de tijd
jouw kleur zonder vernis
maakt je elk seizoen doffer
het lijkt of onze sporen…
Knus
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 652 grijs getinte heuvels tekenen zich af
op de ramen van mijn doorzonkamer
ook al is de zomer reeds lang op zijn retour
en de dag allengs meer bekort
is het stof nog kraakhelder zichtbaar
op mijn vinylen vloer en dressoir
de hoge zetels hebben, door
het oktoberlicht beschenen,
nog niets aan waardigheid verloren
het gobelin bloeit als nooit…
Beaujolais Primeur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 176 wat wordt het vandaag
zwart of wit, een beetje grijs?
nooit weet ik wat aan komt waaien
hoe of wat te oogsten,
is de muze goed geluimd,
straf maar rechtvaardig,
zwartgallig op het botte af,
of pluk ik zelf de woorden vandaag?…
een nieuwe dag
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 653 Alweer een nieuwe dag
ontwaken zonder jou,
dus grijs en achter die lach,
alleen maar denken hoe ik van je hou.
Alweer een dag vol gemis,
een wolk van verdriet om mij hangend,
die vol van leegte is
en mij mateloos doet verlangen.…
Aangeslagen stilte
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 313 de zon schijnt
uit een ander perspectief
kleurt nog vaag oranje
schaduwen rafelen
zacht klappende handen
maken een grijs gebaar
nog dwaalt een
verloren schreeuw als spook
door de aangeslagen stilte
verwondering in toon
omdat de vriend verloren ging
op wie men dacht te bouwen
verdriet omdat
de helden gewone mensen zijn
die spelen…
Het lot van de tuintafel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 157 Het oude houten tafeltje achterin de tuin
Heeft zijn beste tijd gehad
Het mist de stevigheid en is grijs in plaats van bruin
Niet meer zo fier als toen het de tuin betrad
In de kieren is het met mos beklad
Het heeft kwasten als een kale kruin
Het doet alleen nog dienst als puin
Verweerd is elke lat
Er zijn tijden van vreugde geweest
Warmte…
De heide
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 211 Ze bloeit en schittert
en lokt bijen ver van hier om
't zoet van honing te vergaren
nog eer de winter komt en alles weer
in stilte toedekt, grijs en grauw.
kijk nu nog even naar het blauw
dat oeverloos de hemel kleurt
en dat van heimwee wil vertellen, al
weet je niet waar dat zo plots en
ongenood vandaan komt, onafwendbaar.…
De pijn al voorbij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 270 licht had geen kracht
het pad slingerde doelloos
rond zwart van een gat
jij wist van de rand
het struikelen een val
de pijn al voorbij
had geen oog voor
vogels die schreeuwden
draaiend in angstige vlucht
jij spiraalde in grijs
zag bij zwart raken
een groen stukje staan
een bloem
bloeiend voor leven
wilde haar hart aan jou geven…
vijftiger jaren
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 344 voor Lucebert
(alles van waarde is weerloos)
ik maak mezelf wijs
dat ik de weg weet in
een tijd die niet meer is
dat ik de grijs sluier
oplicht als klamme vitrage
zo zie ik het plaatje
van mijn jeugd weer in
zwart/wit op mijn netvlies
wanneer ik probeer dit
plaatje in te kleuren blijf
ik steevast hangen aan het sepia
wat…
En profil: morsdood
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 109 (n.a.v. beroemd fresco van Giotto)
De duivel danst, vliegt en
trekt
Op graven, voorbij en
soms
Vaker dan ooit vermoed
lacht hij schizofreen
En profil: morsdood
vanuit alle posities donker
Grijs zonder licht
Gelaatstrek onaange-
naam
In wolk boven gepeu-
pel
Gebracht, de laatste groet
Fresco vol van haat
zijaanzicht niet…
eindpunt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 151 je hebt me
alle tinten van verdriet
getoond
die nu vergrauwd zijn
tot het oeverloze grijs
waarin verwachting is gestold
tot dunne ijsgang
op het brakke braaksel
van mijn ziel.…
Vergane glorie.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 De wolken grijs, grijzer en de mens
wijs, maar in wezen toch niets wijzer.
Terwijl een regenboog altijd blijft
bestaan zullen kennis en macht vergaan.
Maar blijft Eeuwigheid tijd der tijden
waarin wij onze eindigheid niet kunnen
vermijden.…
Opnieuw de heide
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 144 Ze bloeit en schittert
en lokt bijen ver van hier om
't zoet van honing te vergaren
nog eer de winter komt en alles weer
in stilte toedekt, grijs en grauw.…
een zakje drop
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 367 vleugels kwijt
ze glimlachte, hij vergat zijn eigen honger
loop maar een eindje om, zei hij tegen zijn dochtertje
op het eind van de Elisengarten
zijn hand aaide nog even
haar donkere haren
nietsvermoedend verdween ze verderop
in het licht dat met de rijen kasseien speelde
het was zijn hand die bedelde
net iets over vijf uur
mensen, grijs…
Grijze avonden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 Grijs zijn dus de avonden onder
het schijnsel van een schemerlamp;
Met uitdrukkingloze gezichten zijn wij
nietszeggend zonder enige weerklank.…
Het mooist pigment
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 312 weer prismaat
zonlicht al mijn woorden
kleurt chromatisch
iedere zin en ik
ik schilder ga daar
altijd dwarser tegen in
wil op doek
jouw warmte
in penselenstreken schaduw
ik je zwakke kant
maar het verkeerde
licht trekt
alles uit verband
zet nachts
de daglamp aan
werk met het mooist pigment
het ochtendlicht
maakt alles grijs…
Alleen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 175 Ik weet het niet meer
Ik leg mijn hand op jouw steen
Jouw steen, zo kil en grijs
De vogeltjes luisteren mee
Maar blijf verdrietig en alleen…
je bent mijn grote puk
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 366 kom kleine meid
kies voor geluk
wat kan jou
de wereld schelen
je bent mijn grote puk
ze maken liefde stuk
door in het grijs te leven
geen up's en down's
maar altijd meer ontvangen
dan ooit weg te geven
nooit mocht jij
dat koppie hoger steken
ze maaiden onverhoeds je
stil verlangen uit het gras
brachten je terug naar wie je…
het voorjaar van mijn dromen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 348 ik kartel wolken
met een scherpe blik
snijd gaten in het grijs
om zon in blauw
te laten schijnen
op mijn witte huid
maar winter sluit
geen compromissen
laat hagel springend
sissen op bevroren grond
ons naar lente gissen hoewel
het licht al langzaam eerder komt
ik hoor vogels fluiten in
de sneeuw die valt, hun liedjes
zijn niet…
Ik had zo graag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 180 En als ook dat niet kan,
dan maar een droevig lied
Zo van « het is november en het giet
zo troosteloos en grijs
en alle dag gelijk. »
Helaas, dat is mij niet gegeven,
het is allang gedaan.
Rest mij dan toch, de lente zelf
waardoor ik zachtjes fluit,
maar ook het beeld van het verzonken land
en droefenis, gedeeld, van wat niet is.…
ik rook pecunia
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 445 ik was mijn handen
weer in onschuld
ook parelen mijn
tanden in de mond
hun lachend ongeduld
ik wil wel spreken
jou mijn zwarte piet
toesteken maar
je bent te lief om
dief met mij te zijn
ik was niet wit
wat zwart moet wezen
ik grijs in geld
om daar te zijner tijd
nog iets van op te steken
ik rook pecunia
altijd al…
toen luchten donker vlogen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 464 weer beleefde ik de zomer
het zonnen op een ochtendbloem
het soezen in de middag en de
avondvlucht beginnen met een zoen
ik zag je in de nieuwe kleuren
van het gras waarop ik je wilde strelen
het spelen met de wind en
jouw gedol ging nooit vervelen
je vleugels wiekten grijs
toen luchten donker vlogen
ik gaf mijn liefde aan je prijs…
afgeknapt in wilde schoning
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 465 weer jagen flarden grijs
langs onderkanten van
een strakkendblauwe hemel
de storm betaalt met regen
maar bepaalt zijn eigen prijs
de restanten uit een herfst
die ooit oogstrijk is geweest
in nagelaten groei aan takken
die de winterkou niet hebben overleefd
breken in het vlagen van zijn kracht
afgeknapt in wilde schoning
der…
je ziel straalt een hemel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 461 ik wilde je lezen
in het strelen van huid
kraste met nagels
mijn liefde voluit
je voelde de pijn in
het zien van de sporen
jouw naam werd in rood
heel langzaam geboren
ik zocht naar je ziel
in onherbergzame dalen
we slechtten de bergen
om waarheid te halen
ik peilde je ogen
in een landschap verdriet
door het grijs van vergeten…
bleef hangen voor een ogenblik
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.895 de pijler was gedoopt
met bloed dat stolde
tegen grijs beton
bruinde in de zon
voordat hij drager werd
bloemen aan zijn voet
de knuffels en de beren
heren met hun kroost
en vrouw, stille auto's
in het ademloos passeren
hij droeg de weg pas
later over andere wegen
verbond gescheiden zijn
ontbond het leven uit
het lijf in ziel…
Ode aan Jacques Perk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 52 Veelkleurig grijs in wolkenluchten
Waartegen meeuwen, zwaluwstaarten
Verhalende van buigeruchten
Trachtende schuilen aan te kaarten
Ik voel ze al de eerste droppen
Het stort binnen de kortste keren
Ook ik ga me ervoor verstoppen
De vogels veren, mensen- kleren
Het najaar is nog niet geboren
Augustus is acht maanden zwanger
September…
Kamer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 120 Ik knapte - onlangs
mijn kamer op
Veegde het stof
van de plinten
Witte de vale muren
grijs van vele winters
Boende de oude
planken vloer
Deed alles in de was
Tooide mijn bed met
nieuw bloemig beddengoed
dat ik zag in een brochure
Hing een reproductie op
van Gauguin, om het sfeer
te geven - iets met kleuren
iets met vrolijke dames…
Oude jenever
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42 Verdwaald zoek je naar troost
in een kroeg in Amsterdam Oost
eindelijk mag jij helemaal jezelf zijn
je bent ver heen en nog niet terug
je vindt geluk bij plastic bloemen
en toch ben je waar je bent gebleven
waar geen kleur het grijs verbreekt
altijd vrolijk, je heft het glas
loze woorden, je blijft een gast
leeft jouw leven in een liefdesplan…
Heerlijk avondje weer (Moet gezongen worden)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 290 Onze kleine meid is grijs.
Op de mengkleur stel ik prijs.
Onze kleine meid is grijs.
Fijn, dat Piet me komt verblijden.
Ik vind hem een toffe vent.
'k Wil een misverstand vermijden.
'k Weet, dat u nieuwsgierig bent.
Ook al staat er 'ik' in 't lied,
autobio is het niet.
Ook al staat er 'ik' in 't lied,
autobio is het niet.…
Het zomergraf
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 164 van de nacht
sterren zijn weeskinderen
die als licht lachen in duisternis
alles is in jou
vol gaten, krioelend vol maden
je zal voor niets verteren
een wereld zit me tegen
de planeten en de regen
je bent de nacht uit een boek
dat ik nooit heb willen schrijven
je bent de aarde van mijn grond
je zuigt adem uit mijn longen
alles is grijs…