Netgedichten

netgedicht (nr. 12.523):

de verslavende kiss

een deken van grijs
ligt over de Maas
het is nog vroeg
als ik daar naar toe reis

mijn lijf draagt nog de waas
van ene menselijke vervreemding
het was nog kort geleden
dat ik de gerolde Samsom
naar het verleden joeg

ben nu mijn eigen baas
zo wilde ik bewijzen
het was Nico uit Tine
die mij door de jaren droeg

hier aan de kade
op een vochtig rokersbankje
mijmer ik over mijn stijve vingers
de onrust in beide benen
ja, de vewarring door een groot gemis

wat kan ik in de toekomst lenen
teneinde het genot te vervangen
van die verslavende kiss