Alle inzendingen over Herkent U dit?

Ik zal veranderd zijn, vanzelf, maar wil zo graag nog één keer horen uit jouw mond wat je nog ziet, herkent, desnoods in haar of in een ander. Als dat niet kan, desnoods alleen hoe lief jij mij toen vond.…

Het gaat om het scheppen van mogelijkheden het zelf op vele manieren te zijn Je herkent het aan de pijn van steeds opnieuw afscheid nemen en niet tevreden met wat is en zich schept in het heden Weer terug te komen en het voelen alsof je niet bent weggeweest Jij blijft maar in een toekomst geloven ik houd me bij het nu en wat voorbij is schuilt…

Vandaag is de vogellucht een loos gerucht Hun gekrijs om spijs verbluft Zij hebben voornamen Zij onthouden gezichten Hun lawaai is vervormd tot lied Zij weten immers niet dat een immens netwerk de planeet omspant om mensen en vogels te vangen en splinters meteoriet Men herkent in de zwerm de raaf Hij verft zijn haar met bloed…

voel warm je snaren stem op je af tokkel een paar tonen speel zacht de akkoorden waarom je altijd gaf je herkent de melodie ik zie je ogen de lach je lichaam in bewegen dat raakt me meer dan dat het eigenlijk mag toch zijn we voor de liefde gegaan genieten de muziek van een leven dat niet mag bestaan…

mij zo vaak doet verstijven dan wil iets in mij al te graag steeds klein en onbelangrijk blijven Toch voel ik mij soms groter dan ik doe dan ik tot uitdrukking kan brengen hoewel ik niet echt heb geleerd hoe grootsheid te herkennen Toch ben ik belangrijker dan ik weet ik toelaat en bewust voel een groots iemand die dit ook herkent…

Je ogen kijken smekend willen zo graag begrijpen In je hoofd hangt een giftige mist die voortschrijdt met verwoesting Jouw handen grijpen de mijne Hulpeloos kijk je uit het raam ziet kinderen rennen maar herkent je kleinzoon niet En meegevoerd door een warme traan verdwijnt er weer een stukje van jouw leven…

het uur tikt tak hij zit daar maar hij luistert geboeid de seconden weg stilte prevelt iets hij luistert niet hij is geluid waarom ook niet zijn canon ongehoord een gebroken gerucht in een meer van stilte deze wereld herkent hem niet hij grijnst - en doe het goed want morgen ben ik daar ik mijn grijns, jij jouw hoed wij samen, de…

kloppen in mijn hand er is veel buiten maar in mijn hoofd wordt alles klein kleuren zijn er wel maar spreken minder fel dan voorheen vormen zijn mij heel vertrouwd in de omgeving waar ik van houd loop nog steeds niet om ergens heen te gaan maar voor even op de been soms denk ik dat ik er nog ben maar omdat niemand mij herkent…

Verstrengeld in onbehagen mijn hart herkent zijn ritme niet meer verdwaald met zoveel vragen antwoorden onvindbaar in een kille atmosfeer Verstrengeld in onbehagen verlamming op een voetstuk constante onrust is aan het knagen een speld in een hooiberg van geluk Verstrengeld in onbehagen leven in een eeuwige ijstijd helder denken is aan…

bij terugkeer aan het meer graast onrust ben ik wankel onbewoonbaar en verjaag een vlinder wie mij zich herinnert liegt of is gebrandmerkt lacht de wind ik haal mijn schouders op en kerf hun namen in de banken aan het meer eerder je gezicht warm je huid niemand die ons herkent als de stad wakker wordt en licht gelooft wandel ik als…

Dan weer stal ik mijn geweten achter haar besef, denk ik haar te kennen, maar dan bespelen haar vingers als zachte vioolsnaren mijn muziek En ik al rijkelijk ronkend als een krolse kater me vergewis van haar noten op mijn gezang Zij herkent dan Orpheus in mijn statige gestalte, die zich richt naar haar volle maan, haar klaviert met al…

Zo komt verleden aan het licht van 't heden: Het dagelijks leven gebruiken op 't land van de stad gewoonten Kruiken, gebarsten de oortjes gelijmd, geplakt Schalen waarop ooit etenswaren, lekkernijen Verborgen, verpakt in de dikke schil van aarde Je herkent, erkent de waarde van vondsten aan het nu prijsgegeven.…

Welke kleuren moet ik kiezen Om te schilderen hoe ik ben Met welke lijst me omlijsten En welke lijnen zal ik schetsen Zodat iedereen me herkent Bekijk me zelf in een spiegel In een schier geduldig glas Zoek de hoeken van lichtval Zie de beelden zo ze komen In de vormen zo het komt En hoor hoe langzaam Elke lijn en geluid verstomt.…

Geluk Geluk is een moment een gevoel van binnen Een tinteling zo zacht een gevoel van winnen Geluk geeft je vleugels waait soms even voorbij Een geur die blijft hangen zo intens mooi en vlakbij Geluk zomaar op je pad zorg dat je het herkent Soms is het maar even geniet van dat moment Car…

Het schuurt en schrijnt en doet Met mij, pakt mij bij de strot, Doet mijn hart en nieren Zonder genade vol op slot, Laat mijn razende gedachten En bloed het kookpunt bereiken - Alleen ogen nog die het doen, Tot mijn verwarde blik opeens Jou ontwaart, mens die de chaos Heeft overleefd en mij kent En herkent zoals ik ooit Mijzelf…

als je het één keer volwassen ziet vergeet je het waarschijnlijk niet en evenmin de gunstige eigenschappen om je gezondheid op te lappen En het is ook ongelooflijk dat mijn vrouw een plantje, nog onooglijk, herkent alsof dit al volwassen is terwijl ik me suf peins en gis waarom kan het geen duizendschoon zijn of iets anders, want het is nog…

Met zicht op een ander wordt de ander een zelf dat zich in de ander herkent. Bij het ruisen van stilte belandt er klank in de ruimte die iedereen kent: zodanig zijn wij elkander gewend. Er is het niets dat ons daaraan ontheft. Er is het al waarvan ieder beseft dat niets ervan echt ons is gegeven.…

Even herkent hij de stem van zijn moeder in het stemgeluid van de jonge stewardess nu hij onderweg is in een luchtig zweven en hij aarzelt niet, hij spreekt haar aan mag ik twee liter melk uit uw boezem geen zorgen meer over mijn bestaan plotseling struikelt hij over woorden onderweg naar het toilet hoog in de lucht nu hij de toekomst weet…

ergens van maar van wat kunnen we beter niet vragen het voeren van de kippen sluist mijn adem door de weke aderen van deze tijd, het kiest en onthaast door het wankel gekakel van het verlangen dat mij aan het leven bindt losgeraakt van dart en pijl schraapt de eeuwige tred zich in mijn sporen voort, deze dag is niet ontheemd, het herkent…

moeder geworden kort geknipt en kaal geschoren geniet lucht in groene wei teken steken in donzig kale vacht mekkerend schurken verjaagd jeuk ontspant zo kaal en zuigend herkent het lam zijn kale moe maar net zo kaal geschoren had ik mijn moeder nooit herkend dus is een lam intelligent…

Wanneer het donker in je leven komt weet je dan in Zijn schoot gedragen Hij kent je en herkent het kruis weet ook je levensvragen waar jij het niet alleen meer kunt draagt Hij het met je verder geef je maar over aan het ritme van zijn tred.…

leven dan letterlijk in het moment wat voor sommigen wordt gezien als het hoogste streven voor sommigen geldend als de ultieme wens: de zwaarte van herinneringen en leven even te vergeten maar wat als je in geen enkele herinnering meer kunt lezen wie je was of nu werkelijk bent ondraaglijk zwaar als je jezelf als mens niet meer herkent…

Nu de dagen jouw voorbij gaan in een huis zonder fundament typeert jouw gezicht in onrust waar in jezelf niet meer herkent. Begin van de dag als zonnestraal zoals een hemelpoort opent voor een grenzeloze eeuwigheid zijn mijn emoties het sentiment.…

Vriendschap is liefde in een winkel werken ook maar dat is praktisch de koude kant Warme vriendschap is ongeorganiseerde liefde (wederzijds te pas en te onpas zoals het uitkomt) om elkaar te voeden omdat je jezelf herkent in het beeld dat je hebt van die ander en dat je graag in je hart sluit een vriend is eigen een vriend is vrede…

De vrede is de vrede die in haar berust, en daar, aan randen van zichzelf zichzelf herkent, ontroering brengt, gebaar is, als van liefde. Zij vormt daarmee gewelf waar ieder schuilen kan, en ook zij zelf. Zij heeft in ons verdriet verdriet vergaard en pijn met pijn als harde steen verzwaard.…

de dood komt dichterbij ik heb hem steeds gemist net alsof ik wist waar hij langs zou komen maar er komt een dag dat ik hem tegenkom misschien is ‘t daarom dat mijn woorden stromen ik schrijf je mijn gedachten de wereld van mijn geest waarin je, als je ’t leest, ook die van jou herkent zodat je alles weet wat ik je wil vertellen…

een schoenendoos van schoenen die niet bij me passen, met stem op de vlucht onder de gesloten oogleden onverdraagbare meren van vermoeden geen weerzien wel voelen in de borstkast opgesloten uren, ze willen naar het daglicht als alle afgeronde gedachten maar je schaduw is donkerder dan de duisternis onder gehemelte waar de tong niet herkent…

Slechts hem die buigt, herkent zij weer. Reuzen duldt zij niet. Wie groeit heeft ongelijk. Ik zit, een wereld te laag. Met stoel en bed als grens. Ik pas nog net. Bij koffie volgt haar groot geheim: graag zou ze toch, nu dat nog eenvoudig kan. Liefst recht omhoog.…

Dat je elkaar spontaan herkent. Omdat liefde liefde kent. Zodat je je thuis mag voelen. Bij elkaar.…

Kun je iets missen Dat je nooit had Oh jawel Iedere dag Want je kent het In je hart En je herkent het Subiet Als je het ziet…