Alle inzendingen over Heroïen OR kindergraf OR verstrengel

het strand droeg parelmoer en water… onder een oppervlak van kou liep liefde mee warme truien elders als een extra jas de ganzenpas van twee hand in hand en zijn glimlach smolt rond wat ik kon vertellen blij, ontvangen door een hart dat meerdaags gaf en bovenal het kindergraf dat licht verstuurde uit haar dood dankbaarheid was groot…

Ideeën zijn voornamelijk elastisch Zijn ego nummer één en dan zijn vrouwen om wie zich zijn camainopootjes vouwen Z’n artsen doen hun best, ze zijn zo plastisch Omringd door maffiose engelen om z’n belangen te verstrengelen…

Verdoken tussen de kussens van je hart gevuld vol veren zo licht zo zacht als je handen die zich ook nu om de mijne verstrengelen als een stille verbintenis voor oneindige liefde waar zelfs harten te klein voor zijn…

ik wrijf de ochtend uit mijn ogen, nog voordat ik ze open voel ik warme lippen op de mijne en rek mijn armen uit verstrengel ze om jouw warme lijf, dat uitnodigt om terug in bed te vallen nog even dan…

Ik lach het buiten uit dat in mij wil Het reine deel dat leeft van u, vernielen: Mijn leed, uw beeld staat immers eeuwig stil, Het is van glas & spiegelt onze zielen. & Wat naar binnen wil beweegt te veel, Om door te dringen naar mijn deel in u, Dat in u ik & u in mij tot deel verdeelt Van een onbreekbaar heel, een wij, een kei, Die op de…

in deze stilte zijn we samengebracht verwekt met broze snaren voortgebracht door een onvoorwaardelijke liefde en dan biedt de hemel haar een nieuwe kans met wolken die de prille maagdelijkheid verstrengelen met het genoegen van een eeuwig leven elze…

Buig me buiten de wetten van het storten, wend de zwaartekrachten naar je hand. Zwenk het gloren met `n heftige brand rond het korte ademen van mijn horten Wentel me als een glas geringde wijn. Reflecteer al mijn rondingen schuin verslingerd aan je tenen tot je kruin. Wiek je warmte - om mij in je zijn onder je gedachten te laten kronkelen…

Gerd Leers, de burgemeester van Maastricht Is de kampioen van integriteit Maar nu heeft hij ontzettend veel spijt Want hij is door Bulgaren opgelicht Door zijn verstrengeling van belangen Moet de fatsoensrakker nu zelf hangen -------------------------------------- Leers verliest steun gemeenteraad Maastricht.…

waar handen raken ogen zoeken stil verlangen ontluiken wil schuilt in het heden de roep naar morgen verdwijnt mijn verleden waar toekomst begint verstrengelen harten in verzonken ogen stil verlangen ontluikt vandaag…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

gebonden beloften geven verstrengeling weer evenals vervlochten haren in de wind zonlicht weerkaatst de tinten van het immense bloemenveld waarin ze als snel verloren loopt als een jas valt de nacht om de dag wiens schoonheid niet te bevangen lijkt zo ook zij zelf…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een verstrengeling van twee handen die tasten voor de eeuwigheid. Twee handen die elkaar erbarmen. Elkaar vertrouwen. Elkaar verwarmen. Twee handen een gelukkig paar. In ware liefde voor elkaar.…

het gaat over paleizen en prinsessen over licht en donker pijnbomen en kreupelhout hoe je best ruggen steunt en schurkende herten verdraagt over groeiend gras en kruiden hoe kruinen elkaar kunnen raken en wortels verstrengelen en hoe onder een bloedende boom een meisje de knopen van haar ruitjesjurk telt…

Zoemen en knorren en een kloppend hart dat mijn aderen doet ruisen Ondertussen loopt de PC voor mij te dromen en sus ik met woorden mijn ego tot rust Gedachten vervallen tot nullen en enen De poten van mijn stoel verstrengelen mijn benen De muis bedient mijn arm en sluit mij af…

'k Zou je willen kennen Echt graag weten Hoe jij En ik elkaar voelen Als we samen delen De dingen die Heel mooi deelbaar zijn 'k Pak jou vast Volg de lijnen van jouw lichaam We verstrengelen En komen samen tot één.…

fragmenten flitsen voorbij als korreltjes zand tussen je tenen waarin ik verstrengel aan jou, aan mij een bepaald proces voltrekt zich binnen de cirkel die nooit eindigt het maakt me nieuwsgierig het doet me beseffen dat elke volgende stap weer leidt tot volgende stappen tussen jou en mij……

het is meer dan verstrengeling van onze belangen hoe je kijkt, hoe je lacht, je geur, gevoel voor humor maar bovenal de klik al jaren lang ben jij zonder woorden vertrouwd en mij nabij je rare trekjes zijn mij dierbaar jij ontziet mij waar nodig kan ook vlijmscherp benoemen waar het wringt kortom, een vriendin voor het leven…

Achter de rug Van engelen Huist geen wetenschappelijke Verstrengeling Van oud zeer Noch wederkeer Alles gaat sneller dan Ooit Berooid Nooit De kat blijft prakken Nagels diep Het blijft wel plakken Werelds diep…

Ik droom een oud hart bloot zijn ziel hangt aan een draadje Het was toen ik Descartes las over de pijnappelklier, de erwt of het denkende ding zoals hij de ziel en het vlees kon splijten Dat lichamen kunnen verstrengelen benen, armen, een hoofd, jouw buik op het buigzame gras met niets tussen ons in dan wat aan een draadje hing…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Dit kindergraf is spons. Die avond zien wij samen het vuur knipogen. Dal wordt heuveltop waarop hij al zijn rijkdom tot vruchtbaar as laat kringelen. Hij is rond.…

Van Louis van Gaal Hoefde ik het zo nodig Niet te weten dat hij Met zijn Truus in deze Innige verstrengeling De nacht doorbrengt - Maar van deze twee Naaktslakken die Denken de nacht ongestoord In deze houding op het Natte asfalt van dit Glimmende fietspad te Kunnen doorbrengen krijg Ik een geweldig inkijkje In hun intieme…

Voorzichtige aanraking, tedere streling, speels verkennend voelen, raakpunten zoeken; naakte huid op huid, overal vingers, lippen, als liefde en lust innig verstrengelen; grenzen vallen weg, jij en ik versmelten in èèn vloeiende beweging tot èèn kloppend hart. En de engel zag dat het goed was.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ik kan niet zonder mezelf een eigen leven en hart maar de voldoening die het samenzijn mij geeft doet mij verlangen tot het verstrengelen van hart en ziel armen en benen ik kijk je recht aan en voel gewoon dat het nu goed zit.…

Duizend wortels verstrengelen mijn voeten. Mijn vingers tasten in glibberige tentakels, die me willen meezuigen in bodemloze gaten. Zwemmend in modder. Ademnood Voor ogen de dood. Je wroet door het onherbergzame. Moe en uitgeput, verwarrend kom je overeind Gelukkig mijn droom is ten eind.…