Alle inzendingen over Het dorpse leven van de goegemeente

Straks zijn de winkels uit elk dorp verdwenen Door supermarktenstrijd gaan zij teloor De huizenprijzen dalen daar ook door En menig dorpeling neemt snel de benen Geen zaak die overlevingskansen heeft Wanneer een dorp zichzelf heeft overleefd…

Ondanks alle leed dat er bestaat Kan men zinvol in het leven staan En in alle vertrouwen verdergaan Wanneer men zich op God verlaat. De zin van het leven geeft de Heer Hij heeft ons een toekomst bereid Een volmaakt leven in eeuwigheid Zorg en leed bestaan dan niet meer.…

in het onmetelijke universum laveert een samenspel van atomen en moleculen de mens een druppel bewustzijn in de oceaan gewikkeld in een dun laagje ratio balanceert hij op het koord van verbreken en verbinden heen en weer slingerend tussen verheffen en verlagen bang voor de leegte alles waait immers weer weg het smeulende…

dorp onder lagen as en puin we zagen het beloofde land we deden niets…

het dorp der dorpen sluimert in de zon de wijken zijn als late honingraten door koningin en bijenvolk verlaten een enkeling vindt schaduw op balkon het leven is terug naar waar ’t begon daar ligt een garnizoen van frontsoldaten dat vluchtte uit de broeierige straten de zee zorgt voor een generaal pardon nabij een donker middeleeuws kasteel…

Dat is niet goed voor de stilte van het dorp. Net zo als andere drukke rotzooimakers, Die hier de laatste jaren zijn komen wonen, En de stilte verstoren. Lieve kinderen leven hier vrij en blij met rotzooimakende geitenwollensokken ouders. Hun ouders hebben de stilte hier omgebracht.…

"Een dorp in de maas." verzucht de visserzoon, in zijn linkerhand een hengel en met zijn rechterhand wijzend naar een koperen haantje dat boven het water met de wind meedraait. "Een verzonken dorp." Tussen wal en schip en met het komen van de herfstvloed, in havenzicht verdronken.…

zijn zal Voor 't niets vermoedend spelende Kind - hij betaalt zijn leven lang Een ongrijpbaar groot gelag…

het is een gedeelte van mijn leven waar ik jeugd en kattenkwaad aan de kapstok hing ik voelde mij er vrij zat aan de tafel keek naar de kerk en drogisterij nu sterft het in het dorp dat ooit een zomers ansicht was…

------------------------ ------------------------ 0 tot 25 jaar: de opening, zoveel kanten, zoveel tijd op de klok, 25 tot 50 jaar: het middenspel, offeren om vooruit te komen. 50 tot 75 jaar: het eindspel, herhaling van zetten of word je geslagen uit het niets? 75 tot 80 jaar: alles netjes in het houten doosje, al je medespelers gingen al…

aan de roze wolk waren rechte lijnen vreemd een lach klaterde al snel zijn vrolijke druppels in de kringloop van de natuur nog geen spoor van rechthoek blok of andere stop pas later na jaren verfijnen is de creativiteit op dan swingt stampt en springt de goegemeente in de toegewezen evenementen een weinig verheffend bewegingsbeeld…

De dag is kort De hemel grauw En pas maar op Je vat nog kou De grond is hard De tijd is lang Het leven gaat zijn loden gang Er wordt gewerkt Er wordt gespeeld Er wordt vooral Een hoop verveeld Maar zie je 't van De overkant Het kleine dorp In 't starre land Een toevluchtsoord Verpakt in sneeuw Dan denk je aan Een andere eeuw…

In het dorpje Kloosterzande is niet veel meer voorhanden Het klooster is afgebroken... De marieschool bleek aangestoken... De burgemeester is verleden tijd en mij zijn ze ook al ’n tijdje kwijt…

tikkertje met de kinderen van de buren leerde draaien met de tol geen auto´s die er hinderden en wat beleefden wij en lol hier leerde ik schaatsen op de dichtgevroren rivier geen tijd die ons haastte een ieder die er woonde was je naaste hier begroeven zij mijn jeugd onder opgespoten land waar eens de koeien graasden ligt mijn dorp…

Mijn bloemrijk dorpje met uitzicht verder dan een kinderoog grote lindes langs de laan reikend tot de hemelboog Zij is op sterven na dood Het licht is uitgegaan van baksteen is de horizon dampend grasland platgewalst begraven onder asfalt en beton Achter de oude ligusterheg rest slechts het houten kruis met de getaande tekst treed…

Het taaie beukenhout, weerbarstig door regen en de wind geworteld in donkere grond in het park waar de reiger wandelt een droom over jou en mij en de snel zwemmende vissen omdat het zwijgen onder water lijkt en beuken beginnen te bladeren voor het dorp dat in de lade ligt een brief zo ongeschreven blijft.…

Daar bij het dorp aan de Amstel staat nu de Rembrandttoren, zijn de tuintjes vervangen door huizen, is de snelweg goed te horen, maar de bomen staan er nog.…

Lome honden geeuwen in de zon op het kerkplein van wat je dorp was. Er spelen wat kinderen uit je klas. Je wou dat je weer voetballen kon. Dit is wat je jeugd was. De kerktoren kijkt je aan. Je wou dat het beieren begon en je terug in je tijd kon gaan.…

de ereboog met 'welkom thuis' voor soldaat W terug uit Indië die niet kan aarden in het dorp naar Korea vertrekt en sneuvelt dat de mens zich ontdoet van z’n dunne beschaving even snel als van z’n kleding bewijst elke oorlog hij valt terug op de oermens en primitieve rituelen rond overleven wie de naakte mens ontmoet valt terugkeer…

M’n dorp zonder tv en telefoon zondagmorgen naar de kerk ‘s middags naar de bioscoop en tollen op de dorpsweg de dood in ‘t dorp is zeldzaam gevoelsmatig leven we er eeuwig maandag de was, zaterdag in bad en knikkeren op het zandpad de bezoeker roept ‘vollek’ bij de deur als hij al binnen is zwemmen en vissen in ‘t kanaal we zijn…

rond dit mooie dorp als stille levens in een nog serene sfeer heffen bomen met hun gewitte stammen en kronen gespreide armen, zegenend, de bossen ademen zacht in hun samenhang…

Metaalwerk Beerta levert voor en in de oorlog aan de Duitsers, het gezin kruipt met de zon mee om hun villa, zoete wraak van ‘t dorp blijft niet uit, na de grote oorlog komt onze oorlog pas in het dorp, we lopen wat achter.…

In het vissersdorp aan de zeekust beeld met toekomst alleen intens verlangen naar gezonde dromen ‘t uitzicht van jouw ogen alleen, ontroostbaar alleen in eenzame gloriepijn ’t heldere spoor gevonden oude voetstappen uitgewist als jij een winterdag schildert zonder pijnlijke herinneringen.…

Ik hoor de echo van het dodenlied het is mijn antwoord op jouw zwijgen een omweg via de muziek die toetert naar de wolken er groeit een dorp rond jouw onschuld een kerk dicht bij jouw hart er staan koeien in de weide ik proef de nasmaak van een levenslied in iedere liter bier en in iedere druppel regen rond jouw onschuld zwemmen zwanen…

, eindeloos vakantie droomde een behaaglijk leven: aan de kust onder helderblauwe hemel maar er lag geen zee naast niemandsland er was geen horizon achter de rivieren er kwam geen antwoord op mijn brief het dorp lag aan de kust van mijn dromen en jij bent niet in die dromen gekomen.…

In het noordelijkste dorp op aarde In het graf van een stad De gerafelde brand van de woestijnen Waar niemand kan leven besta ik En besta ik alleen Mijn voedsel maak ik uit niets Water uit marmer, vuur uit een rots Gebrand, verhard, gelooid In het lege blazoen van de wereld Besta ik, het leven.…

Temidden van wat half ontgonnen land Is er in Zambia een dorp verrezen Voor arme seropositieve wezen (Daarvan is daar helaas een groot bestand) Zo'n dorp maakt menig lot wat minder zwaar: De eerste nieuwe hoop voor 't nieuwe jaar…

Ik ben een koen kind dat niets weet van de kloof die ligt tussen dood en leven. Kan een boot, mijn Heer, vergaan die niets draagt dan het licht gewicht van mijne blauwe ziel? En zo mijn boot nochtans vergaat, mijn Heer, kan ik dan zondigen nog?…

Wit gewassen wegen, straten na de omhelzing, in vreugde en berusting neergelegen, bomen der boulevards, herauten van de levende zege, klare klaroenen, roes van herlevend leven, rein van reiniging.…

Steden vertrouwen op hun burgers, de dorpen -- vertrouwen op god.…