Alle inzendingen over Het spoor is niet me

Probeer mijn gedachten In het gareel te houden, Maar een kruiwagen vol Met levendige kikkers Is makkelijker te controleren Dan mijn gedachten die Onverhoeds alle kanten opspringen, Zo wendbaar zijn ze, zo licht, Moeilijk te houden op het juiste spoor, Zonder er ook maar enige grip op te krijgen Gaan ze er met mijzelf vandoor…

Jouw kleurrijkheid liet bij mij sporen na met zachte penseelstreken op het palet van m'n gevoel je liet me zweven op de rand van de regenboog je raakte me net zoals jij mij? zullen onze kleuren nog matchen of zijn die van mij iets te fel en worden ze van jou wat vaag is er dan nog sprake van een mooi samenspel?…

Mijn broers, die zijn gewoon uniek: schilden, wasten, schepten kolen voor een kleine zus altijd sympathiek jouw hand in de zijne verscholen Volgen kon je hun spoor geschreven in het levensboek gelukkige herinneringen die je regelmatig op zoekt Deze band gaat nooit teloor gevormd door het nagelaten spoor…

Het spoor gaat door moerassig bos. Tunnels bramen haken. Dissonante noten kraken. Vreemde dieren waken. Het spoor gaat door.…

Waar ik hem zoek zie ik sporen van momenten die elkaar vinden. Die leiden naar gevonden ontmoetingen. Waar ik me hem weer herinner in een licht dat fluistert over een vriendschap die van alle sporen woorden maakt en ons weer de stem geeft die we zo goed kennen omdat hij ons nooit eenzaam maakte.…

(van een machinist) nu er anderen rijden in mijn spoor heb ik altijd nog één troost ik ging ze net iets voor…

Het spoor bijster, als je niet meer begrijpt waarom sommige beslissingen genomen worden. In het water vallen, als een aardigheidje niet overkomt zoals het bedoeld was. Troebel vooruitzicht, wanneer de toekomst er niet rooskleurig uitziet.…

lijkt maken rode druppels telkens nieuwe sporen in het zachte zand tot tijd de wonden heelt alle littekens verandert in overgevoelig eelt…

ik hou me vast aan halmen aan het strand, aan zee ze buigen, breken af de wind voert me mee mijn voeten schuren een spoor in het zand de wind lijkt te winnen trekt me over het strand ik hou me vast aan halmen een nutteloze strijd hoelang nog sporen trekken eenzaam door de tijd…

Je trekt je spoor over het groene veld mijn ogen volgen je soepele pas weet dat mijn ogen je immer zullen volgen welk spoor jij ook zal gaan ik zal altijd van je houden en altijd achter je blijven staan zodat je met mijn liefde het leven leven kunt dat is wat een moeder haar kind het meeste gunt!…

Sporen die restten zijn de uitgekotste prooien; al geven ze blijk van een man die de bewoners van deze plaats niet kenden.…

Een zwarte akker, groen omlijst; achter de ploeg een spoor van vogels.…

laatste station, hoezo op dood spoor beland? vervolg: hemelvaart…

Een spoor Eindigt niet in het midden Maar ongeveer bij Het eind van alles en Het begin van alles…

duidelijk zijn de sporen die ze naliet in de ongerepte natuur waardoor ze toch niet onopgemerkt bleef…

klein onderkruipsel laat slijmerig spoor achter waarheen het ook gaat…

De Red Star Line start tocht in de Scheldebocht: een spoor van tranen.…

Plots had ik het door Het was een metafoor Het wezen van de zaak Is beeldspraak Het zet je op het spoor. Een metafoor, Gaat … er altijd voor.…

sporen…

in de sporen van het leven…

volg ik jouw sporen sporen van vergankelijkheid die aan jou toebehoren welke mij vertellen hoe jij gevaren bent welke keuzes jij gemaakt hebt en welke niet het hoe en waarom zijn weggelaten al wat rest ben jij zelfs als er mist op komt zetten ben je niet ver weg want jij woont voor altijd binnen in mij…

nieuwe keuze dan volgen van het dode spoor…

en ze sporen verder de mensen, de wensen zonder horizonten, er is geen eindstation in zicht slechts een koker vol sporen waar gewacht dient te worden de mensen en verder hun wensen talloze hokjes vol dromen en of ze ooit uit zullen komen wordt niet over gesproken een mens, een mens, een mens een trein, en af en toe een vreemde lach,…

toon de littekens toon de sporen van de breuk laat de wonden zien verbind de barsten bedek de wonden met goud herstel de schoonheid littekens van lood heel ze met goud of zilver heling van de breuk sporen van wonden dragen bij aan de schoonheid verzoenen is mooi met wat kapot is de kunst van repareren van al wat stuk is…

Twee futen baltsen elk hun eigen spoor trekkend in blinde hartstocht…

de bomen langs ‘t spoor, bewegen in de wind, zoals ik stil sta in een trein…

Niet terugkerend op mijn schreden, sporen trekkend in het zand, wroet ik even in mijn verleden. Zomaar ergens, op het strand. Niet spannend, niet spectaculair, zwart-wit beelden gaan voorbij. Het leven, niet altijd even fair, het liet zijn sporen na bij mij. En toch, na bijna 57 lange jaren, blijf ik het zien: de zonnige kant.…

Zoek de sporen van mijn voetstappen, die in de jaren zijn vervaagd door de tijd. Huizen als stille schaduwen, die zijn omgeven met beelden uit een verleden. Verdwalen zal ik niet, maar zoek naar een teken of naar de zin van het bestaan. Dwaal verder door bekende straten op zoek naar de tijd die voorgoed verloren is gegaan.…

wanneer men mij straks op de hielen zit en anderen rijden in mijn spoor dan heb ik altijd nog één troost... ik ging ze net iets voor…

Wij verdwaalden en wisten het niet meer We waren het verkeerde spoor ingeslagen En moesten dan de juiste weg gaan vragen Zo vonden we het rechte spoor wel weer. Mensen raken ook wel eens het spoor kwijt En hebben moeite om dit terug te vinden Om zich weer met de Heer te verbinden God, onze Gids, die ons altijd veilig leidt.…