Alle inzendingen over Huis plat

in de geest van Allah tijdens Ramadan zullen zij vasten tot in die maand de laatste maan is ondergegaan zo zijn de mensen die dit huis bevolken de hamsa op de poort zegt het er wonen mensen in dit huis goede mensen mannen vrouwen en kinderen voor de geest van het kwade is hier geen plaats…

Maak pas op de plaats en voedsel steekt de kop op: zie de kokmeeuw Wel honderd meeuwen mijmerend in het gras - moe getrappeld Luidruchtig wordt de bladerenhoop bij windkracht 8 Als een vogel zonder kilometerheffing naar huis dwarrelen…

het huis danst op tektonische platen de voegen kraken op de maat wees gerust het praat niet over liefde sterfbedscènes of bungelende benen in het trapgat hooguit een loslippig raampje dat roddelt met de wind of het pad dat knarsetandend grint…

Voor iedereen met klein of groot verdriet Houden de zielenknijpers open huis Neem plaats in comfortabele fauteuils Op elke straathoek wordt getherapiet Dus knots, getikt, van lotje, abnormaal Vandaag staan u en ik nou eens centraal.…

De zee is vlak en grijs Slechts een streepje stroom glinstert bij de boei Dan schuift een witte waas breed als de horizon over strand en stad Gumt lijnen uit Strijkt alles plat Ik ga naar huis Sluit de gordijnen om zelf ook te verdwijnen…

Het aflopen van die plaat over Vietnam in vlieggeluid plaatst de toegift uit een zwarte merel over mijn dak; oorlog aanstaande laat vogels bijeen van steun verluid, gelijk uiteen zwermend als de vredesmars over het rak.…

Zonder naam ga jij geblinddoekt het bochtige pad en de schelpen knersen zonder echo geschraagd door jouw verlangen steeds één tijd, één plaats te zijn. Vluchtiger dan ik wissel jij gedaantes als een hoed en wist geschiedenis voor zij geschreven is.…

Het leek de makkelijkste weg maar ik heb het valse plat genomen.…

En dan maar weer een plaat, men kan niet eeuwig lezen. --------------------------------------- Uit: Van Harte Beterschap, 1983…

Ja dacht de dichter, dat is dat, Magertjes, maar wel lekker plat.…

Een boom kiest zorgvuldig zijn plaats om daar nooit meer vandaan te gaan. Met niets dan zonlicht en lucht versterken zijn wortels hun greep op de wereld en neemt in zijn kruin het overzicht toe. Zonder beschutting wordt het leven in alle seizoenen pas echt getrotseerd.…

dorstig zijn de golven die onderhuids wegrollen op het levensstrand in een afnemend tij van zekerheden open zenuwcellen van elk gewond dier een oude wolf die voor elke streling strijdt, die wens na te komen dat zelfs de dood iedereen zijn rust laat van hun de zelfgekozen plaats en tijd.…

ik wil geen stenen meer op het pad waar het licht van boven valt ik ben het zat niet meer van die grote keien waarvan je in een moment van onbalans zo naar beneden kunt glijden we hebben nu een nieuwe vloer waarbij je puntig piekt op licht van de bron dat contrasterend langs je vliegt in samen cirkelen ronden wij ons plekje…

Werd deze ochtend wakker de rijzende zon in mijn hart een sterrenhemel in mijn hoofd sentimentele vlinders in mijn buik dacht wat doe ik hier in het landschap ik ging die avond slapen de maan naast mijn hart dacht wat doe ik hier in bed in het hotel van de salon moralist lag in de nacht diep te slapen kon niet denken want ik…

een woord rolt uit het stenen huis bezint zich, ontvouwt roerselen tikt zachtjes de muur nog even aan om ergens een plaats te vinden te nestelen in buitenwereld in haarvaten van geheugen, om door een taalnacht te bladeren dit een tijdje vol te houden en dan de slaap te vatten…

verhaal mee zin voor zin tot in je dromen blijf je medeplichtig. --------------------------------------- uit: 'In plaats van alleen', 2003.…

er vond een beving plaats – een dak stort in muren vallen om emoties komen vrij die voorheen door hun werden omsloten de remmen zijn los het huis wordt weer opgebouwd muren zijn anders verankerd het dak niet meer van riet emoties zijn gevlogen worden anders afgewogen niet meer in de hand te houden er ontstaat een andere beleving…

Mooi maar breekbaar is je glazen huis van zelfvertrouwen Jammer dat maar weinig mensen het kunnen aanschouwen Wees gerust, ik zal er niet tegenaan stoten Daarvoor is het veel te waardevol Zal het van een afstand bewonderen Een hand toereiken lijkt al te risicovol Mag ik er toch een beetje bijbouwen Iets kleins, jij mag kiezen En als je het…

Zij ontmantelen met geestdrift en dromen hun paleis glorieus tot in de hemel Hoe en wat en waar en wanneer zal alles klaar Het groot geworden kind dat nimmer terugkeert beukt in tomeloze razernij met beitel, hamer en houweel al te oude ballast in elkaar Dit is van ons, van mij, Sneeuwklokjes en krokussen in de tuin staan er weerloos bij…

Nu wil je weer naar huis iets anders heb je niet te kiezen. Het is je zo tegengevallen alleen in de grote stad. Je wilde het liefst weer naar huis, met de stad heb je het weer gehad. Totdat het weer gaat kriebelen en je voelt je weer niet thuis. dan ga je opnieuw weer zwerven en verlaat voor de zoveelste keer het huis.…

de kachel, met de vonkjes vuur die mij uren in verrukking brachten, laat de gloed na van een liefdevolle jeugd voor 't laatst sluit ik de deur dag huis ik draag je over aan de tijden van voorbij…

morgen In de ochtendstond Daar ga je dan naar huis Na een avond die weer een lach heeft gebracht Na het mysterie van de nacht Loop je weer naar huis Waar hij op je wacht Maar daar had je niet aan gedacht Maar de waarheid die komt morgen Na het mysterie van de nacht Ja de waarheid de waarheid die komt morgen In de ochtendstond…

Dit eenzame huis, omringd door hoge eiken, aangetast door de tand des tijds, ...ik sta nu al een uur te kijken... Vervallen en leeg, het verwilderde gras, de gaten in het dak, ...het kapotte glas... Met ogen dicht zie ik mijn ouders, meen ze zelfs te horen, dit emotioneel beladen huis, ...waar ik zo lang geleden,..ben geboren...…

In het huis Was de kamer Waar het wollige tapijt stemmen absorbeerde Het prikte aan mijn voeten Ik moest op blote voeten Zo voelde ik dat ik leefde In het huis Was de kamer Waar het bed kraakte als je ernaar keek De dekens een huis Een huis in een huis Mijn geheime hutje Buiten het huis Was de straat Waar stenen mij in verzoeking…

vanuit de vensterbanken en geef het raam een stille kus mijn heimwee mag niet langer duren ik tel de treden van de trap de stilte van de kale muren de echo van alleen mijn stap zo loop ik alle kamers binnen het kraken van de houten vloer hier mag ik dus opnieuw beginnen ik slik een keer want ik ben stoer hier sta ik in mijn nieuwe huis…

Het is een oud huis De trap geeft geluid Alsof er nog leven is Na de dood In dier voege Schuurt papier de leuning Vraagt zelfs om een likje verf Want de vorige eigenaar Is in gebreke gebleven Onderhoud was niet Zijn sterkste punt…

Leven is wat er hier ontbeert, Zegt de domme ingenieur boos, Dat die nu man nu maar eens leert, Dat dit huis dat ik zorgvuldig koos, Dat dit huis alleen gezelschap moet krijgen, Van elementen, van dier en van natuur, En al is het misschien geen gezellige buur, Ik zal zeker naar bewondering neigen.…

Het huis is leeg de geesten zijn vertokken ik moet verder zoeken naar een huis dat mij beschermt tegen de elementen in dit spel ik wou dat er geen keus was tussen hemel en hel.…

een makelaar loopt door mijn huis met een flitsende fotograaf lampen moeten aan en uit voor het mooiste plaatje de tuin vertoont zich in de zon we maken samen geintjes maar ondertussen jank ik al bij het denken aan verhuizen…

Ik ken een huis, partieel, als in iets, dat langzaam begint te dagen. "En wat ik zag, bracht me in verrukking." Ken jij dat huis daarginds naast het water daar wil ik wonen later. Met een zolder, berg mij daar, in al haar dromen om zo bij haar hart te komen.…