Alle inzendingen over In antwoord

Het is de vraag die geen antwoord behoeft, de wekelijkse reis zonder bestemming. Het zijn de schemerplooien in het gelaat, vreugdevol en bedroefd. Het heeft het aroma van de eigenkant. Zoals een vochtig mengsel van humus en zand.…

De uren waarin ik zonder antwoorden leefde deuren op een kier liet staan tederheid vleugels gaf ziel kon blazen in de dood.…

is mijn vleugel niet meer dan denkbeeldig, dan een wimper van de wind over dichte zee, ik vraag je, immer of ik wolken ben, transparant voor het oog, van nog minder dan een gezicht golven ruisen door elkaar heen, harder dan ooit tot ze het antwoord zijn geweest ik plaats -straks- op de tijdlijn terwijl de dag in stukken breekt wellicht…

in de afgrond vond hij het antwoord, hij werd wakker! de schade was onherstelbaar, zijn trots gekweld, zijn lot onomkeerbaar. de laatste sigaret, voor altijd gedoofd! opgelucht nu, de bevrijding gevonden!…

Ze wachtte op wifi in de snikhete zon daar waar zonder navigatie een vakantie begon Wachtend op wifi laad ik mijn gedachten op een Franse camping met zwoele nachten Nog steeds wachtend op wifi laat ik mijn gedachten gaan hoor het ruisen van populierenbladeren voel een warme dennenboomtraan Antwoorden zonder bestemming voor onbekende…

Zingen kan zonder waarom, zonder antwoord maar stroomt uit de diepte van je ziel.…

Op deze vraag geeft men geen antwoord. Als ik vertrek, waarom blijf jij mij dan commanderen? Jij zwijgt en kijkt, schuw uit je ogen, op mij neer. Diep van binnen weet ik waarom. Omdat jij het zo gewend bent, Omdat jij het mij en jezelf hebt aangeleerd, Omdat ik het schijnbaar toe moet laten. Ik weiger met een geldige reden.…

Als het niet meer is als ooit En alles telkens anders wordt Nooit meer zoals het was Het betrekkelijk lijkt wat er nog is Er is vooral nog het moment Want in kleine stapjes gaan gewoonweg kwijt, herinnering en lijf Alleen nog hier en nu Meer en nog meer hulpeloze vragen Waarop ik het antwoord schuldig blijf Wanneer in jou verloren gaat…

Waar wij licht ontsteken wordt ook de schaduw groter ademloos kijk ik hoor ik voel ik mee met de pijn van al die levens uit het lood dan sla ik dicht om het verdriet de bange vragen zonder antwoord om verloren dromen om het verlangen naar vrede in onze dagen om dat verdriet afgetekend tegen het licht dat…

mijn vragen heel losjes toverden blosjes op het zachtst van je wangen je vertelde in zinnen hoe diep en hoe teder je me wilde beminnen jouw verlangen naar meer ik schreef wat je voelde jij lachte en bloosde omdat ik wist wat jij met je woorden bedoelde zo dichtbij ik en jij eerlijk en open van alle oordelen vrij is liefde je antwoord…

Dit is een vraag, waarvan ik het antwoord steeds maar niet begrijpen wil. Enkel vage redereringen, vaak hebzuchtig, koud en kil. Veel meer redenen, om die narigheid achter ons te laten, En op zoek te gaan naar respect, een inhoudelijk woord, iets om over te praten.…

is morgen nog te vatten door de vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld…

het roze is zo schoon in witte ongereptheid het prille groen heeft er een half leven over moeten doen om eindelijk te ontluiken nu straalt de zon in je ogen en komt het geluk uit de bron met warmte naar boven in de vruchten die je zal dragen we zullen zomeren zonder vragen want in de bloesem van de kersenboom hangt al het antwoord…

mijn ogen twinkelden en iedereen keek terug ik stelde vragen niemand keerde mij de rug ineens kreeg ik geen antwoord meer werd alles wazig als in mist ik vroeg naar onbekende wegen zag nergens een vertrouwd gezicht ik was alleen en bang schreeuwde om herkenning ze liepen langs me heen ik gaf alles voor erkenning ik heb nooit…

Mijn antwoord, was: "natuurlijk, ja heel graag zelfs." Een wandeling in de natuur, kan in je leven iets prachtigs brengen. Op een mooi moment, waren we samen even één, in de mooie zachte natuur. Tekst en foto Dick Voogd…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast me lag in bed en ik haar diende met mijn liefde bij mij antwoordde ik alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde ik er aan toe omdat ze naast me lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast hem lag in bed en hij haar diende met zijn liefde bij mij antwoordde hij alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde hij er aan toe omdat ze naast hem lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Er is geen vragen meer naar het waarom waarover vragen is geschreven je bent hier bij mij in leven mysterieus tot aan de dageraad na de reis vond jij de thuishaven waar je de muze weer kunt laven nu ook de spiegel is verdwenen wil jij van mij een antwoord lenen wat zal ik voelen als jij gaat laat ons de liefde nu bedrijven ik wil geen…

In vertrouwen wil ik zijn doch de leegte brengt geen antwoorden Hoop ligt verborgen beschermt en sust mij verdrijft mijn ongerustheid tot ik er klaar voor ben…

Er zullen geen antwoorden zijn op nooit gestelde vragen. Ik zal denken dat het leven eindeloos schoon was.…

is morgen nog te vatten door de vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld…

Zoek antwoorden bij vragen. Vragen ook bij antwoorden. Een mens is niet verstrooid Omdat hij verandert vlees noch vis. Vannacht zal slapen zoek zijn. Vannacht de ogen open dus. Zonder springtouw, Zonder nagels, Maar staande stopt toch ook de bus? Herinnering aan zoenen En krassen in de muren. Stop. Draai om.…

Zachtjes streelt ze jouw omtrek, vingers glijdend door dun haar, trillend fluistert ze je woordjes, likt jouw rimpels langzaam af: maar morgen niet vergeten, was doen, judo bellen, juf en tandarts, dan voordeurslot en keukenkraan; je rug rilt antwoord op haar zucht.…

En met wat zelfspot en humor antwoord ik dan, Giulia's handje vasthoudend: "Giulia doet het goed op school ze zit bij mij in de klas daar geef ik ook les dagelijks ze is bijster intelligent en ook pragmatisch aangelegd verbaal verrassend en diepe gronden in haar stilte Ik heb haar een klas laten overslaan ze steekt met kop en schouders…

Aangekomen op hun station is zoonlief toch verbolgen, heeft nog geen antwoord op zijn vraag, maar wil zijn stempel drukken op de man, die domweg geen antwoord aan het kind geven kan ( lees wil) Zijn laatste opmerking is dan komend vanuit zijn tenen: meneer wij gaan NU naar buiten en U kunt geen piloot worden!…

Zoekende naar antwoorden, een oorzaak of wellicht een reden. Geen vooruitgang te vinden maar wel vragen die blijven kleven. En uiteindelijk blijf je over alle antwoorden toch nog ontevreden. Uitgeput en verslagen, je voelt je zo goed als afgeschreven. En heb je onnodig gezocht in straten, dorpen en hele steden.…

Te moeten erkennen dat ik op zo vele vragen het antwoord niet vind; mij bewust dat ik mij overvraag. Ik klim omhoog. Ik klim omlaag. Ik klim van tak tot tak. Even transformeer ik mij tot een ander wezen. En koester ik een andere 'ik'onder mijn hersendak. Wil ik een eekhoorn zijn, of ben ik een mens?…

weet je pa ook na vandaag wel zal zonder antwoord het waarom toch mij blijven bozen zal ik tranen huilen van verdriet om het verlies van vanzelfsprekend toch altijd jouw aanwezigheid in het hier en nu maar weet je pa de armen om elkaar trots of troostend knuffelend geslagen zal ik blijven voelen zoals dag in dag uit in voor en…

Vraag me je te laten leven en mijn antwoord kan alleen maar zijn: "Ik neem je mee in mijn hart"…

Zelfs haar heb je weer verlaten en als ik naar de waarheid vroeg dan was je antwoord altijd: ik heb aan twee vrouwen niet genoeg. Het doet pijn daaraan te denken en vergeten zal ik het nooit toch wil ik je eindelijk vergeten en misschien lukt het...ooit.…