Alle inzendingen over In antwoord

.' Het antwoord luidde: 'Met genoegen; wilt u zich bij de chef vervoegen? 'De horen, bij de chef aan 't woord, zei: 'Horen, hoorde, heeft gehoord.'…

zijn schaduw onbeweeglijk boven me, geen mond beweegt het antwoord geef ik, zonder vraag. voor jou ben ik totaal, altijd. ik geef mezelf in handen van mijn schaduwprins mijn lot ben jij…

Alles wat antwoord is gaat van mij uit. Je wordt vervuld van de oneindigheid. ------------------------------- uit: Existentie (1946)…

Haar doffe ogen staren in het grijs Haar gedachten verward als schapenwolken op een regendag Haar gevoelens gaan van links naar rechts Ze geeft om niets bang om keuzes te maken alleen de vraag die geen antwoord heeft wordt vermeden.…

't antwoord is er... voor gister, morgen en vandaag, ze is er en hij mist 'r... alleen omdat hij er niet was en zij, zij is d'r morgen pas...…

helder glanst en schittert glas in donkere dagen veel glinsters dragen kleuren die om uitleg vragen streekjes verf uit de tijd dat beelden antwoord gaven een lief verhaal dat al generaties lang wordt uitgedragen in het zich overgeven aan de sfeer van samen en verwachten met buiten kou en binnen een zo warm familieleven…

Is liefde mijn antwoord op jou…

Een vraag waar ik nu het antwoord op weet. Een illusie die alleen zijn werk deed. Het is iets, iets heel apart.. Een melodie in elke hart…

Half oog open Toch weer dicht Laat me slapen De wereld gaat niet weg Zachtjes port ze in mijn zij Slapen doe ik toch niet meer Waarom huil je Is mijn kille vraag Een waterval van tranen Daalt op mijn lichaam neer Woorden spreekt ze niet waarom help ik haar niet meer Zonder antwoord Sluit ik mijn ogen weer Laat me slapen De waarheid…

Het geloof dat zij het antwoord was Verder! riep ze me toe. kom verder! En sleur je alles met je mee aan een zijden draad Groene enkels in de poel van kennis. Koude massa. Ik zal zwemmen kunnen tot ik sterf en verder Achter me het leven Lust, strak gespannen.…

Vanzelfsprekende natte wang bij een plotseling geopende deur, draagt een levensbagage van ongelijke kleur, De oude glinstering bij het einde van de wandeling, aanschouwt een nieuwe herinnering bij het begin van een verovering, de wind verdoezelt het ogenblik, de regen verborg de gevallen tranenblik, in de avond als antwoord...vandaag…

wat is een stad vraag ik me hier af een aantal pleinen verbonden door oude wegen en droge paden mensen, rivieren, kaden gebouwen, fonteinen wat maakt een stad zoals deze en zijn neven tot wat het raakt om te wonen en opnieuw te blijven leven vraag deze stad om een antwoord dat telt en hij geeft als onontkoombaar feit zijn verhouding…

voor Christian Bobin altijd eenrichtingsverkeer het denkbeeldige gesprek van man met zijn geliefde woorden van vertwijfeling en de wetenschap van het vergeefs wachten op een antwoord de dood begrijpen vergt veel tijd verdriet is het tussenland als in een onaangename droom afwezigheid is het grote gemis de herinnering echter blijft…

Stilte geeft antwoorden die je niet zonder meer kan verstaan in de storm van gevoelens die zwijgen maar van binnen spreken. Tijdloos is iedere vorm van gevoel al is het niet zoals je het had gewild ook al wist je hoe het wel kan zijn het tij kan nog altijd voor je keren als je tijd de ruimte geeft.…

Hoe zal ik je noemen fluistert de wind Sterre ik ben Sterre klinkt het warm blozende wangen stralende blik dansende voeten handen vol verlangen in het ontmoeten dag Sterre fluistert de wind haar glimlach als antwoord is als de kus van elke nieuwe morgen waarmee ze de dag begint in vrijheid met liefde in hoopvol vertrouwen dag…

Hij bleef een beetje achter in die andere werkelijkheid een droomwereld zonder klagende vrouwen en verziltende knapen groef hij zijn eigen kuil nooit voor een ander met vallen en opstaan zijn eigen leven waar antwoorden ontbraken hij zich niets meer af kon vragen in de diepte van zijn drama bleef hij een beetje achter in die…

In stuivend zand ver overzee zullen wij een rustplaats vinden voor ons geteisterd tweelinghart De wind neemt onze parels mee om ze tot een snoer te binden rond de oesters van de smart Ik krijg antwoord op de vragen over al wat ik niet wist nu jouw wijsheid is bezonken Aan het einde onzer dagen zijn wij als nagels in een kist onwrikbaar…

Het antwoord ben jij.…

in alle eenvoud antwoordde ik de verwarring de warrige werveling van gedachten vormde zich plotseling tot een patroon als kleurige bladeren bijeengewaaid tot een soort gobelin op het gras toen ging de windvlaag liggen natuurlijk, je hoeft in dit dilemma geen deel van je eigen ik te riskeren je zei me, dat je raad had ingewonnen dus…

Mijn diepste stille ik dat zou je wel willen zien begrijp ik uit jouw stilte terwijl je mij mijn woorden ontneemt alsof we samen vleugellam zijn niet meer alleen, zonder elkaar in de spiegel kunnen kijken het antwoord blijft verzwegen achter vreemde ogen schuilt de wind zwaar op de hand geef ik mijn zwijgen terug aan jouw verstand…

Herfstbomen wuiven zwaarmoedig onder sombere wolkenkolossen je aarzelt nog in bewegen zelfs de stilte is vasthoudend maar even goed laat je me los tussen het zwijgen van antwoorden droom ik in verloren tijd zitten jaren onverwerkt verdriet dat weet je, heb je terug gelezen in historische boeken, laat je slapen wat ik moest vergeten…

ik dartel weer sinds tijden in de warme herfstzon hagel heb ik kunnen mijden de donderslag was niet voor mij zie de mensen zachtjes ernstig praten geschokt door mijn verlaten maar ik voel me vrij het aardse leven is er nog even voor mij ga hen met mijn speelsheid plagen antwoord geven op nog open vragen in samen zijn zullen…

het vogeltje in natte winterbomen het weet niet of het al gestorven is in zijn of een andere wereld dat hij er is en dat elders de levenden zijn, hun gekwetter veelal leeg in een steeds weer herbeginnen doch onbereikbaar voor hunzelf in een hijgende seizoenendrift het vogeltje, ik hoor zijn geroep en hoe het in de nevel tuimelt ik wil antwoord…

alsof een ander in mijn lichaam woont en ik vanop afstand de boel in de gaten hou ik ben er wel maar toch ook niet en niemand die dat ziet weg willen toch blijven zitten als versteend antwoorden op automatische piloot mooi kader, lekker eten neen dank je geen trek iedereen is druk niemand is zichzelf maskers op en lachen volgend…

Het woordje nee daar zit ik zo mee het accepteren huilend proberen want nee moeten zeggen is je grenzen verleggen gewoon omdat je lichaam weigert in je hooft het allemaal steigert van woede en verdriet de pijn die men niet ziet weer een stapje naar benee het antwoord moet en het is nee sorry, er komt een hele dikke traan ik weet even niet…

Is er iemand met een antwoord enne het hoeft niet snel!…

magische geluiden zwevend langs de stam zijn ze nog leesbaar de eens gekerfde namen van het verlangende samen de hartjes in elkaar glanst het mos of is het in een herfst met de regendruppels tot niets vervaagt is er de tederheid de schitter op de blaadjes zweeft er hartstocht in een warme ademwind is het daar waar liefde een antwoord…

de pakken zijn wit gezichten zonder lach op handen wordt gewacht zelden geeft een stem nog antwoord op een zacht gefluisterd goedemorgen verzorgen is een klus die ook met minder geld geklaard zal moeten worden het werk gaat voor maar dat men hem vergeet kan hij maar niet begrijpen hij mist de ogen die verstaan een zachte hand die…

Het is de vraag die geen antwoord behoeft, de wekelijkse reis zonder bestemming. Het zijn de schemerplooien in het gelaat, vreugdevol en bedroefd. Het heeft het aroma van de eigenkant. Zoals een vochtig mengsel van humus en zand.…

De uren waarin ik zonder antwoorden leefde deuren op een kier liet staan tederheid vleugels gaf ziel kon blazen in de dood.…