Alle inzendingen over In een graanveld vol

Niemand heeft zich blijmoediger onderworpen aan uw kapselgebod: coupe doleantie 1886 En de tenoren zullen zijn naam kreunen in alle naamvallen Andri-es Andri-ei Andri-em Vol is vol…

Geklaagd wordt, dat het vol wordt in de Staat der Nederlanden, daar uitheemse stromen het dichtbevolkte landje binnenkomen. Een hoge druk beheerst het leefklimaat. Door zeer bezorgde vaderlandse lieden wordt aan klimaatexperts om raad gevraagd.…

ik, tegen me zelf en ik zink In een zee van onzekerheid Verdergaan zonder toegift kan niet meer De golven zijn te hoog Ik verontschuldig mezelf tegen mijn ziel Voor het gevecht dat ik heb geleverd Voel me euforisch En gewurgd door de angst van de afwijzing Ik kan niet meer wachten Ik explodeer van emoties Dus zeg ik haar Eu… mond vol…

en kan je huilen vol wanhoop het wordt morgen en je weet het is over er wacht nog iemand die van je houdt die ander vervaagt het is over voorbij…

Nu jij zacht jouw ogen sluit nadat je innig het daglicht hebt gekust terwijl een hard vaarwel op je lippen ligt sluit ik ook even beide ogen schilder in gedachten nogmaals de lijnen op prachtig iets doorschijnend blank linnen het potlood tekent zwart terwijl herinneringen wit schrijven met soms een wolkje grijs volg ik ademloos…

Keer op keer, net gieren plezieren wij het materiële als droge sponsen, die krachtig zeggen, absorberen, consumeren Vol!…

Jij wonderlijk mens geboren blind en beeldend denken jouw woorden in muziek als glazenkeramiek en voeren mee naar neoromantiek passend in het mozaïek van menselijk twijfel bewandel zijn muzikaal talent als afleesinstrument, argument bloemlezingsfragment beeldend denken als gouden liefdesdocument.…

zachte lijnen ik sprong opzij voor de einder en neerstortende schelpjes om de uitgerolde waarheid te kunnen zien de zee veranderde in een dampende straat waar herfst stil stond, leeg in de richting van de wind en net toen ik de weg overstak reed een bus voorbij het kind vooraan, omsloten door golven, schokkend met ogen vol…

onbewust schilfer ik tijdwijzers uit jouw woorden vergeet het tikken en alles wat ik ooit heb geleerd over de nacht seconden worden kleine openingen waarin geluid kringelt samen met het zachte neuriën in de Najaarslaan dat, in gebed, nooit zal ophouden omdat jij, vastgemaakt aan het bloemenwit, ziet dat zijn liefde die je…

te weinig woorden spreekt de mond terwijl het hoofd toch overvol zit met vragen zonder antwoord dwaalwegen zonder richting oplossingen zonder pad te weinig zinnigs denkt het hoofd nog altijd te vol vooral van zichzelf…

zodra de traagste wijzers lonken naar het ratelend gewicht der waarden heftig aan het einde en van jarenlang vermeden alsof het dwingt tot schrapen nog verder dan het denken, tot dwars door de wenteling van werkelijkheid zoek ik naar ontheffing, terug naar eerste adem barsten vraagtekens uit in een ander verdwijnen en nesten vol…

Alleen nog op het strand en op Schiphol Weerklinkt de leuze: Nederland is vol.…

Kolderiek periodiek (nr.22 uit een reeks van 100) Waar de hond van vol is, daar loopt de stoep van over...…

Ieder zoop er zich vol en werd jachthorendol, zodat iedereen scheepstoeter was.…

Uit, " Wind vol confetti" Pama…

Wordt één Met de passie van een vrouw die liefde beheerst wordt leven weer écht LEVEN Jij bent de kracht die mijn leven leidt; meer nog stuurt in de richting van ware Ontgonnen liefde slechts voorzien van nieuwe kans van verdriet ooit aangedaan 'n Liefdes-aria Zangstuk met begeleiding vol passie met massage Jouw kus beweegt na…

De schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de kern blijft, de stam zo zwart als mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…

De nacht is zo vol van je..., heel de wereld is vol van je!... 0! Kon nu mijn hart tot je gaan of ophouden van te slaan...…

Wie flink opruimt in zijn hoofd die geeft ruimte aan handelen…

Op zoek naar het klavertje vier klonk een stem van een tovervisje, dat zich zodanig aan mij hoop- vol manifesteerde uit de diepte van de zee. Dood bij de zee; een zee vol gevaren. Iedere eindtijd heeft een nieuw begin.…

Stofjes in zonlicht, zo dansen onze zielen -- Zie jij het nu ook?…

Blootshoofds prijkt ze daar als een prachtig bloemgebaar, voor het eerst vertrouwend op het onzegbare van de wind meedeinend in wat die er op dat moment van vindt. Onwezenlijk maar behoeftig zoals iedereen op deze dagen die aan oorlog herinneren en om de ultieme vrede vragen. Wie heeft er destijds in die dagen geen eenzaamheid gekend gehoopt…

' t Is waar wat Je daar zegt, Anne van der Meiden - Predikant en ook Communicatiegeleerde - Als ik jou hoor Zeggen dat geregeld Mensen bij een uitvaart- Plechtigheid het hoogste Woord voeren, met verreweg Het meeste misbaar aanwezig Zijn, terwijl zij toen Ze echt nodig waren Aan het ziekbed Van de overledene Schitterden…

Kijk nu nog even naar het blauw dat oeverloos de hemel kleurt en dat van heimwee wil vertellen, van pijn die deze keer zo anders is, vol weemoed om een afscheid, nu voorgoed.…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

aan jou trekt het donker het tekent je gezicht ik wil de nacht verlaten binnentreden in het licht wil je optillen van waar je nu zit de oplossing voor je problemen is wit echter mijn lief je sluit je hart denkt het te vinden in het zwart ik geef je de ruimte, misschien vind je me wel, je heb teveel interesse in zaken uit de hel…