Alle inzendingen over Jongens terug uit Gr

Katholieke jongens wiegen op hun voeten Handen in de zakken Kijken naar de lucht Spreken niemand aan Verwachten geen gegroet Hij staat er maar.…

zodanig dat de man in burger zich snel bewust werd van zijn fout na een mager excuus maakten ze aanstalten om te vertrekken maar niet nadat ik ze had verteld dat ik mij nu heel goed kon voorstellen dat er te vaak onschuldige mensen zonder bewijs worden vastgezet hetgeen mijn kijk op de kundigheid en het vertrouwen in die kranige jongens…

The State Department meldt acute dreiging: Al Qaida is op terrorismepad Uit voorzorg gaan wat ambassades plat Maar is het hoofddoel niet kredietverkrijging? Te tonen dat de luistervinkerij Echt nut heeft voor het land en jou en mij…

Van Rey en Teeven hadden een gesprek Meer valt er echter niet over te zeggen De inhoud kan ‘t OM niet overleggen En Fred en Jos die houden wel hun bek Voor die getapte jongens een opsteker Een storing of misschien toch...wis en zeker…

nooit ouder werden Jong als de dag van toen Beeld van verlangen Naar later, Naar nu, Tijd die stolde, Beweging die tot Stilstand kwam - En dan word ik Zonder ze op te merken Wakker geschud door Een zacht tikje op mijn Schouder, op mijn rug, Ze zijn er nog, Ze zijn er weer, En brengen me even Weer bij mijn oude ik terug…

Gevoelens omgekegeld En zinnen ontregeld, Linea directa, willig en stug, Ik kom altijd terug.…

ik moet naar huis kinderen etenstijd waar ben ik hoe laat is het wie ben ik wat is…… contracturen benen armen non-verbaal contact handen die u verwarmen langzaam in foetushouding terug in moederschoot voor altijd warm een lach toen u… zacht uw ogen sloot.…

de liefde die je hebt gegeven geef ik in veelvoud jou terug want jij en ik, wij horen samen als twee oevers door een verbonden brug.…

Als ik op mijn piano liedjes speel, uit vervlogen tijd uit vergeelde boeken droom ik weg en ben terug in mijn ouderlijk huis. M'n zussen spelen op piano en accordeon een nostalgisch repetoire en hoopte ik als kleine meid dat ik dat ook kon.…

je kijkt wel naar me, maar je ziet niets je luistert wel naar me, maar je hoort niets je raakt me wel aan, maar je voelt niets wanneer zijn wij, zo van elkaar vervreemd, dat het pijn doet?…

Muziek soms breng je ons terug waar de hand onervaren streelde alles voelde behalve een jas muziek….…

je roept me en ik hol, zoals in oude spelletjes naar het rode doel dat me trouwens altijd onverschillig heeft gelaten het was meer het uitputten onderweg of de dwaze doodsstrijd die de bekende pijn van verlies verlaagde en zo mijn lot aangaf als tijdverdrijf ik lag nooit aan de oppervlakte in welke kleur dan ook maar ik hol…

Scheef is de poorte, van oudheid geweken; zaâlrugde 't dak van de schure; overal stro op de zwepingen zit er gesteken; vodden beveursten het huis en de stal. Boven die vodden zijn blommen gesprongen; onder die vodden zit volk en gezin: blommen van vrede, zo ouden, zo jongen, blommen van buiten en blommen van bin. Daar is 't dat…

de kin gericht naar waarvoor je staat, katoenen jurk waarop alle klaprozen van de wereld bloeien, rugzak op de rug, wollen muts op het hoofd warmt tot aan de ogen, waarin al de koppige sterren als kolen gloeien, met onafzienbare tijd voor beide voeten, je schopt het niet weg, je loopt er triomfantelijk doorheen, géén verholen blik terug…

na 2 jaar Amerika zijn ze weer terug mijn dochter en schoonzoon, de tijd ging achteraf vliegensvlug twee keer ben ik bij hun geweest iedere keer een mega feest heerlijk dat ze weer in de buurt zijn gezellig en reuze fijn…

Ik keer terug na een lange dag met jou Ik kijk nog achterom Misschien zie ik je nog Maar het is te laat Je bent al te ver weg…

en nu zeg jij dat je hem hebt teruggevonden, dat was al vaker zo, je zegt het met een zucht, maar zo zeker als de zon morgen weer opkomt, hou je meer van mij, want steeds kom je weer terug!…

Jouw leven een stramien van Bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in Bergen van hopeloos met Dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en Begrip voor laten Hoop ik oprecht dat jij voor Later, nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven Nú, in later te plaatsen Trek grenzen vandaag. Verleg Ze…

Vanuit het totale niets, Vanuit de morgenglans der Eeuwigheid ben ik in Het licht ontstaan Uit en in dit licht Geboren - licht dat Tijdens mijn leven zo Vaak ontbrak - 't is Mooi geweest hier op Deze aarde waar de een De ander vooral het licht Niet in de ogen gunt - dit Samenraapsel van nietsheid Doet mij vooral terugverlangen…

Zij wacht op de ree. Haar vriend een zeeman die niet meer t'rug kwam.…

in de moederschoot, wat na de geboorte was slechts een vermomming tot de dorst met nieuwe woorden mij weer wakker kust, om weer even terug te zijn in een ander gezicht.…

Terug naar de bron terug naar in den beginne waar het ooit begon Terug naar het toen het onbeschreven blad voordat alles gebeurde Terug naar het moment voordat je koos voordat je besloot Terug naar de tijd dat je zocht naar wie je was naar wat je wilde Terug naar de tijd dat je dacht dat je het gevonden had en…

Ineens is het teruggekomen die geur uit een voorbije tijd een zondagmiddag in de zomer terwijl ik door de polder rijd de geur van hooi, herinneringen veel ouder dan het verse gras die warme prikkelende dingen die ik al haast vergeten was dan in een vlaag ruik ik de koeien de lucht van mest en van het kuil ik hoor het rammelen en loeien…

Mijn weg naar de wereld vind ik alleen als ik uit de beweging stap en in het middelpunt van de woestijn een put sla naar het grondwater in jouw stem, mijn lief, jij bestaat in de tijd die mijn aarde beregent en ik, ik groei alleen als ik jou ken, maar de weg terug na de storm duurt soms lang...…

Terug in de tijd. Dingen ongedaan maken. Weg met alle spijt. En de dingen die mij raken. Terug in de tijd. Weg met alle pijn. Uit het heden bevrijd. Dat lijkt me fijn. Terug in de tijd. Zodat alles beter wordt. Mijn oude leven kwijt. Zodat ik me in het nieuwe stort.…

toen zij in de velden van vroeger liep ver van de smeulende wind en bijtende bergen zag het kind van weleer bloed in het oog van de zon zij begroef ontbladerde dromen onder de steen van het slapende oog nu huivert ze naast zwijgende goden ze hoort het slikken van de tijd het licht is niet van porselein in de velden van vroeger…

veren schikken ze bloemen van het verleden - de bloemen van de toekomst Kleur na kleur dromen ze van de verscholen zon en wensen haar terug…

jongens zij houdt hem vast niet langer een droom maar haar houvast…

De jongens die mij niet zien staan en de jongens met starende ogen die mij denken uit te kleden hebben me niets te bieden Ik zoek er een tussenin die weet wat hij wil, en alleen nog maar door mij ontmaagd hoeft te worden…

het heeft iets weg van een sprookje de jongens aan de deur van het knibbelknabbelhuisje gelukkig is de heks even niet thuis mogen zij toch nog van geluk spreken…