Alle inzendingen over Kale bomen

Kale bomen kunnen beter luisteren naar het verdriet van weer en wind soms ben je tegen later weten weer even het ontheemde kind kale bomen lijken stil te zeggen als de lente komt in zon bemind je hoeft het niet meer uit te leggen met wat je in het heden vindt kale bomen kunnen beter zwijgen over wat er jou ooit is aangedaan je kunt er…

De kale bomen zijn gekleed in de kleuren van het moment…

De kale bomen en verdorde bladeren. Ook een kleurenpracht.…

voor een kale boom staat een man met zijn lap-top een zeldzame specht…

Avondgloed verzinkt traag achter kale bomen: een stil schimmenspel.…

Avond: de kale boom is plotseling weer vol – piepend spreeuwenblad.…

Het is ons feest feest in Mei Het plechtig plaatsen van de boom de meiboom De hoogste boom uit de buurt En dan de optocht met slaande trom Zomer zomer komt weerom En wij dragen takjes helgele bloemen Die worden aan de kale boom vastgemaakt Door moeders en zussen vaardige handen De kale boom wordt nu een droom…

Van kale bomen van leeggerooide akkers van schuwe vogels van weifelend winterlicht van alles wat moet komen…

Met een depressie dromend in de wintertijd met een storm op komst staan kale bomen paraat om windstoten te doorstaan.…

Ik ben die kale boom, die in geen enkel park meer hoort. Ik ben de stilte. Ik ben de ijzige kilte. Ik ben dat gedicht, dat alles verloor woord voor woord.…

op een regenachtige nacht onder de kale bomen in het bos op de achtergrond een verlaten landhuis met een ijskoude blauwe lucht zit ik in de geur van koude sneeuw zit ik als een wezel in een boom in de regen in de nacht…

De wind door en over de bomen hij speelt in de herfst zijn eigen spel ik moet blijven kijken straks komt wel nu sta ik even bij die bomen te dromen. Over een seizoen met kale bomen want de wind had in de herfst vrij spel.…

als de wind vermoeid zijn sporen trekt over het landschap van mijn dromen hoor ik slechts gefluister door nog kale bomen en slenter stap voor stap voorbij de echo die in stilte is weggeëbd…

Kale bomen, koude lucht te kille winters ik slaak een zucht en verlang weer naar een warm seizoen de bomen groen een hittegolf de zomer is gekomen en nu het eenmaal zomer is ga ik winterdromen.…

kale bomen die nu even de tijd van het jaar bepalen zoals ook wij ons eens door de kleur grijs of zelfs helemaal zonder laten achterhalen ach konden wij maar net even als zij ons ieder jaar schijnbaar eindeloos opnieuw bezinnen fouten herstellen en opnieuw beginnen helaas dit is slechts hen de meest zuivere van ziel op deze…

De treurwilg, treurt niet meer, men ontdeed hem van al zijn groen dat was beter voor de boom, want hij zou 't ' beter gaan doen'. En zo staat daar, een kale boom een grote trotse kale stam, met hier en daar wat zijtakken maar voor de rest wat bloot en klam.…

het land berust de winter riep de stilte tot getuige langs kale bomen tast ik de bermen af onkruid sluimert onaanaantastbaar als het is altijd hebben kraaien het recht op het laatste woord ik luister naar verdronken letters in de sloot…

als we nu doen alsof en teruglopen naar het prille begin naar de rode heuvel met kale boom en eerste melktanden hoeveel hadden we dan kunnen drinken zonder in slaap te vallen hoeveel hadden we gehouden van, mocht het ooit zo zijn…

In een kale boom zit een grafparkiet; een windvlaag blaast speels door zijn veren.…

ik zie je in gedachte staan je luistert naar de wind die spreekt in bomen herfst in droge bladeren misschien hoor je van lente, leven en opnieuw toch in de winter ben je teruggekeerd, naar de kale bomen, ze zeiden niets en lieten jou begaan een enkel blad laat los nog voor de zomer…

Grote zwarte vogels hangen in donzen wolken die uitrusten op verweerde kale bomen tegen een grauwe lucht. Wacht op mij ik neem je mee op het kronkelige pad tussen de bomen door naar het open veld. Daar waar muziek klinkt en wordt gedronken op het leven zonder zorgen onder een strakblauwe hemel.…

Een kale boom staat weer in bloei. De bloei der lente wijst er naar: Niet steeds te treuren om wat men had.…

Die sneeuw op al die kale bomen, het licht vergrijsd en stil, zo heerlijk stil. Het lelijke wordt mooi verborgen onder de witte winterpracht waarop de kinderen sleetje rijden en al die natte sokken moeten drogen, moppert de een, de ander roept alleen : “wat mooi “.…

kale bomen in een grauwe tijd tonen in hun verschijnen dat wat oud is verdwijnt en staan het nieuwe al vooruit te dromen…

de zon schijnt klein in hoge lucht weer trekken ganzen sporen op hun verre vlucht nog kalen bomen een donker silhouet tegen de horizon maar voor mijn voeten dartelen kleuren in een nieuw ontmoeten vervlochten met het wit van sneeuw bevechten zij hun plaats in blauw en paars…

vannacht zag ik je zwaaien onder de kale bomen bij het kruis vannacht hoorde ik je roepen tegen alle stormen in ver van huis vannacht proefde ik jouw angst op de versgevallen sneeuw zacht geruis vannacht voelde ik mijn tranen in donker land de pijn van nooit meer thuis…

In het vroege middaguur zit ik in de zon op een terras met m'n rug tegen de muur en geniet van de narcissen in het gras die dansen in de wind en luister naar de vogels in de nog kale bomen maar toch met een zweem van ontluikend groen koester ik dit moment in een altijd blij makend seizoen waarin ik alles weer vind…

gisteren sprak ik met de zon over de naderende lente de kreek spiegelde mij voor zonder beloftes, het riet wuifde de aarde scheurt al her en der laag kiest een patrijs zijn landing nu nog kijk ik tegen kale bomen zoals bezems borstelen zij schoon meer nog sprak de zon met warmte verblinde mij, met zicht op mooier…

Kale bomen in de winter, zo troosteloos Daar staan ze keurig in een eindeloze rij Om ze zo te zien maakt mij niet erg blij Het lijkt allemaal zo doods en vruchteloos. En dan denk ik maar, schijn bedriegt Want in de bomen zit nog volop leven Straks worden ze weer met blad omgeven En door de zachte lentewind gewiegd.…

De zomer is voorbij Vogels trekken weg Dag duurt korter dan de nacht En blaadjes pronken Met hun nieuwe kleuren Maar hoe fleurig het nu is Straks is de wereld troosteloos Met enkel kale bomen En bruine bladeren op de grond Het raakt me net zoals de dood Ook ik val naar beneden Als een blaadje op de hoop…