Alle inzendingen over LEVENSKRACHT

in de mooie natuurlijke landschappen waarin het leven beschilderd is als de bron van inspiratie, waar de kleuren op het doek mij levenskracht geven. zo veel passie en gevoel geeft mij de kracht om te strijden in mijn tocht naar de ideale levensweg door nog eenmaal alles te geven.…

duisterslaap maar wakker in het licht ben je er niet tussen de letters van mijn woorden heerst stilte hongerige zuiverheid van naakte adem daar moet ik het mee doen snoepvlinder jij bent gevlogen naar de grootste taart en hekelt daar mijn zwaartekracht waar ik moet lachen om mijn kleine staart geniet jij zoetjes van mijn levenskracht…

jaren daar hebben aangericht kleine en grote scenes vertellen hun verhaal spreken mij aan omdat ik de tranen niet heb kunnen drogen die er in onmacht en pijn teveel gelaten zijn heb de bekende woorden gehoord waardoor het niet spoort maar daar waar liefde nog verzachten kan spant je huid weer jeugd en steeds herwonnen levenskracht…

in en uit de ademtocht op het deinen van de zee lichtgewicht gedragen welbewust van overgave strelen golven welvend voldoening van een warme waterwieg nachtdonkere diepte tintelt helder gekleurde levenskracht in zwierig ritme begroetend de zonneklare moederlach ongemerkt lengen vreugdetranen zilt de gul geschonken zachte schoot seconden…

verdroogde haag het donker stapelt zich ontlaadt in felle bliksemflits nog is het drukkend stil de laatste vogels vluchten met een verbaasde gil dan opent hemel in opkomend suizen haar grootste sluizen het begeleidend gedonder overstemt al snel dit regenwonder waar het droge land zo lang naar heeft gesmacht valt nu in bakken levenskracht…

ik herken jou in mijn blikken, ik versta jou in mjn praten, ik luister naar jou in mijn denken ik hou van jou in mijn hart, in mijn lichaam heb je gewoond, zo vol levenskracht jouw ziel schuilt in mijn ontroering, jouw verdriet zwerft in mijn ogen, jouw geluk weerklinkt in mijn horen, jouw stem groeit in mijn zingen een lied…

vrije vechters van voorheen door handen in cultuur gebracht schutten nog verweekt hun vrucht doch kruid schiet op uit gaten en kieren groent gelaten tussen steen in vervuilde lucht met ondergrondse levenskracht zo gaan er de geruchten spaart zich zaad voor later als het land van schraalheid kwijnt waar getild gewas verdwijnt in doorgekweekte…

En waar 't onverwacht geluk opnieuw ontkiemt in het langvergeten, wervelend samenzijn, de herwonnen levenskracht tenslotte teder samensmelt met de herinnering aan dat, wat ons ooit eerder samenbracht.…

met een handvol slaap dek ik de wereld toe wens ieder goedenacht zelfs bloemen sluiten zacht hun knop onwetend nog van duisters pracht in edelstenen fonkelt leven uit de schaduwkant als licht na schemer strandt ook zonder zon bruist pure levenskracht langs oevers van de nacht met open oog en lach zullen de kleine uren weer…

Ik zeg u dank, hoge platanen Ook dit jaar is het uw tapijt Weer dat verrast en zeer verblijdt Al kan het nat zijn van uw tranen U plengt die samen met de wolken Ontroert mij, raakt mijn weemoed aan Straks humus, zal het blad vergaan Jong groen zal u daarna bevolken De levenskracht die in u schuilt Die zie ik aan met winterogen Ik leef…

Ze helpt mij mezelf hervinden, schenkt me nieuwe levenskracht. De natuur in al haar schoonheid, zij die mij heeft voortgebracht...…

Delen baart hernieuwde levenskracht. Pijn maakt ons bescheiden. In kwetsbaarheid leeft intens geluk dat bescheiden op ons wacht.…

In mij brandt een vurige zon, welt een duisterdiepe oerbron vol onbezonnen dromen; vol ongetemde levenskracht die, als een wilde liefdesnacht, machtig zal overstromen.…

Ik ben een mens, maar tevens een bloem alles groeit bij mij uit mijn bolletje. Nee, ik lig niet begraven... diep in de grond, maar leef vrijuit in het licht. Ja ik ben een bloem en ik groei en ik bloei. De natuur is in mij op haar mooist... ik ontpop mij tot kracht van dit zalige zijn, geef me vrij, voor een ieder te zien. Ja ik ben een…

Een jaar is plots verstreken, alleen jouw datum achtergebleven en geborgen in mijn beschadigd hart, voorgoed kan niet worden vermeden God zij dank ook niet de momenten die ik in bijzondere waardering kon delen met jouw bestaan mijn broer.. jij had en hebt nog steeds de sterkste vleugels die mij vooruit gaan in blijvende verbondenheid…

In lang vervlogen tijden zwierf een kloeke marskramer langs akker en boerenwei door grote bossen van stil dorp naar drukke stad liet zijn mondharmonica vol vrije kunst horen ongeacht of de koopwaar snel misschien moeizaam het kistje verliet ofschoon hij nooit las sprak de man al lopend tot zijn Hemelse Vader dankte Hem elke avond waar…

woeste zee splijt mijn gedachten Lopen door het water de horizon onbegrensd waar mijn eigen ik verdwijnt in de verte en het denken de macht bezit Het rijzen en dalen van mijn gedachten het zuigen naar het diepste diepere van de zee verdringt mijn pijn Overpeinzing doet met schuimende koppen mijn verstand hervinden een golf levenskracht…

je broeikast altijd zoveel vitaliteit dat je een direct adept van de schepping kan zijn zongekleurde levenskracht met een stralende lach waarvan het altijd wel een onsje meer mag zijn toch kan ook jij verstillen bevriezen in doorzichtig transparant dat geen ruimte laat voor een warme hand onbereikbaar opgesloten in blauwgrijze…

Daar lig je op je jacht Slechts denkend aan je teint Zo vol van levenskracht Achter je masker in je element Daar sta je in driedelig blauw Hoog boven al verheven Voor ’t oog gezagsgetrouw Achter je masker ongedreven Daar rijd je in je BMW ’t Gevoel van arrogantie de overtuiging van een dominee Achter je masker intolerantie Daar ging…

in draaiende seizoenen van het levenspad dat verraste mij nog het meest jij ging weg in stappen verder voorbij muren/deuren toch blijven er raakvlakken bestaan tussen jou en mij biedt deze ruimte duidelijkheid is dit niet het einde het pad loopt alsmaar verder de dag deelt prima open als je ‘s morgens wakker wordt leeft dezelfde levenskracht…

Zegen plant, mens en dier met levenskracht en lust, met liefde en plezier. Midzomerzon, omarm de vruchtbare Aarde; bemin haar teder, koester het leven dat zij u baarde.…

in me mee Jij bent mijn katje zachtjes spinnend op mijn schoot Mijn puppy, mijn rashond speels en trouw... mijn metgenoot Jij bent mijn schaapje wollen deken voor de nacht Mijn leeuw en mijn tijger stoer en sterk... mijn levenskracht…

blauw de hemel sticht Vol diamanten en valt in plasjes neer de grond bedrenkt aarde vult en nog veel meer Stroomt overvloedig als zoete wijn en gulzig drinken bloemen schitteren als teer satijn En dansen wiegend in de wind en glanzen in brekend licht door schoonheid bemind Vullen het decor van natuurlijke levenskracht…

warmte strijkt over uw porceleinen verschijning, glijdend over de groene bosbodem, vallend op de grond, Maar koud is nu de nacht, de winter is gevallen, mijn naakte stam en wortels, verlangen naar de rijke bosbodem, die enkel een tijd is heen gegaan, een tijd van sterfte, een tijd van dood, breng mijn lente terug, want mijn levenskracht…

Als jij een vogel was Zou je vliegen tot de morgen Zou je vrij zijn zonder zorgen Als jij een vogel was Als jij het water was Zou je golven tot de nacht Zou je zoeken naar levenskracht Als jij het water was Als jij de lucht was Zou je waaien voor altijd Zou je huilen zonder spijt Als jij de lucht was Maar jij bent niet een vogel…

Nu zal tot vervulling komen wat de Heer heeft aangezegd: lentelicht voor winterbomen en voor heel de wereld recht; levenskracht voor de verzwakten en de lammen zullen gaan; oprichting van de geknakten en wie doof is kan verstaan, want een Kind is ons geboren: Vredevorst en God van trouw.…

het wegdek weerspiegelt jouw laatste levenslicht de wind helt over in verstrooiing van licht de straten in bezwerende onduldbare geheimen uitdagend in wiegend wankelende angst levenskrachten in ongenaakbare strompeling als net afgestroopte bladeren van bomen het lijf in woekering, eens ongeschonden maar nu in verzoening van de ruwe dood…

felpaarse golven van de geurige heidevlakte niets dan zoemende bijen roepen van hoge leeuweriken fluisteren van de wind in dorre ritselende struiken onder mijn wijde hemel duizend eeuwen geleden speelden stormen en zand een spel met de vormen van dit weidse landschap in de ijzige steppenkoude ik zweef in ruimte en tijd voel tomeloze levenskracht…

Toen de geest levendigheid gaf, herinnering vormbaar gebroken was, toen stilte onstoffelijk rondzwierf, liefhebbende scheppende levenskracht. Toen betekenis opgaf, zonder de gloed van jouw vergeving ruimtelijk gecreëerde gedachten, geen levensmoed meer vonden en buiten jouw liefde stonden toen je ogen mij in stilte vonden..…

het vuur was over en uit het water oorspronkelijk stond zij op in al haar levenskrachten!…