Alle inzendingen over Lijden

Jonge maagd Veilig in omheinde tuin Jij temt met je handen, streelt De woestheid uit mij weg Mijn hoofd leg ik in je schoot God duwt al de ziel van Zijn Zoon richting conceptie Ik stond slechts symbool voor Zijn latere Lijden Men noemt mij fabeldier Mythologisch, fallisch wel Men is vergeten dat ik echt Bestond, nog steeds besta…

Ze draagt de mand van onverzettelijkheid haar lijden begraaft ze in de vruchtbare grond van haar dromen en onder het mos waarmee de onschuld van de tijden zijn begroeid.…

Hij geeft toe is zo moe van het vele strijden zo’n lange tijd heeft niets verblijd er was slechts lijden geen lieve lach geen ogen zo zacht mocht hij aanschouwen wachtte zo trouw op die ene vrouw die van hem zou houden is nu vol wrok en haat niets dat nog baat tegen dit zware leven dat vol geweld hem steeds heeft geveld…

Ik mis je zo mijn lief, maar ben gelukkig tegelijkertijd, want de immense pijn van lijden, ben JIJ nu gelukkig kwijt. Rust zacht mijn lief, een traan rolt eenzaam naar beneden.…

Veel groeten voor wie erg moest lijden; een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen. Een blije groet voor al die velen die snakken naar wat levensmoed; een groet die mensen willen delen, die doet toch iedereen wel goed.…

Ik vouw mijn leven open uit de verdeelde aandacht van de tijd, dat gevoel van weglekkende energie naar dit en dat, deze en gene van nu en ooit later uit de netten van mijn herinneringen mijn zelfgemaakte beelden die maar even voldoen om de tijd te meten Geen atoomklok kan me helpen om het beter te doen ik gooi alles op éen hoop lijden…

ik vond de sleutel van je hart hij lag op de verkeerde plek een ander huis een andere stek mijn wereld kleurde helemaal zwart dit kon ik bijna niet geloven mijn toekomstdromen gingen stuk geen sprake meer van dat geluk is er nog wel een god hierboven ik was verbannen uit je hart nooit gedacht dat ik zo zou lijden het heeft geen zin hier…

waar varkens mogen komen ze moeten dan wel verhuizen beleven hun laatste dromen geboren om te sterven want hun leven duurt niet lang de slachters zullen kerven het mes onder hun wang maar wat mij hier erg stoort is brutaliteit in wandelgangen ze schoppen dieren, en dat ontspoort de juiste manier van aanvangen waarom moeten varkens lijden…

door mijn hoofd Het hoofd waar het licht al lang was gedoofd Uitgebeeld met onmeetbaar talent Waardoor alle boze ervaring meteen vergaat Haar pose schrijft in mijn geest het beste boek dat je ooit leest Zij staat stil maar danst de onfeilbare maat Danst weergaloos en onweerstaanbaar in mijn hoofd Naar een plaats waar alles klopt waar al lijden…

Bethlehem 't zal mensen in getal genezen met Zijn stem Je zal het niet verwachten dat hier een Koning ligt uit menselijke geslachten maakt Hij het donker licht 't Is nu nog ongeschonden als Kindje klein en teer wissen zal Hij onze zonden ook tranen zijn niet meer Hij zal een weg bereiden die wij niet konden gaan en door ondragelijk lijden…

je was de God van toeverlaat van hoop in slechte tijden beloofde ons een hemelplaats voor het doorstaan van het aardse lijden we geloofden Hem leefden in een mateloos vertrouwen op goed en slecht kon je nog bouwen we deden alles voor elkaar je bent verloren in de drukte geen erelid van ons gezin we bidden soms nog voor…

Veel groeten voor wie erg moest lijden; een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen. Een blije groet voor al die velen die snakken naar wat levensmoed; een groet die mensen willen delen, die doet toch iedereen wel goed.…

Het lijden dat wij vrezen, maar morgen nimmer op zal dagen, laat ons vergeten. Laat ons vragen om die voorspoed op die dagen dat alles anders kan zijn. Wij blij zijn dat er nog morgens zijn.…

Er zijn er die weten en er zijn er die vergeten er zijn er die vragen en er zijn er die geven Er zijn er die de weg niet weten en de taal niet spreken er zijn er die lijden en wachten op betere tijden Er zijn er die met 2 maten meten en van meerdere wallen eten er zijn er die hun kop in het zand steken en hun afkomst vergeten Er zijn…

Ik zie het gezicht van moeder weer, toen zij haar lijden gaf aan hem, die haar lichaam liefde schonk. Vandaag voel ik de blijdschap weer, toen de dood haar tranen droogde. Het verdriet, dat in haar leven was. En dan begint alles weer anders. Dood en leven werken samen. Helemaal anders nu. Geheel en al. Opnieuw.…

Laat de wereld even voorbij waaien het ziek zijn is al zwaar genoeg maak je hoofd leeg en denk aan niets het is niet te verklaren waarom de een meer moet lijden dan de ander je bent een man zonder land een toekomst zonder horizon een verleden vol vergetelheid vergankelijk op weg naar het einde ik heb je lief gehad in barre tijden de…

het spelden prikken is voorbij geen woord valt onvertogen het was genoeg voor allebei stilte predikt nu ons onvermogen de paden kruisten in een langgezocht ontmoeten herkenning huisde in een woordenloos begroeten we overbrugden de ravijnen die ons scheiden zuchtten om de pijn die de eeuwen ons deed lijden geschapen als een paar…

Zoals elke straat een kerk had met een eigen theologie, het dorp twaalf stammen van uitverkorenen telde, die eenheid verkondigen in hun gezegende naam sluiten we ons aan wanneer het eropaan komt om niet buitengesloten en verdeeld de dupe van andermans belang te moeten lijden wat er verkeerd gaat in de wijken, de stadions en op de gemeentehuizen…

placht te wissen waar ik in onmacht gelegen trots het houvast verlies van al dat wat ik lief ‘ k zag madeliefjes boterbloem en zelfs de eerste parochianen die met bijbel en gebed mijn vroege ochtend waar ik smalend naar hen keek dan tóch in scène had gezet tersluiks verstond ik het heldere gezang dat ongestoord doch ongewis van lijden…

Soms moet je echt leren zwemmen is leven een onstuimige zee zit lang soms even niets mee. Zijn er metershoge golven mensen die gelijken op geldwolven. Breekt iets in bij jou van binnen moet je leven bikkelnaakt geraakt in de rouw toch weer opnieuw herbeginnen. Al laat jij je leven niet bepalen door het verleden hoe herstelt je gevoel, vind…

De schone traantjes deden, Meer dan een lachen doet: Al in zijn hoogste lijden, Zij troostten zijn gemoed. Al in zijn hoogste lijden, Hoogste lijden. Vrouw Venus met haar sterre, Thans klaarder als de maan Bespiedde die vrijage, En zag ‘t mirakel aan. Bespiedde die vrijage, Die vrijage.…

Wat als Max niet de ziekte-'ALS' zou hebben gehad?; zou hij dan dit jaar nog een marathon hebben gelopen? Wat als Max niet deze spierziekte zou hebben gehad?; had hij dan nog op een langer leven mogen hopen? Max was bij zijn overlijden iets ouder dan veertig jaar; en door het slopende proces van de Amyotrofe Laterale Sclerose te vroeg…

Ik zou het echt niet weten, Ik lijd aan twijfelzucht... Je kunt het niet verklaren, maar sommigen denken van wel, Voor mij nog steeds een raadsel een wonder... heel bijzonder, de sterrenpracht, een schouwspel... voor ons daar neergezet ik blijf me steeds verbazen... De hemel wemelt,is één groot sterrenboeket...…

Nóg steeds wordt er gevochten, nóg lijden mensen honger, ik weet het, veranderen doe je niks. Mensen zitten met de kerst alleen, maar het hoeft geen Kerst te zijn, om wat óver te hebben voor elkaar? Dat kan warempel toch gewoon het héle jaar? Er is een kindeke geboren..enz. Dát is het échte verhaal van Kerstmis.…

We werden goed doordrongen van het feit dat't moeilijk wordt ik gun haar niet een slopend lijden en hoop dat't toch een operatie wordt Nog drie weken vol van spanning en de tumor groeit maar door er is een datum nu geprikt, want mama gaat er voor...…

Ze zeggen weleens pijn lijden, ach het went, maar iemand die dat zegt heeft nooit echte pijn gekend. Je wilt het niet laten merken dat je bijna door de grond gaat. want zelf ben jij diegene die zich er weer doorheen slaat. Je komt er telkens bovenop na weken, maanden, soms een jaar.…

In het zog het verwonde water een lidteken na het snijden herinnering aan het lijden wie verzacht en wat baadt er ? De nacht verkruimelt en ik vergeet het leed dat eens het water spleet.…

We waren gelukkig in die tijden nog nooit hadden we oorlog gekend we waren kinderen zonder lijden zelf waren we koning, keizer of regent De sloten waren onze zeeën we verloren geen enkele slag pepermunt braken we in tweeën veroverden de wereld met een lach Nu de helmen door de halmen glijden de korenbloemen sterven in het vuur en het bloed…

Ik weet dat ik de nederlaag lijd, god, Maar 't valt niet mee dat ronduit neer te schrijven. Uw laatste argument zal ook mijn lot Beslissend bij uw doodgebied inlijven. Men zegt, dat is het hemelse gebod, Je kunt toch niet altijd in leven blijven? Met zo'n verklaring wordt de dood nog tot Een feest en kan men naar de hemel stijgen.…

Vlieland kende gure tijden Die van wind, water en vuur Die van drenckeldood, natuur Die van pure armoe lijden Die van schuimbekkende baren Die een kwetsbaar dorp verslonden Likkebaardend naar de blonde Duinen loerden, een strak staren Als een roofdier naar zijn prooi Naaldbos, helmgras en fazanten Meeuwen, ganzen, vis en vee Maken Vlie…