Alle inzendingen over Museum Naturalis Lei

in hun museum (de blanken houden van Ishi) (de laatste) tot aan zijn dood door tuberculose waaraan geen blanke (zij houden van hem) meer sterft alleen Ishi de laatste van zijn stam. ------------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

zijn wij als wordt beweerd een schone lei een onbeschreven blad ik weet het niet maar volgens mij is wat vaststaat dat een blad al z’n vorm en lijnen bij voorbaat heeft en wat er op geschreven wordt dat is wat in en om ons leeft…

Ik heb mijn moeder naar een museum gebracht waar zij door tallozen zo mateloos bewonderd wordt dat zij haar soms met zoutzuur naar het leven staan. ---------------------------- uit: 'Wijvenheide', 2012.…

Vervlogen lijken ze dichtbij maar toch ver weg Laten soms als kleine gunst fracties los uit hun archieven De rusteloze zoeker koestert ze als schatten in het kleine museum der herinneringen…

Als je niet open staat voor wie zich uiten, dan kan je beter je museum sluiten.…

Er is een raadselachtige sinjeur Bij Groningens museum opgedoken En net alsof dat ooit is afgesproken Doet hij opeens daar dienst als directeur. Men noemt hem daarom “de museumman”. Of kennen wij hem toch nog ergens van?…

Tussen de nieuwe sneeuw en kille sterren tintelt de winterstilte, maanlicht schijnt eenzaam over het witte dorp; er deint mensengesprek hoog en helder van verre. Huizen, onregelmatig, blind verlicht, rijzen de straat langs, bleek en schaduw-somber; een kroeglantaren schijnselt op de dicht gelegene sneeuw glinstering; - dan komt er stil in…

Je vindt in heel de regio niets toffers: Museum van de Zestienduizend Koffers.…

was vroeger en nu is nu en wat ik vroeger deed in een handomdraai lukt me nu van geen kanten meer en daarom zeg ik, ging alles makkelijker vroeger en gesmeerder ook van een leien dakje maar nu, sta ik met de dakpannen te wachten tot een ander aanbiedt wat ik vroeger In mijn eentje deed.…

Ik sta stil op de drempel Ik kijk om en warempel Ik zie het afgelopen jaar 2017 licht, soms ook zwaar 2018 begint met een schone lei Mooi en uitdagend voor jou en voor mij!…

Samen met de bladeren op Allerheiligen uit de lucht gevallen, kuier ik langs de Leie. De koeien verdrinken in de nevel en loeien hun eenzaamheid uit. De trein rijt in een flits mijn gedachten aan stukken: oeverloos…

Het Brits Museum heeft met kennersblik Het lijk van Cleopatra goed bekeken En wat is na tweeduizend jaar gebleken? Ze was geen schoonheid, maar juist klein en dik. Toch doet men zo geen recht aan deze dode. Misschien was klein en dik toen in de mode.…

enkele jaren terug bracht ik een bezoek aan het Brabants museum daar zag ik bij een tentoonstelling over de vijftiger jaren de oude racefiets van de legendarische wielrenner Wim van Est in een vitrine hangen... "het sprak boekdelen"…

Ik doe aangifte van een gestolen zomer Mijn ogen, bedoeld om te kijken naar de voorjaarsmode van zachtgroene bomen, de architectuur van vogelnesten, de productie van gras en graan werden gegijseld om terug te blikken in het museum van mijn bestaan.…

Best leerzaam, zo ‘n museum in Tallinn. Bevestigd werd weer eens wat ik al wist: Diep binnenin ons sluimert de sadist.…

In Brabant aan de grenzen lei een brave grenadier, Bij Louwke in de Gouê Ton, daar was hij in kwartier, De hospes was een gulle vent, bij iedereen gezien, Maar 't beste, wat baas Louwke had, dat was zijn dochter Lien.…

mijn bomen en heggen zijn versleuteld tot land en water, sterren en de maat der dingen in perifeer zicht, uithoeken aan ommelanden ook is sprake van verwarring, ongeschreven wetten in afwachting van een schone lei, in weerwil…

Men staat voor het museum in de rij om 'n diamanten schedel te bekijken die volgens iedereen op kunst moet lijken omdat 'n slimme Engelsman dat zei dat hoofd, en wordt nou nooit eens iemand wijzer, is net als toen die kleren, van de keizer…

Ik weet niet, lief, hoe 't leven ons zal leiën Nog vaster samen, of wat meer vaneen....…

Jan deed graag mee, maar denkt: ‘mijn lei - ‘Valt die, dan krijgt ze een barst.’ ‘Toe, zusje,’ zegt hij, ‘draag mijn lei, Je hebt toch ook een tas, En krijgertje, zegt Moeder, komt Voor meisjes niet te pas.’ ‘Zeg, zusje, wil je 't voor me doen?’ En Klaartje zeide: ‘Ja!’…

Vitrines vol met tranen; kasteelvijvers en zoete vennen in zaal drie. Nauwelijks voelbaar schuift branding onder het parket; uit verstuivers drijft de zeemist De Afrikaanse waterval schuimt in een meubel van mahoniehout; weer bij de uitgang koopt men washandjes en de brochure 'Geschiedenis der waterzucht' Er zijn geen frisdranken…

Laatst was ik in het Rijks Om de cultuur te bezoeken Toen ik de kerstman vond Op een van die klassieke doeken. Ik kon mijn ogen niet geloven Wat was hier aan de hand Bleek het doek te zijn gesponsord Door een drankjesfabrikant.…

ik zwem baantjes bij dertig verdrinkt het tellen door het gesplash van krokusmeisjes die als zeemeerminnen hun gezang loslaten op nog borsthaarloze vleermuisjongens ik glimlach om deze zoete tijd en keer terug naar mezelf watervrij drijven mijn gedachten naar boven, een luchtbel aarzelt niet en hapt in zijn eigen vrijheid ik open mijn…

Het zelf draaien aan het wiel van een oud Hollands pierement, dat cilinderend zijn muziek draait; en via de pinnen door de draaiboek-gaatjes een populair repertoire brengt; schept bij iedere draaier bewondering om het eigen middels het technisch kunnen van de draaiende mechanieken in het Utrechtse museum Speelklok, die een muzikale blik in…

Welvaart in stad en land, zie het licht onder de wolken in de toonzaal van het aardse paradijs, zie een glimp van onszelf in de blikken van toen de schoonheid van hun aandacht hun verlangens in jongere jaren van de wereld – dezelfde als de onze We bewerken en bewaren we bouwen en verbeteren we scheppen de schoonheid waarin wij willen…

In een museum werd ik getroffen Door een groot schilderij Het haakje schoot uit de muur En na een kwartier kwam ik weer bij Het doek heeft een enorme indruk gemaakt Een punt van de lijst had mijn voorhoofd geraakt Blijvende impressie van het schilderij Is een bult op mijn kop zo groot als een ei.…

Ik kijk naar het doek en voel de strijd Van kunstenaars de schilders voor mijn tijd Beroemd verworpen of nog onbekend Hier voel je dat je gelijken bent…

Ik kan niet bij haar geraken overal is de rivier te breed zijn de meanders uitgesleten gelijk mijn handen in haar het blad sterft op de oever geur van humus dringt door tot een verlegen donkerte in mijn hart, pindraad streelt de koebeesten, aait mijn vel het water ruist, speelt met de naakte vissen, zilvert dan stillekes de gouden zon…

ik wilde spelen aan het strand met een schepje schelpen en wat zand maar de zee leek het spel steeds te onderbreken door nieuwe kansen te geven golfde een schone lei om weer te beginnen ik werd kwaad maar lachte toen van binnen want spelen is het iedere keer net even anders proberen niet het eenmalig presteren…

dit is wat een schilder zou zien: de gebleekte graskant, kastanjes en linden, het warme maar heengaande licht van de avond en tegen de haag op de andere oever een loper, en zijn gedachten, hoe schilder je die en boven het water de meeuwen en tussen het licht- en donkerder groen de plecht van een jacht, het schuiven der dingen, de richtingen…