Alle inzendingen over Nachtmerries

ik las veel sprookjes in je ogen met handgebaar en lach vertelde je het warm beleven de kleine wereld die alleen aan kinderen is gegeven monsters die wij tegenkomen in nachtmerries en dromen horen daar niet bij toch schemeren zij in donkere randen als mist in tranen vloeit jij mijn schouder vindt en ik het kind in je…

Gil tegen me Scheld me uit Zeg dat je kwaad bent Geef me wat ik verdien Wees kwaad En reageer je af Maar je kijkt me aan Geeft me een kus En vergeet het weer Vertel me wat je denkt Je woede, verdriet en nachtmerries Laat het gaan Maar het is niet zo Dat ik vraag Want ik ben degene die zwijgt…

Nachtmerries draven briesend door het dromende land, zoekend naar het slachtoffer, nietsvermoedend ingedommeld in het te benauwde achterpand. En ik, ik leun over de rand van morgen en sla de fruitvliegjes gade boven de verschrompelde pompoen.…

Je legde feilloos het verschil tussen emotie en intelligentie bloot in de vijver die ik aanbad met mijn nachtmerries en ik vergat de dag soms van de nacht te scheiden volgde de oerdriften van de held in mijn verhaal op een dag vond ik een dode haan onder de bomen van mijn achtertuin ik vertelde hem alle vergeten verhalen hield de…

Langzaam ebden De nachtmerries Weg, toen ik Ze elke ochtend Met woorden Beschrijven kon, Angsten elke morgen Opgeschreven in Mijn dromenschrift Werden tastbaar En ik kon afstand Van ze nemen - En nu ik elke Dag de woorden Van pijn en Rouw angstaanjagend Met verf hun vorm Kan geven Laat ik ze achter, Doen ze geen…

Er is een Russisch landschap in mijn droomwereld met huilende wolven die een gedicht achterna zitten ik ben voor de laatste keer terug bij het zwarte schaap in het donker van mijn diepste verlangen en ik draai mijn hoofd naar het maanlicht we zullen de brieven zonder nachtmerries vergeten onzichtbare letters in het wilde landschap verlangen…

Door jou kan ik weer stralen gaat mijn lieve hart op reis kan ik zorgeloos verdwalen in jouw ogen als paradijs Door jou durf ik te zweven hier en toch zo ver weg worden nachtmerries verdreven zing ik plots alles wat ik zeg Door jou grijp ik weer mijn kansen mag ik weer voelen voor een vrouw zelfs slapen is voor mij dansen want deze wereld…

Omdat zijn stem dood was, zijn nachtmerries nu zouden zwijgen en hij de stilte onverdraaglijk wilde maken. Waar zijn naam en zijn ogenblik zouden overblijven en ze onze stilte nog steeds kleuren.…

Vader en moeder vergaan niet in de tijd hoewel je steeds minder op ze leunt des te meer je ze benijd En als het moment daar is gekomen en je ze het hardste nodig hebt als je ligt te vechten op intensive care Dan zitten ze trouw aan je bed Ouders blijven je beschermen met mijn hand in de zijne was het weer als vroeger Zij moesten nachtmerries…

Daar lig je, met je lieve bruine gezicht je kijkt…. je mist iets, je mist je licht ik probeer je zachtjes aan te raken wil je strelen over je natte wangen… De angst van je droom speelt met je… Je bent nog weg… je bent bang en… kruipt bij me vandaan, weg, onder het laken hulpeloos draai ik me weer op mijn rug ik wil je troosten en zeggen dat nachtmerries…

We zochten naar de fantasie De fantasie van wij twee samen Geen waarschuwingen Waarschuwingen voor zo’n triest afscheid Voor dromen die nachtmerries bleken Jij bent mij, en ik ben jou, kwijt Ik, jij, wij, toch nog bezweken.…

In een bus vol naasten bezochten we en werden bezocht door nachtmerries, visioenen van heiligen en engelen zongen ons doof en we ontwaakten in hotel Harmonie. Twee spiegels, tegenover elkaar geplaatst boden ons een oneindig perspectief. En toch, dacht ik, er moet méér zijn.…

Om naar feeën en fantasieën te gaan, nachtmerries ook te mogen en moeten... ervaren, zelfs bijzonder fijne dromen te gaan dromen, zo gaat dat zo zal je in slaap vallen lekker uitrusten met welterusten om uiteindelijk tot het eerste licht van de morgen te mogen komen.…

Toen er een ziel kwam in zijn nachtmerries, en vleermuizen vlogen bewogen door de nacht las hij de brief van zijn moeder liet tranen in hout branden folterde zijn geweten met schuldgevoelens wilgentenen aan de rand van het meer, dat spiegelde herinnering vol oude poppen verweerde weemoed in de nacht met als slot het schimmenspel van…

Nog dwalen de gedachten in verdachte omstandigheden door de wellust van de nacht heksen vervullen nachtmerries met laakbaar amusement dichters vullen lege ruimtes honger dwingt de mens tot dwaze dadendrang ontlasting zorgt voor hoop en wie werkelijk waakzaam is ligt woelend wakker in het zweet ademhalend uit het dikke donker ontmaskering…

Maanden lang was ik bang om naar bed te gaan, bang voor de nachtmerries van het leger van alle kanten op mij af zoemende bijen met hun grote bolle ogen die voor mijn gezicht bleven hangen Ik schreeuwde het uit: mama, papa en werd daar wakker van, maar ze kwamen niet, ik was alleen Op school maakte ik fouten ik kreeg liever geen beurt…

zoals wringen tussen het eeuwige verlangen en de bizarre werkelijkheid in tedere handen ik wil daar liggen huid tegen huid en alle droeve ogen naar de sterren zenden als oorverdovend geluid hoor hier het zijn de ogen breken niet in de dood het ligt in de verlangende nood naar het paradijs van de jeugd met de nachtmerries…

voor het leven komt dwaas gapen naar nooit houdt ons nu al bezig mijn god Hebt u me geschapen of enkel opgeheven uit natte klei van schimmelachtig donker O mijn god verzwijg het ons laat ons eeuwig dromen nog niet achterhaald zijn vertel het later pas wanneer onze tijd vervaagt en deze confronterende angst vervloekt tot broze nachtmerries…

Maar tussen zon en maan kan er van alles gebeuren, nachtmerries blijf ik stijf van staan grauw of in bonte kleuren. Niets is rozengeur en maneschijn niet alles is warm en knus soms is het leven groots, soms klein ik vind alles maar een zware klus.…

O.o.o nachtmerries…

In een bus vol naasten bezochten we en werden we bezocht door nachtmerries, visioenen van heiligen en engelen zongen ons doof en we ontwaakten in hotel Harmonie. Twee spiegels, tegenover elkaar geplaatst boden ons een oneindig perspektief.…

Is het niet een lange eindeloze droom, afgewisseld door nachtmerries, door warmte, hoop, tederheid, verwondering, schoonheid en passie.…

De pure onmacht die uit die greep zich in mij nestelt, geeft me de angst die me in nachtmerries zo vaak achtervolgt. We kunnen haar niet redden, niet helpen, alleen toekijken, want we zijn machteloos en de nachtmerrie wordt vervolgd, tot het einde der dagen.…

Ik wens jullie dat mijn nachtmerries mij van het lijf vallen nog voor ze mij raken. Ik wens jullie dat de herpes in mijn linkerhand ophoudt mijn wijsvinger te doen gloeien. Ik wens jullie dat mijn hersens de grijsheid van een week zonder zon konden zien als de blauw en gouden hoofddoek van de farao.…

. _________________________________ 'k Ben blij dat ik niet meer naar Mokum hoef De zeventiende-eeuwse Prinsengracht De metro die mij naar de wijken bracht Ver buiten 't centrum, weg van lij en loef 't Zijn nachtmerries waar niemand van kon dromen Chinezen die er met miljoenen komen...…

Ik zoek naar de kracht van het overwinnen Mezelf boven alles opnieuw beginnen Ik zoek het leven dat ik wil leiden Dromen verwezenlijken nachtmerries vermijden Ik zoek vooral de rust respect tevredenheid Stressloos en eigenliefde van elke obsessie bevrijd Ik zoek de ruimte binnen mijn denken Voor mooie fijne dingen die me een glimlach…

Geesten en duvels vind je er Bewoning is er ver In de struiken hoor je "zwartkielen" snurken Ga er ook niet op je hurken De duvel jaagt er, het is er niet pluis Gekweld wordt je door het windgeruis Spookwolven hebben er hun intrede gedaan Ze kwamen van verre, heel spontaan Menig "zwartkiel" is aan z’n einde gekomen De sfeer zorgt voor nachtmerries…

met astma van begeert en opsluipende muziek ik tol als ogen van een ingeslapen paard red je niet kan niet mijn stoel wil niet vooruit je zwermt zwerft je kamer door ijsbeert tot de nacht sterft en dan pas doe je het licht aan, zeg je ik moet je niet meer redden zie je mij mezelf slingeren en wingeren tussen de spijlen van je nachtmerries…

Ik wil geen nachtmerries meer.. Ik wil rustig dromen.. Ik wil geen slapeloze nachten.. Ik wil lekker kunnen slapen.. Ik wil niet dat ik er aan onder gaat.. Ik wil vooruit.. Is het dan echt zo gek dat IK dit zo wil? Is het dan echt zo gek dat IK wil zwijgen? Is het dan zo vreemd dat IK weet wat goed voor MIJ is? Blijkbaar wel...…

doelloos heb ik ze tot kraken toe heen gesjouwd niet bewust van het mooie weer ontluikend stralend Op zoek naar het vuur dat me in staat zou stellen om het gespannen oordeel voor eens en altijd te vellen daar ik dacht me wel verlost te gaan voelen als er eenmaal as zijn zou na het heftige fikken zouden alleen nog de smeulende plekken mijn nachtmerries…