Alle inzendingen over Noord Holland

Harmonie bracht je mij, van het noorden de standvastigheid, van het westen het bewustzijn, de diepzinnigheid van het oosten en de warmte van het zuiden. Een hart kan niet jokken: weggestoken achter een stoere ribbenkast laten de tralies toch tederheid door.…

Minister Veerman is een ritselaar, met nevenfuncties en met boerderijen die blijkbaar zonder hem niet goed gedijen, met foutjes hier en slordigheidjes daar. Als een gladde aal kan hij ontsnappen en voelt zich niet gedwongen op te stappen.…

Heeft u een oom die foute grappen maakt En steeds naar de jeneverfles blijft grijpen De tantes in hun billen loopt te knijpen En later op uw nieuwe bankstel braakt Daar valt het een ander aan te doen Als u het voorbeeld volgt van Kim-Jung-Un.…

de gezichten van poreus porselein zoeken zacht de nabijheid van elkaar het aarzelend beroeren van de breekbare handen om die ene ander opnieuw te zien reizen gesloten ogen over onneembare muren in het oog van de storm stamelen en schreeuwen hun huilende monden…

Mijn Koreaans is verre van perfect, Maar hoor eens hoe zijn naam wordt uitgesproken Van hem die met raketten zit te stoken, En nu heb ik het volgende ontdekt: Om geen geschiedvervalsing te bedrijven Is het het best om Kim Jung Oen te schrijven.…

Als de kriekenboom beladen stond en de confituurkom zuurzoete aroma’s pruttelde, schreven we op etiketten: - Kriekenconfituur 1964 - Later zongen we : “Quand nous chanterons, le temps des cerises, et gai rossignol et merle moqueur seront tous en fête.” We wreven terwijl ons hand in een draaibeweging over onze buik, smeerden…

Fan-tas-tisch hoor, hun plotse vredesdroom! Stipt op de scheidingslijn van beide landen Bewerkten zij de grond met eigen handen En zie, daar prijkt een wonderschone boom Hoewel, de vorm is niet zo’n goed idee Die brengt doodenge associaties mee…

We hadden op die middag afgesproken, Ik haalde haar om half één van de trein, Thuis werd het een lichamelijk festijn, Het heeft ons allebei aan niets ontbroken, Daarom geef ik die oude boodschap door: Het kan zo simpel zijn: 'make love not war'.…

niemand thuis kwam want juist als jij mij heel zacht vast houdt (en toch stevig zoals ik dat het prettigst vind) ben ik zo bang dat je me vragen zult nooit van je weg te gaan ben ik bang dat je besluit me zo grondig de adem te benemen dat ik voor altijd de jouwe zal zijn ---------------------------------------------------------- Uit: 'Hollands…

een bad Een verdwaalde moesson teistert het lage land waarop de boer verbijsterd het gewas verdrinken ziet de maïs wuift en golft als tropisch riet Ik drijf langs wolken vol donder naar een eiland in de zon het leven lijkt daar lichter en ronder Alsof de schepping er begon hoe paradijselijk, maar na de zondeval verlang ik naar het Hollands…

enkelen tonen elkaar hun gouden kies kijk ze nou zien zitten dat Hollands schoon samen naar de acupuncturist en ik denk dan heel gemeen het is je eigen verdiende loon…

Klein meisje streelt de zon Bloem van een oud geslacht Oren openen zich als kelkjes Het neusje plat een roze cocon Au dessous du soleil en France Bloem der Hollandse natie Je staat daar geheel mans Zo vol charme en bloeiende gratie Zul je je lieve spontane verleden Koppelen aan het spannende heden Je bloemetjesvleugels spreiden Naar…

Zodra de Sint in Holland arriveerde, bespeurde hij tot zijn verbazing, dat z'n knecht een vreemde taakopvatting had: de splinternieuwe Piet discrimineerde! Hij scheidde zoete kindjes van de stoute. De meeste waren zoet. Die mocht-ie niet. De and're vond-ie echter schattebouten. 'Hij vindt het raar; het is voor mij normaal.…

Zodra de Sint in Holland arriveerde, bespeurde hij tot zijn verbazing, dat z'n knecht een vreemde taakopvatting had: de splinternieuwe Piet discrimineerde! Hij scheidde zoete kindjes van de stoute. De meeste waren zoet. Die mocht-ie niet. De and're vond-ie echter schattebouten. 'Hij vindt het raar; het is voor mij normaal.…

. ------------------------------------------ uit: 'Hollands maandblad' nr. 11, 2011.…

Wat ben ik blij met ze wie zou dat niet zijn beide Hollands welvaren allebei mijn De vader, mijn zoon een dertiger al staat volop in het leven en alles draait om een bal Zijn zoon, mijn hartendief wordt alweer twee jaar maakt een ontwikkeling door zo bijzonder, zo wonderbaar Zij leren van elkaar met ieder toch een eigen gezicht een…

Er droomt geen Hollands bloed in uw verbasterde aadren, Gaat gij er koel van af.…

Zijn de Russische vrouwen inderdaad bezig om ons toch vrij naïeve Hollandse mannen met hun sexy lichamen in te pakken? Nog even en ik ga op de knop 'Chat Now' drukken, lieve mensen, maar dan weten jullie alvast hoe ik met esthetiek zenuwgas ben omgebracht.…

aan het op de aarde gelaten vlees Nabestaanden huilen, aaseters houden een bloederig feest Oorlogsslachtoffers bestaan voort in wanen Moeders treuren om verloren zonen De wind waait geuren van brand en verwoesting Er zijn medailles om heldhaftigheid te belonen Een storm veegt de asresten uiteen Een hongerig kind zoekt haar moeder in het noorden…

. ------------------------------------------------------- Uit de bundel : 'Want Morgen' uitgeverij Zuid en Noord.…

En wij wijzelf gaan wonderlijke wegen: wij varen om de tropen van de noord figuurlijk zelfs met ons figuur verlegen. En staan op straat en lopen toch weer door ’t noem mij desnoods noem mij desnoods dan regen. De hemel zwijgt en zwijgt en enzovoort. ------------------------------------------------- uit: 'Muziek voor kijkdieren' (1951)…

Als een kind zo blij zat ik in vak Noord, menig blik viel jaloers op mijn biljet; trots, bij de krabbel die ik had gescoord, heb ik ook mìjn handtekening gezet. De wedstrijd toen, ach, dat was een schande, met zo'n achterstand in een kwartier voltooid. Het biljet, verkreukeld in mijn handen, heb ik teleurgesteld gauw weggegooid.…

schilderende broers te gek ik wil jou zien kom bij me ontspannen zittend in de bus rijden wij probleemloos naar het noorden einde cursus naast elkaar slotakkoord…

jas ik riep nog na hoe koud het was maar hij ging weg in korte mouwen in zijn mooiste hemd, de marineblauwe en de wind woei en de vliet bevroor eerder dan het jaar daarvoor de hoest kwam en liet hem niet alleen hing droog en koortsig om hem heen hing aan de balken van ons huis om zijn nek als een lodenkruis en de wind woei uit het noorden…

onwelkom is hij banneling in een ander land dan het zijne, hij moest gaan zoals hij nog nooit eerder had gedaan weken lang nog hield hij zijn resterende trotse poot stijf hij is niet echt een buiger tot de veer hem eindelijk brak naar het noorden of het zuiden het oosten zelfs het westen zijn centrum is hij verloren uitgespuwd door…

waar kan hij nog schuilen nu hij je onzichtbaar heeft gemaakt en je stem luider dan ooit zal blijven echoën van noord tot zuid van west tot oost? geen windrichting ontkomt de hyena’s hebben je niet kunnen doden voor jouw lichaam stierf immers reeds duizendmaal slechts onoverwinnelijk adem je voort…

ruit, waarmee het seizoen vervelt tot in z'n huid en in transparante blaren, strekt zich duizend vleugels uit, warmt zich bij het open vuur de winterbruid, dit lied telt glazen met z'n toverluit, verdrinkt, om de muze in te luiden, klinkt de vlijt door blinde jaren heen, schrijf in as je naam naast de ware, houd de ramen dicht voordat de noorden…

Is het de smeltende ijskap in ‘t Noorden De zwijgzaamheid van Ella Vogelaar Of toch het ‘Yes, we can’ als mooiste woorden Is ‘t het Wilhelmus en die gouden plak Die razende orkaan, de hongersnood Het hossend lint in fel oranje pak Of de loslippigheid van Van der Sloot Is het Georgië, de Gazastrook De boer (hij zocht zijn vrouw maar ploetert…

een witte woordenvlag planten als herinnering aan al dat moois van muzen, momenten en letterkundige overgave kan men bloemen laten groeien in oren vraag ik me af, wanneer een stem doelloos peddelt in een glas zonder water, men woorden niet verder brengen kan dan het opgedroogde eiland waarop men staat, met een stoel die windstil naar het noorden…

Cementiri del Sud – Oest Montjuïc of De spaanse vlieg Toen ik in Spanje aankwam schrok ik me dood liggen zij daar reis zuid oost west maar niet noord lijken zij wat zij lijken als een nieuw soort bergbewoners hun flatgebouwen langs draaiende straten kaarsrecht en klaar met hun naakte beenderen als naaktstranders…