Alle inzendingen over Ongebondenheid

Schaamteloos laat zij zich staren naakt als waarheid ongeschonden naïef ontdaan, zo ongebonden gekleed in slechts haar lange haren macht wil haar in boeien slaan haar onbevangen blikken vangen om nog meer waarheid te verlangen haar dwingen tot draaien over te gaan Zij kijkt in schijn onaangedaan haar hart bloost echter kloppend fel…

Of mag ik vrij over de bladzijden bewegen het luchtruim zoeken als een ongebonden vogel de plek vinden voor poëzie waarvan de diepte mij ontgaat? Waar niets voor altijd is?…

Geschreven stilte op de huid leidt tot het lot van ongebondenheid zonder dat de ganzenveren breken geslepen in hun vrije vlucht van toegankelijkheid op de grens van de werkelijkheid en het lijdzaam schrijven genas verbonden in gehechte levensplooien sluimerde een onechtheid van het denken met de gesluierde waarheid voor ogen die…

Heeft één Dichter tegen zijn Volk misdreven Als ik misdreef door ongebonden leven, Als ik misdreef, ijdel en ongetrouw? Des rouwt mijn lied. Geen troostwoord kan verzoeten De wrede wroeging der voldreven Daad. Ik heb geen tranen genoeg om te boeten Wat Daad en droom bedreef aan gretig Kwaad. Geen troostwoord?…

Al las de zwerfster 'Honden aan de lijn', ze ging het park in met d'r hazewindhond, die ongebonden verderop een kind vond. Het vond de verse hondendrol niet fijn. Een diender zei: 'U bent op heterdaad betrapt. Kunt u niet lezen? 't Wordt een prent!' Ze zei: 'M'n hond doet aan de lijn, agent.…

Uitgestrooid over de zee vervulling van mijn laatste wens zo vrij nog nooit gevoeld in heel dit aardse leven kunnen gaan waar ik zou willen ongebonden en niet vastgesnoerd waai ik mee met alle winden ben er wel, maar niet te vinden de snelheid staat mij niet meer tegen alles is nu echt tot zegen soms spoel ik ergens aan kan in vrijheid…

Hun spel spreekt mij aan, vertelt van hun reis, hun verleden in het donker van jonge dagen toen de wereld nog een droom was, ongebonden ? geen verbanden, geen verbonden, geen verboden om het dagelijks brood, enkel genereus in het spel.…

Je bent zo vrij, zo ongebonden, Zo schoon als 't mooiste plekje in het bos... Ik ben bang dat nu ik je heb gevonden, Er nog iemand naast me staat in het mos... Ik neem me voor altijd om me heen te kijken, Misschien dat ik je weer vinden mag... Erop hopend dat dan zal blijken, Dat mijn weg nog even naast de jouwe lag...…

Kleding en kunst Koopwaar met waarde Potten en pannen Zilver en goud Met komst van de koopman Woede niet bedaarde Een rechtbank vol mensen 'A pound of flesh' Joodse koopman Shylock als naam Die voldoening eist Water en boten Handel en gif Voor onbetaalde schuld En handel, veel reist Haar ogen, zeer zachtgroen Mooie kijkers Ongebonden…

Nog voor ik klaar was met het begrip van toen voelde ik me uitheems, verlost en ongebonden. De brug is pas gerestaureerd en wordt met trots uitgelicht. Ik ben gaan leven door de gracht te dempen. Ik ben hier wel geboren maar elders pas ontstaan. De rat zwemt naar de overkant verschrikte eenden vliegen op.…

weg die je ongecontroleerd inslaat Alleen is de schipper die met zijn schip verging Je kijkt me aan met de boodschap; wil je dat ik het uit je wring Verbaasd vraag je af waar het over gaat Ze kijkt met een blik tot alles instaat Is het te lang geleden dat het ons zo verging Ze briest; Je denkt aan de vrijgezellen tijd Je droomt van een ongebonden…

we dragen lente in ons haar met ongebonden linten strengen spelen met de wind en mixen blonde tinten enkele ontsnapte lokken dansen vrolijk de lambada decoratief geëscorteerd door speels dwarrelende mimosa ons gekwetter wordt begeleid door getjilp van verschrikte mezen die verontwaardigd over ons kabaal nog harder aan hun nesten pezen…

onbevangen, ben ik zomers tot alles weer bereid, er bestaat geen verlies aan tijd als we elkaar komen te vervangen, een hengst die schrijlings wordt bereden, beteugeld, gevleugeld van verlangen snuift briesend het koren van de molen, te dolen in de wieken van de molenaar, waait wind door frisse manen, in de schaduw van een korenschoof in ongebonden…

Het kind slaapt naast de schelp, nóg ongebonden, nóg ongeschonden, voor haar als winnaar is een lauwerkrans geraapt. Stil verschijnt licht in haar verhaal uit een versje op een kaartje, uit het hart verzonden, een ongeschreven taal, opent het inzicht dat een vers iets levends raakt in de schoot van het ongewisse.…

Mijn zaaier was zorgeloos vertrokken, met ongebonden handen, haren wuivend aan weerszijden van de akkers, strelend de goudgele aren, verwaait het stuifmeel van kleine rusteloze zielen tot waar de wereld reikt, en lijken te kiemen.…

De twijfelzaaier was met ongebonden handen vertrokken met zorgeloze haren zwervend over akkers, uitgewuifd door goudgele aren, verwaait het stuifmeel van het rusteloze gedachtegoed, opgebonden tot zover de wereld reikt maar nergens schijnt te kiemen, het spoor is niet meer wat het lijkt.…

Het is lang geleden dat ik wat woorden ontving van haar niet dat zij mij toebehoorde Ze was verbonden en toch ongebonden aan de mens naar wie ik enkel nog zie als ik in het verleden staar, zij waarvan ik allengs voortschrijdend inzicht ervaar Zij, het fiere meisje van lang geleden was ik zeker niet vergeten doch sommigen leven ergens ver…

Het rustige klokken maken zonder dwang geeft na zwaar bestaan van wereld leiden verrassende, ongebonden scheppingsdrang. Keizer Karel de Vijfde moest veel lijden en tobben wegens tergend rijksbelang. Arbeid bij levensavond mocht bevrijden.…

Laat me vliegen in vrijheid open de kooi waarin ik kwijnen moet geef me ruimte wijd en zijd waar ik blauwe lucht begroet. Zingen wil ik in bomen bij het krieken van de dag zangen uit nachtelijke dromen genieten van elke vleugelslag. Bevrijd uit benarde positie van steeds beklemd gevoel klinkt mijn lied als compositie van uiteindelijk…

De wereld is vergift met wroegen ende knagen, Vol stege wrevelmoed en vol hovaardigheid, Vol ongebonden zucht en vol kwaad-aardigheid, Vol zonden opgehoopt, vol opgehoopte plagen. O harten die nog zijt van hare strikken vrij Vliet verre van dees trouw- en liefde-loze prij Al is ze nog zo schoon versieret en bepereld.…

tegenwoordig op een afstandje van mezelf, de achtste de lange lengtes grijpen overal met de liefde als voor de oeroceaan ze strekken zich tussen de lakens en onder je voeten voor hetgene dat nog zal komen in het eelt geëtst incluis het regresseren een kloof die langzaam dichtgroeit maar nog liever ga ik krabben op de kuit waar ik me nog ongebonden…

je keek wellicht niet om je heen terwijl de woede in mijn keel omhoog steeg ik een intuïtieve afschudbeweging met mijn hoofd maakte en resoluut je de rug toekeerde me afvragend of je die rug nog hebt zien lopen maar dat hoefde ook niet ongevoelig voor terechte vergelding zoals je ook nooit je hart duurzaam zult openen voor iets of iemand ongebonden…

Witte paarden plukken ongebonden, Van verboden vruchten houden zij. Witte paarden briesen bruisend. Witte paarden blijven blij. Witte paarden zoeken prinsen. Prijzenswaardig pretentieus pronken zij. Witte paarden op zondag. Witte paarden in de wei. Witte paarden witte wanen. Wonderschone wijven blijven zij.…

Je eerste passen met vrije vleugels, ongebonden, zonder mama’s teugels. Naylita, espera, espera een lange weg komt er dra. Naylita, je bewondert je naakte lichaam voor de spiegel, weg verdwijnt je schaam. Naylita, je hoort woorden van genegenheid, maar je zwijgt in puberale verlegenheid.…

De wereld is vergift met wroegen ende knagen, Vol stege wrevelmoed en vol hovaardigheid, Vol ongebonden zucht en vol kwaad-aardigheid, Vol zonden opgehoopt, vol opgehoopte plagen. O herten die nog zijt van hare strikken vrij Vliet verre van dees trouw- en liefde-loze prij. Al isse nog zo schoon versiered en bepeireld.…

gewoon, ook langer dan even nee, je hoeft geen dank je wel te zeggen je ogen en je glimlach zeggen mij genoeg ik ben blij dat je het leven weer aankan en dat je mij om kracht en hulp vroeg ik ben met liefde een steun en toeverlaat maar je hebt zelf de nieuwe weg gevonden ieder mens heeft het recht om te leven, om zichzelf te zijn, vrij en ongebonden…

alle stappen uitgesleten treden of het onze laatste moest zijn die niet konden worden afgewogen in gevoel wij sloegen nieuwe bruggen die de oevers van de wereld verbonden soms opgehaald waarover alleen de liefde kon overschrijden een verstilde huifkar met herinneringen die de toekomst heeft geplaveid de tijd heeft ons uitgepakt, ongebonden…

die kritiekloos wordt aangenomen, de willekeur herboren wordt tussen de rails van geboorte tot de dood, gedateerde stations zijn geflatteerd maar door het tijdbeeld zijn verdeeld als een journalist de waarheid zoekt verstrengeld met z’n schaduw zich in eigen mening verslikt,de dichter in zijn onbegrensde fantasie de verbeelding ongebonden…

In liefdeskunsten, leeft samenleven, in verbonden zijn. In gegrepen worden door liefde, die niet begrepen worden kan. In met zelfbewuste ogen, naar het brandpunt kijken. Naar waar lijnen kruisen, en we samen vrede zien. In hemeldragende muziek, naar liefde luisteren. In strofen van gedichten, gevoelens lezen. In beweging van vlammen…

zet mij zinsbegoochelend op het verkeerde been niet aan de tijd geketend schilder ik dan als Vermeer ongebonden aan een plek spreek ik zelfs oude talen Grieks met Plato en met Bonifatius Latijn speel ik mazurka's van Chopin als Arthur Rubinstein zing als een merel, hoogbegaafd schrijf ik aan Hooft poëmen Ik mag niet klagen…