Alle inzendingen over Onmiskenbaar

porselein Pateelwerk uit Montreuil en rode wijn Aan hoe ik haast de aarde was ontstegen Aan alles wat ik altijd heb verzwegen Om maar zacht en geliefd te kunnen zijn Een brandend kaarsje of wat zonneschijn Een mens die roze parels heeft geregen Mijn snoer met zwarte kralen droeg ik nooit Dat lag diep weggeborgen in een lade Het legde echter onmiskenbaar…

Onmiskenbaar was 't slechts om de seks, dat de man in de echt trad met haar en zo werd ze z'n aanstaande ex.…

ik leef de droom van Eden bron van stromende liefde het maakt me zwevend in het heden zie de onmiskenbare schoonheid kom, ga met me mee naar de glimlachende blijheid…

waar is nu dat ventje met zijne leeren laarzen dat kwam vissen en zingen in de vijver van onze hof het groen wordt stilaan bruin geen gras dat nog wil groeien en het mos dat welig tiert van eigen belang en meer de herfst was onmiskenbaar daar, de kat heeft het verteld in grommig gespin, de sporen in diverse huid gegrift staat de winter…

waarom ik zo ineens zo diep bedroefd in het donker van een koude avond in dikke deken ingerold verwarming gloeiend hoog toch maar niet warm kan worden een vraag die-in mijzelf gekeerd en uit het lood geslagen omhoog borrelt in sombere gedachten waar onmiskenbare waarheid te groot om te bevatten zich nestelt in spelonken van mijn ziel…

Dit is nu mijn adagio van verlies de trage opmaat tot realiteit van onmiskenbare stilte die voortduurt dat jouw aanwezigheid steelt.…

op de lange streek krijgt amos gezelschap van een mager scharminkel dat een soortgenoot tot leven roept die wekenlang met franse krijgsgevangenen van joodse komaf opliep terwijl een vijandige bevolking hen aanstaarde alsof ze apen waren bobby was vrolijk, dartelde om hen heen en liet zelfs bij het ochtendappèl van zich horen ze waren onmiskenbaar…

jij die mij kent ik waag het maar jouw hand te leggen op waar de pijn nog immer huist op dat wat weggesneden is zo onmiskenbaar zichtbaar…

Wij zijn te hoop gegooid, wij liggen bleek en bloot en onmiskenbaar dood langs smalle, stille wegen. Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken.…

Wij zijn te hoop gegooid wij liggen bleek en bloot en onmiskenbaar dood langs smalle, stille wegen. Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken.…

gaande man te regelen met een door drukte verhit en getekend gekleurd gezicht jouw autoriteit in deze was zoals altijd onbetwist als iemand toch de moed had stoute schoenen aan te trekken kwam hij van een koude kermis thuis zij riep gewoon cerberus de hellehond als die zich liet zien deinsde iedereen jouw fluïdum was onmiskenbaar…

Besef dat het onmiskenbaar was ook al is het soms maar een heel heel klein stukje een schilfertje hemel neergedaald op aarde…

om te beginnen worden rekruten voorzien van startpistolen onmiskenbaar is de eendracht in het leger door het uniform legerwoordvoerders worden aangesteld in de rang van kletsmajoor de deserteur wil geen krijgertje meer spelen op het strijdtoneel de aalmoezenier gebruikt een dienstrevolver waarmee hij misschiet de veldpredikant…

al bij het penetreren was niet te miskennen sprake van verzet waar anders kon gegleden stond ik nu voor de opdracht hem echt naar binnen te moeten duwen waardoor onmiskenbaar onmiddellijk aliënatie optrad want onwelkom in zulke private zone gaat niet in je kouwe kleren zitten toen ze de code evenwel pikte ontspande mijn lijf…

Niet meer van deze wereld verankerde hart en nieren in een levende weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een onverwachte dood, een talent in een tijd, zichzelf de niches aanbood waar die creativiteit in wordt herkent, niets te verliezen, om alleen te kunnen winnen…

de top zelfs Hercules ontmoet Zijn zintuigen met opnemen gevoed Een springfontein verspreidde nevelregen Vrouwen, kunstzinnig, lachten alle negen Een dichter kreeg weer broodnodige moed Kon schrijven weer na alle tegenspoed De goden waren hem weer toegenegen In Kassel’s Bergpark, fel zonovergoten Daalde hij af tot aan het oude slot Dat onmiskenbaar…

maar de lucht grijst en de wind wakkert aan een rilling loopt langs mijn rug jaren vervagen het kind in mij loopt voorbij verliefd, geliefde en weer alleen samen met mij herinneringen even nog maar zal het duren leven verlangzaamt en winter kil streng en geduldig plukt later de vrucht mij maar eerst nog gelukkig is herfst onmiskenbaar…

Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel Dauwdruppels transformeren spinnenwebben in kastelen van flinterdun…

En onverwacht ben ik niet langer bang want ik ontwaar een onmiskenbaar spoor; het voert voorbij de dood en wenkt al lang. Het fluistert, zachtjes troostend, in mijn oor: “Wees niet verdrietig om de laatste gang, de reis gaat immers na het heengaan door!”…

Diep van binnen komen zoveel sterke krachten uit een oneindige zee van gedachten en gevoelens in alle denkbare tonen vormen en kleuren helder en zuiver boven drijven Nimmer ongrijpbaar of gevangen verborgen of vervlogen juist intens onmiskenbaar stralend als bakens aan de oppervlakte die telkens beschermen, benoemen, bezinnen, bewegen…

nauw’lijks zichtbaar onheilspellend net begonnen hemeltocht grijs vaal rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet zacht oranje avondlicht jij vroege bode van een late nacht warm geel tijdloos stralend voel ik even samengaan strelend wit omarm je als vanouds mij…

Nauwelijks zichtbaar onheilspellend net begonnen hemeltocht Grijs vaal rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon Onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet Zacht oranje avondlicht…

Is onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich een natuurlijk talent een rijke tijd,die ze zichzelf aanbood waarin de zuivere creativiteit wordt herkent had zij niets te verliezen, om alleen te kunnen winnen, om uit haar gave het juiste te kunnen kiezen, voor zichzelf of die medemens,om gezamenlijk vooroordelen te…

Van aan de neusvleugels over de mondhoeken lopen onmiskenbare groeven, zelfs in haar hals zitten huidplooitjes. Ooit zal ik dat allemaal hebben. Mijn gezicht zal worden vertekend. Nog meer barsten en ik moet de stukadoor bellen, daarvoor bel ik een goede vriendin, zij helpt mij wel aan een vakman.…

vervolgens gezelschap houdt deze troost vermenigvuldigt zich als een ander hondje uit het verleden opdoemt bobby die wekenlang met krijgsgevangen joodse fransen opliep terwijl een vijandige bevolking hen aanstaarde alsof ze apen zagen bobby was vrolijk, dartelde om hen heen en liet zelfs bij het ochtendappèl van zich horen voor hem waren ze onmiskenbaar…

Ik zie niets meer alleen jouw stem dringt nog tot me door In een menigte vol mensen is het net of ik ze niet meer hoor Zij zijn zwart-wit, jij bent in kleur je snelt naar me toe, met een lachend gezicht heel dichtbij nu, ik ruik je onmiskenbare geur Zo fris, zo jij, ik voel me licht Als ik je omhels, voel ik hoe warm je bent in die winterse…

op hun knieën van hun jeugddromen worden beroofd Rouwe kinderknietjes van de scherpe kerkbank vol angstige nachten met duivels en demonengejank die je mee zullen sleuren naar de hel als je klikt Over het goddelijk geheim tussen mij, de bijbel en de priester die mijn mond verstikt De auto gepoetst en in de was trots overzie ik ons gezin onmiskenbaar…

Mijn woorden naar de zon gericht, vertellen hoe men hemel sticht en aarde laat verdorren in een zon, zo onmiskenbaar hemels fel dat ijskonijn en magnum plus er samen zijn als vader en als moeder, in de naam van de zoon. Waar ga ik heen?…

nu de dagen onmiskenbaar zijn gaan lengen in wat mag heten de ellendigste tijd van het jaar is er bijna geen ontkomen .. word je soms zo raar zou eigenlijk het beste zijn niet aan haar te denken die resoluut en rigoureus klare wijn kon schenken - ze raakte evident een gevoelige snaar toen ze zei: “natuurlijk is het waar dat ik niet…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…