158 resultaten.
arena
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 bij sluitspierkramp einde onontkoombaar naakt,
enkelopwaarts sluipangst slingert, en de ossenpoot
veldkrabt haar letterdreiging. volksomjoeld en
teer dit lijfje
ijl te zingen
staat jouw naam
voor het uitflitst, stofwolkt bij boektoeslag
en ter aarde dwarrelt in het grijze zwijgen
van oneindigheid.…
Scheiden
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 6.705 Duivelse machten
verstoren wreed
de heersende vrede
van het koninkrijk
Twee angstige wezens
verdwaasd in strijd,
opgelegde keuzen
innerlijk verscheurd
Knellende ketens
liefde ontkracht,
warmte ontnomen
in haat en bedrog
Oorlogswonden
tekens van werk’lijkheid,
‘t onontkoombaar einde
van een falend verbond…
het stille woord
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 548 In de ban van
zelfgekozen
eenzaamheid
Geen contact –
wat zij ook
niet zocht
In de ban van
klank en woord –
boetserend,
polijstend,
balancerend
op het koord
In de ban van
Leven dat zij
niet leiden kon
maar door haar
schrijven wel
delen mocht
In de ban van
haar geraakt,
onontkoombaar,
onomkeerbaar –
dichteres van het
stille…
Vlucht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 218 Oude tijden herleven
In beginsel beschreven
Onontkoombaar heden
Geraakt en geleden
Gegaan en gezondigd
Wist niet wat we konden
Wat wij doorgaans deden
Wilde het niet weten
Het afscheid genomen
Gezien en ook geroemd
Grinnikend genoten
Gewend door pijn groter
Gelaten en bedroefd
Maakt heden gesloten…
het malse spoor
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 toen zij spraken over flarden
herinneringen die al te traag
overgaan tot ontbinding
verduisterde het late uur
een stekeblind veld
waar zij de vrieskoude van het overspelig verhaal
verwarmden met woorden
die straatarm verdampten
in de onontkoombare krater
van een morsdode nacht
maar berijpte handen hervonden het pad
en gejaagd volgden zij…
Nadat haar man begraven was
gedicht
3.0 met 3 stemmen 7.654 nadat haar man begraven was
liet overgrootmoeder Betjie van Middenspruit
hem opgraven
en trok hem een ander zondags pak aan
‘ineens begrijp ik het’ zegt mijn moeder
‘ik zou niets liever willen dan
daar bij die hoop grond te gaan graven
net zolang totdat ik bij je vader ben
tot bij waar hij is en hem
aan zijn schouders optil
die onontkoombare…
Alles hangt onontkoombaar samen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 167 moeder konden zijn;
Schelden, schreeuwen, uitjouwen
Raken niet je vel maar wel je ziel
Als je vijf bent,
Een scheve start in een kinderleven
Dat ooit uitgroeit tot volwassenheid -
Na een leven lang knokken om er te mogen zijn,
Vechten voor elke meter die de ander mij misgunt,
Is de energie op, slaat de depressie toe,
En komt alles onontkoombaar…
aarde
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.032 met vallen en opstaan
verankert beetje bij beetje
elk voetspoor mijn gehechtheid
bij elke stap de gedachte
hoe duizelingwekkend je
aardigheidjes mij aantrekken
met spreidarmen vang ik je walswind
je stof uit rulle grond gewaaid
poedert mijn gezicht
onontkoombaar is de terugkeer
naar mijn gang van kruipen
met opstand en verval
beetje…
terugkeer
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 775 met vallen en opstaan
verankert beetje bij beetje
elk voetspoor mijn gehechtheid
bij elke stap de gedachte
hoe duizelingwekkend je
aardigheidjes mij aantrekken
met spreidarmen vang ik je walswind
je stof uit rulle grond gewaaid
poedert mijn gezicht
onontkoombaar is de terugkeer
naar mijn gang van kruipen
met opstand en verval
beetje…
Oud en Nieuw.
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 513 De fauna beeft, al wat de kerst heeft overleefd vliedt henen
in doodsangst, doch vergeefs en onontkoombaar aan ’t kabaal.
Een grijsaard houdt, zelf doof en oud, een baby, pasgeboren
bij hem op schoot, heel liefdevol de handen op de oren.…
Valencia
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 156 wat is een stad
vraag ik me hier af
een aantal pleinen
verbonden door oude wegen en droge paden
mensen, rivieren, kaden
gebouwen, fonteinen
wat maakt een stad
zoals deze en zijn neven
tot wat het raakt om te wonen
en opnieuw te blijven leven
vraag deze stad
om een antwoord dat telt
en hij geeft als onontkoombaar feit
zijn verhouding…
ontwrichting (2011)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 het kind Wakubenga
het patina van de tijd
legde een bittere
scherpte over de sluier
van onschuld
de ogen van het kind
dat wordt geminacht
lachen nooit ze leeft
op al te tere takken
onontkoombaar en
smal als een doodskist
wordt het kind bedolven
onder doffe schaamte
in de meisjesbuik groeit
een vreemde bittere
vrucht brandmerk…
Zijn of niet zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 428 Grond van mijn bestaan
Met helder zicht op
Al dat moois dat
Aan de hemel staat
Sterren ontelbaar veel
Die het zicht mij
Bieden op het grotere geheel
En mij uitkomst bieden
Op de vraag te handelen
Of niet - het is de
Levensvraag die ik mij stel
En na lange tijd van
Kwellende onzekerheid
Weet ik dat ik hand'len moet
't Is onontkoombaar…
Pandora’s merrie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 405 dromen in duister gevangen
slechts van terzijde wat licht
dood onontkoombaar
genaderd heel dicht
tot in een heldere flits
de doos wordt opgeschud
Pandora uit verwarring
haar verrassing vergeet
duistere merrie laat lopen
stroomt het licht weer
door verbroken dromen
worden maan en sterren
hartstochtelijk begroet
lijkt dood gereduceerd…
Virus
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 723 vol van 'n dier met klauwen
het zorgt onontkoombaar
dat ik terug naar af ga
Elke weerstand binnenin
verzwakt door grommen, grauwen
verhitte gedachten dringen in
als substantie zonder massa
Mezelf niet meer vinden
is vreemd en abnormaal
bezorgt me koude koorts
en een ongrijpbaar gevoel
Want dit virus zonder naam
is als woorden zonder…
Laat een keer nog.
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.017 Hoor hoe, "hij is"
veranderd
onontkoombaar
in, "hij was"…
Herfstsuite
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 377 Boven het etgroen
dartelen nog twee witjes
de zomer uit
In het oog springend
dat omkrullen afvallen -
onontkoombaar
Je betaalt je scheel
voor zicht op zee en de zit
op stroef steigerhout
Schokkende koersen:
jaren ondermaatse vis
en noedelsoep
De armpjes omhoog
hangt de grote kruisspin
in het eigen web
Een babyslakje
slijmt…
foute vraag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 244 de dood ging aarzelend akkoord
ik vroeg hem om
als metafoor te dienen
voor al het onvermijdelijke
je weet, zo sprak hij
er is ook voor jou een eindig
onverbiddelijk lot
dus droog nu maar je tranen
spaar ze ook niet voor verdriet
over ongewilde manco's in je leven
door 't onontkoombaar voorbeeld
in je jeugd of later nog
of door je onverbeterlijke…
Heden en Toekomst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 299 Zo dwaal ik rond en denk mijn gedachten ledig,
Morgen, nieuw en immer vredig,
Laat maar ontstaan wat onontkoombaar is.…
Cirkel
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 101 een gesloten cirkel
dichtgeplakt
met duisternis
beangstigend
benauwend
gedachten botsen
tegen de harde
ronde lijn
komen als een
boemerang terug
onontkoombaar
onafwendbaar
gevoelens vinden
geen uitweg
gevangen
in de cirkel
opgesloten
uitzichtloos
de geest vliegt
rond en rond
duwt, duwt, duwt
met kracht
een opening…
Op de loer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 48 Hoe onontkoombaar is het einde
De mens is constant op de vlucht
Voor de gevreesde laatste zucht
En al het leed op handen zijnde
De mensen lukt het om te duiken
Zij snorkelen In klatergoud
Maar toch is het best waterkoud
In uitgezette koopjesfuiken
De mens wordt flink gehersenspoeld
Zijn eindigheid gaat kopje onder
In zeeën vol…
wild water
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 748 hebt dat ongetemde en dat trotse
een bergbeek in godzalige natuur
het water van het allereerste uur
belaagt de oude wortels, speelt met rotsen
je bent nog onbezonnen en nog puur
een wild verlangen laat je telkens botsen
te jong nog voor een overwogen klotsen
tegen de tirannieke kademuur
maar achter verre bochten wacht het dal
eens zul je onontkoombaar…
Populistische eenvoud
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 ik voelde grond golven
wist hun agressie
kende vorm en kleur
rook nerveuze krachten
in onontkoombare hitte
tijdens de duur van het vuur
patronen schoten
uit een archaïsch verleden
om te innoveren in heden
herkenbaar in hun
beproefd strakke regie
van populistische eenvoud
de eenling verdween
in het schuim van de
immens rood ziedende…
Kennisland
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 778 Nog ongehinderd door
hun kroonjuwelen
die onontkoombaar
in kleurloze stallen
het liefdeloos contact
met kille klemmen moeten velen
Door zwarte slangen
zal hun het witte goud
worden ontnomen
om neer te dalen
in pakjes schoolmelk
voor kinderen die denken
dat de fabriek uiers heeft.…
overdosis
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 536 ingewikkeld lijf, dat volgens publicaties in mijn krant
van wetenschappers die het weten
nog veel subtieler en ook ingenieuzer kan
maar daarentegen ook bevattelijker
voor pas-ontdekte ziekten
die dan weer voor de tig procent
wellicht ook nog genezen kunnen
afhankelijk van hoe ik mij in
komende decennia gedragen zou
in ogenschouw genomen 't onontkoombaar…
laatste dans
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 119 nog eenmaal de tango
fier knikt jouw hoofd,
je geeft je lijf
over aan mijn armen
je glimlacht met volle lippen
maar je ogen breken zacht
in een onontkoombare laatste dans
en dan ontglip je aan mijn grip
ik heb je teder terneer gelegd
leven geblazen in je mond, verslagen
bonzend een ritme in jouw hart
die eerste dans herinner ik mij…
Ongrijpbare dwarrel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 174 jij glijdt door mijn vingers
ontglipt me steeds weer
wat ik ook probeer
bent de veer van een vogel
hoog in de lucht
ongrijpbare dwarrel in vrije vlucht
de lach van een kind
mijlenver hoorbaar
gedragen door zomerse wind
schijnt als de zon
onontkoombaar in schaduw
jouw licht is alom
jij bent de ziel in dit leven
de hemel op aarde…
Wereld van Weleer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 de Schipper zoomt
vasthoudend in
op onontkoombare
horizonten
achter hem een
verslagen Captain
Hook hij heeft het
hoofd er niet bij
always straight on
wijst zijn ijzeren haak
Persoonlijk Assistent Vetje
staat hem zwijgend bij
het driebeninge
paard blind voor
obstakels slaat
over de kop
de Schippersvrouw
houdt zich…
Porselein van het heden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 ik voelde je al
in wijkende tijd
op weg naar momenten
van gelukzalige eeuwigheid
weer tasten we af
het rakende woord
al bij voorbaat gemeden
in porselein van het heden
onontkoombaar
gaan ogen minnekozen
ontspant de lach lijnen
die ik vroeger niet bij je zag
weer stroomt bloed
in uitbundig kleuren
geen verhitte discussies
maar een…
Dooddoeners
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 747 Wat wacht er na jou
of wens jij nog geen
onontkoombare vragen
nu ik ben aangedaan
loslaten waar ik van
hou en af moet staan
wat wacht er na jou
was dit het einde
of is zij overgegaan
in een tijdloos bestaan
toen ze wegkwijnde
hoe zit dat nou
wat wacht er na jou
is het kinderlijke hoop
van mij dat zij nu
bij God in de hemel is
nee…