Alle inzendingen over Ontaarden

En las de kaart risotto van boleten of andersoortig smakelijke zwam, dan was het hek volledig van de dam; het tafelen ontaardde dra in vreten. Maar eens toen hij de weegschaal had betreden die kreunend op tweehonderd kilo kwam, besloot zijn hart dat het was uitgestreden.…

Zelfs Goor en Rectum zijn bestaande oorden, ze klinken net als Ransdorp erg ontaard. Ook Vuilpan, Moordrecht, Diefdijk, Dorregeest zijn toch geen plaatsnamen voor huis en haard, laat staan voor een ontspannen megafeest! Geef mij maar Blijham, nee Nieuw-Lekkerland of Biervliet. Maar het liefst nog Hoogeloon.…

cirkels omarmen de verstilde plek waar opvliegende vogels en bladgeritsel ontaarden in een trage dance macabre beeld: Het meisje van Yde, bister/o.i.inkt op papier Hieke Veenstra…

het is feest de schikgodinnen dansen op de zinnen van de arme dichterman die diep van binnen weet dat hij de poëzie aan kan maar zij onthaarden en gaven zich op slinkse wijze bloot ontaardden in een hels kritieken geven, sloegen alle zinnen in hem dood ze schaterden hun lachjes klaterden in de ruimte die hij koos ze vlogen zonder…

Tweemaal is geen scheepsrecht En vier keer is er één te veel Ik hak en sla m’n rug in puin Met een veel te bot houweel De muur wil maar niet om En de ramen barsten niet De kerker blijft bestaan En ontaard in kwellend verdriet Ik wil u enkel zeggen: Mijn geest zit goed verstopt Waardoor ik alle ellende Diep in mijn hoofd opkrop Een kurkentrekker…

Meer buskruit verhoogde de waarde, zodat ze 'n vermogen vergaarden, doch uit was de pret, toen de klapsigaret in een moordende rookbom ontaardde.…

handen spitten in kruimig krijt weg van gonzende gedachten sluiers van de geest begraven zich in lijfelijke aarde laag voor laag, tot onzichtbaarheid ik weet niet wat ik was, ontaard misschien ik hef vuilgerande nagels armsgewijs ten hemel…

Oh, dat onvolmaakte verlangen, zo met enig lot verbonden, zacht ontaarde onrust, spiegel in de tweedeling van geaarde geslachten.…

De stem die men gaf Een nee tegen Oekraïne Zal pas later Zich bewijzen Wanneer nieuwe problemen kunnen verrijzen Dat deze stem gehoord is Is van waarde Daar waar internationale conflicten kunnen ontaarden Het advies van het volk Was misschien een dolk In belangen Die overstijgend zijn Maar met voeten aan de grond Is het ongedaan maken…

Maar ik ga die ik liefheb haten om wat ze mij heeft nagelaten : een zwakke geest die eindelijk ontaardde, doch sterk genoeg die onrust in mij baarde.…

De liefdes van mijn leven stuk voor stuk de moeite waard De een duurde langer dan de ander een enkeling in drama ontaard Toch ben ik dankbaar voor de ervaring en geniet als ik er terug aan denk Zoveel liefde te mogen hebben ontvangen is denk ik een waardevol geschenk Ooit zal ik het geluk gaan vinden en met één iemand verder kunnen gaan…

bermen gooien die hoog in de lucht; wij echter lachen er zullen redenen zijn waarom zwaluwen niet liegen en waarom de geur van jou niet vervliegt ik kan ze jou niet vertellen net zo min ik weet of de wind een begin heeft en de zachtste streling gemeend is; misschien weet het beven van mijn lenden meer laat de anderen maar praten met hun ontaarde…

Want daartoe was het al in Nero's tijd gekomen; Gestadig was de onderdrukking toegenomen, De bondschap was ontaard in bitt're slavernij ... Toen trad Civilis op. De redding was nabij.…

gestolde melk Aftandse boezem met gebogen tepelkloven trilt Stil, doch week geknepen Dril de verse room – drink uit de moederkelk Gespeende verlangens sijpelen over De buik als gouden boterberg Bedekkend de bron van zuivelheid Zoals met traag veel tekens een Oosters wijsje bepleit: Och arme mocht gij willen - zwemmen in de overdaad Ontaard…

onbegrepene Zich door het gevoelig kind Dat telkens wordt gestoord Van het rationele woord Dat heel beredeneerd Als was er niets meer Zich in het tere zieltje boort Zie daar is het weer Normen verdringen diep De echte waarden Die we altijd in ons hart bewaarden meer harmonie in het leven met normen en met waarden technisch gevoelloos ontaard…

Wij kijken naar beelden, zien de onterende, ontaarde mens, zonder vredeswens. Avond aan avond, u, ik, wij allemaal. Wie niet? wij raken de rede kwijt. En ja, wij zien dit alles in HD kwaliteit.…

(voor Ronald Giphart) Uit de teugels van valse geruchten en ontaarde mijlpalen (typisch weer dat rare sujet) weergalmt het gebrul van de jongeling, de gestaalde kanonnier, een Waterloo van zinnebeelden klettert op hem neer als melkproducten van Maria's, inclusief de pittige smeerkaas van tedere jongedames en het gevecht van krolse poezen…

Als bruut geweld de harten weer doet bloeden, terreurgeweld dat niets of niemand spaart, als god of mens ook nu niet kon verhoeden dat dwazen weer tot beulen zijn ontaard, dat twijfel dan de blik niet zal verblinden, dat angst noch haat de mensheid dan verdeelt, dat 't hart zich met de rede blijft verbinden en solidariteit de wonden heelt…

X. Dus blind en bloot van alle rêen, Dat gij uzelf, wel eer zo vrij, Steekt in dees malle slavernij? Wat gaat mijn domme ogen aan, Haar eigen Meester te verraen; Een weg te banen, ten verderf; Te maken dat ik levend sterf? Door u, helaas! werd ik gewaar, Wat holle golven van gevaar, Wat baren van verdriet en wee Daar bruisen…

Dit is uw ure, 's vijands waan, in stokken en in zwaarden breekt al hun haat zich eind'lijk baan, de heiligen ontaarden, de beker moet gedronken zijn, o onafwendbaar lijden, een judaskus als bitt're wijn, U wilt van schuld bevrijden, zij allen vluchten van U heen, geen troon is hen gebleven, die eenzaam is wordt meer alleen, zó is…

Kunnen vrouwen ontaarden in monsters gewetenloze beesten die wandaden in het groot kunnen begaan zoals in de geschiedenis De mensheid is overkomen Of zal in de wereld door meer vrouwen aan de top zaken kunnen worden voorkomen Het mannelijke versus het vrouwelijke verdergaande emancipatie van het vrijgevochtene met dure lessen over omgaan…

haar zonden zoveel schraler dan het stikken van woestijnen gestuurd als aanzichtkaarten met de groeten; lekker warm en dat ze zou gaan lijnen langs de lippen overblijven zodat het wilde kusten waren nu speciaal voor hem `t was toen dat ze ontaarde en de wereld kleiner bleekte verdwijnend achter al die wijn en chocolade reep waarmee bijna schaamteloos…

Onwezenlijk uit het raam starend ziet hij het tafereel ontaarden. De zon vreet alle leven dat ligt te wachten in haar onthullende stralen.…

Iets bleef toch, zo men ziet: 't oud rooms-zijn bleef in waarden en overleeft verval en kankerend ontaarden.…

Dringt nummer laatst naar één dan blijft het niet bij morren ’t ontaard in ~pikhaak porren~ en heftig handgemeen. Het wordt echt interessant wanneer er eentje struikelt prompt van het dek af duikelt en in de kom beland. Ik zit er ’s zomers vaak op het terras aan ‘t sluisje een pilsje in mijn knuistje te smullen van ’t vermaak.…

De moralist Wint want de moralist Weet Waar het land zich in bevindt De moralist Heeft kennis Een geweten Vaart terug Op hoe het ooit begonnen was Kent de waarde der dingen Hij heeft echte herinneringen Bouwde een wereld Daar waar hij zichzelf moest bevrijden van oude waarden Hij ziet nu hoe waar de wereld Zonder dat In kan ontaarden…

tot een roepstem van de overzij, luider aandrong om te komen en tot hulp te willen zijn, met lankmoedigheid daar aangekomen zeer geschokt door wat de ogen zagen, werd aangevat wat mogelijk was en de schouders konden dragen een volle tijd gevuld, met dank voor daden en leerden; dat een leven zonder licht of gids, in een dwaaltocht gaat ontaarden…

de mens is een loverboy z’n vriendin heet aarde hij ontdekte al haar tere plekjes o ze is zo mooi zo fijn jij bent voor mij van onschatbare waarde zij zei ik wil de jouwe zijn haar liefde voor hem ontaarde en hij hij schreef haar naam bij in z’n geheime agenda die hij voor zulke gevallen bewaarde arme lieve aarde dan begint het geklooi…

warmte, liefde, erkenning en steun Die zich vermengen met elk moment van zijn Alsof ze voor zichzelf spreken, eeuwig bestaan Vanuit een vanzelfsprekendheid wel te verstaan Een gedicht hierover lijkt zinloos monnikenwerk Verspilling van kostbare energie, papier en tijd Elk woord thans is van onschatbare waarde Die bij mij vaak in een dualiteit ontaarde…

hoge betonnen palissades omzomen executiepleinen en dempen het gestamp van dampende deportatietreinen beestachtig tierend gebrul overstemt de sissende stoom hier emaneert tot schande de ontaarde NAZI-droom op de luifel boven het onthaal prijkt pijnlijk “Arbeit macht frei” in de hoogte erboven fakkelt een schouw in lichterlaai de…