VAST IN MEZELF
Tweemaal is geen scheepsrecht
En vier keer is er één te veel
Ik hak en sla m’n rug in puin
Met een veel te bot houweel
De muur wil maar niet om
En de ramen barsten niet
De kerker blijft bestaan
En ontaard in kwellend verdriet
Ik wil u enkel zeggen:
Mijn geest zit goed verstopt
Waardoor ik alle ellende
Diep in mijn hoofd opkrop
Een kurkentrekker hielp me niet
En ook de frees bleef steken
De beste psycholoog
Wist mijn geest niet te breken
Ik blijf dus een gevangene
Van mijn eigen corrupte geest
En de zee van tijd heeft me geleerd
Dat het nooit anders is geweest
Geplaatst in de categorie: emoties