Alle inzendingen over Op neusvleugels

En speurbaar aan de neusvleugels de geur van wat gebeurd is: geboorte, geheim. ---------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2005.…

niemand wist waarom de schrijver stierf zijn naam werd opgenomen in het boek der zwijgzaamheid fladderende poëzie in ongeschreven wolken mysterieus ontsluierend uit neusvleugels en hoe alles verwaterde in de fontein die nu zwijgt in tonen van serene muziek…

In geschuifel, luifel, luifel, staat ze stil, neusvleugels trillen, spiedend, speurend, rij na rij, ruikend, snuivend, mmm … daar is hij. Hij!…

In de etalageruit kijken een bekend en vreemd gezicht knipogen om te zien of jij het werkelijk bent Gelukkig het knipoogt terug met de vingers door het haar wenkbrauwen plat gestreken neusvleugels gestreeld Tijd om een foto te maken de wereld wacht en stopt de mooie kant laten zien rustig blijven ademhalen…

Als ze leest neem ik afstand en kijk ik door kieren van deuren naar haar neusvleugels en wimpers die zich nauwelijks verroeren het omslaan van de bladen, er is geen ritme we streven naar gave roerloosheid.…

En ik voorspelde het verlies met jouw hart en het mijne liet ik kilometers leegte zwemmen toen je naakt op je scooter zat vlinderde er een zwarte vogel rond de neusvleugels van de lente ik slaakte de behaagzucht eenmalig zocht wat ruimte in de gedichten van een oude Surinamer uit de buurt die me vertelde van de stille bomen en hoe dromen…

ik verlang zo naar de schuchtere geboorte van een nieuwe lente ja, het is nog vroeg en slechts in mijn gedachten ik weet het maar als het weer zo zal zijn dat mijn neusvleugels weer trillen van van zuivere grasgroene aroma waar de sfeer van gouden verwachtingen de huidige grijze dagen grijze mensen mistig voelen mij dit alles…

Je ogen zacht gesloten Je haren door elkaar Je neusvleugels trillen een beetje En je ademhaling klinkt zwaar Ik concentreer me op je mond Je lippen vormen een spleetje Je adem is warm en vochtig En kietelt me een beetje Je gedachten kan ik niet vangen Net zomin als je dromen Je bent dichtbij, en toch ver weg Ik kan nu niet bij je komen…

Rode zon mazelt lichtflitsend door het gebladerte kreunend door de bovenwind leunend op jeugdige muziek zwoel gekruide lucht trillende neusvleugels verdwazing alom synoniem aan de geur zweet parelt in het schemerlicht jij niet schuldig aan mijn belgedrag vlijt de hoorn tussen je dijen klaarkomend op het spreekgedeelte mij de gehoorde…

Met ogen wijd open gesperd Star kijkend en niets zien, Oren goed open, Donderend lawaai - Hoor niets, doof voor alles Om me heen, Strek mijn vingers uit, Stel bloot mijn huid Om te voelen, Maar voel niets, Ik verlaten door alle gevoel, Voedsel zorgvuldig langs Mond en tong, Proef niets Dan ongevoeligheid - Neusvleugels…

het vet van de bloesem het zweet van de steenvrucht ik week het los met stoom drijf het door kolfglas tot één kleffe druppel lekt het vloeit in noten open als een lied langs neusvleugels de citrus die haastig verdampt door bloemen verdrongen tot het hars van mirre blijft een tong van slierten likt aan de korst van de kosmos de…

Ik adem als een vrije vogel door wijdopen neusvleugels. IJs dampt uit in wolken zwierig walsend buiten maat. Hemels deinen op de zon, cimbalen schellen golven. Ik zweef, los in de benen mijn voeten flappen het roer. Nu duik ik, ben walvis stroomlijn, zwiep in zee.…

pa-pa-pa-pa Steeds maar hoger van onder naar boven Ik schiet vol bezinksel van veel te lang naamloos zijn Ik kom naar beneden van mijn zelfschakelende rugtrap maar ik kom steeds hoger in het knikken van lucht daar achter boven onder mijn hoofd mijn keelgat kleppert open met een kinderlijk kreetje Gezonken gezeten door mijn knieën van neusvleugelen…

van de schutting alsof zout hier ook af en toe langskomt in 't roest en een streep trekt in 't groen van hieruit midden het akkerland ruik ik het verband tussen de knoesten in de bossen en het zilte zoenen in de zee jodium en cellulose die het azuren uitspansel aantrekken om zich te vermeien in de aarde omdat ik dat wil, recht onder mijn neusvleugels…

bij elk weerzien een omhelzing te delen bij elk overbodig afscheid red je me je redt me met elke streling elke zucht op mijn huid elk hoofdhaar dat me toewuift in de wind je redt me met iedere mondhoek die opkrult elke hand die je aanreikt elke borst die zich wegdrukt tegen de mijne je redt me in ons mond- en navelzoenen in ons neusvleugel…

Van aan de neusvleugels over de mondhoeken lopen onmiskenbare groeven, zelfs in haar hals zitten huidplooitjes. Ooit zal ik dat allemaal hebben. Mijn gezicht zal worden vertekend. Nog meer barsten en ik moet de stukadoor bellen, daarvoor bel ik een goede vriendin, zij helpt mij wel aan een vakman.…

Haar ogen glanzen Zacht omfloerst Haar lokken dansen In het schijnwerperlicht Haar neusvleugels trillen Op de nuances De zachte vibrato Van haar ademstoot Er is geen willen Enkel verleiding De verlokking Van haar aangezicht Haar beroering sensueel Vingers verstrengeld Om de microfoon Haar roodglanzende lippen Zuchten een fluwelen timbre…

Langs de neusvleugel vloeit het zout.…

door gidsen gebracht, slecht geoefend maar goed uitgerust zit ik op mos tussen magere berken ik por in de as van een stokoude stookplaats; vochtige neusvleugels, wenkbrauwen borstelig van rijp een vroege sneeuwhaas krijgt te laat lucht van de azende vos -------------------------------- uit: 'De witte sjamaan', 1988.…

verzadigde leeuwin Zo schenk je jouw vezels Aan de tand van het volk Ze happen naar je als een krokodil Ze rispen je botsplinters op Met jouw witte bloes Aan een bezemsteel geknoopt Drong je mijn nest binnen En ik buig over jouw plastic kralensnoer Van toen je nog een kapster in een poppenhuis was Nu sta je dreigend met een schaar Langs neusvleugel…

Jouw voorhoofd is een gewelf Overwoekerd met mos Doordrenkt van moessonregen Als in een majatempel Elke steen en kier berekend Zodat eens per jaar een straal Trefzeker in de kern binnendringt Jouw neusvleugels van was Zijn fraai uitgesneden Uitgestald achter beduimeld glas In een muffe zaal Waar ik gluur naar hun trilling Jouw vingers…

Plots staan ze stil, de kop geheven, oren gespitst, snuiven hoorbaar, de gevoelige neusvleugels beven als tere blaadjes in een lichte bries, er hangt schuwheid om hen heen. Nauwelijks ademend probeer ik een te worden met de omringende bomen, sta als bevroren, alles lijkt alleen nog binnen in mij te gebeuren.…

Met de Franse slag, soms een helse toer strooit hij nog wat poeder in de voorlaatste ronde zet zijn tanden verbeten in strakke truien voor hem en ruikt al trappend de geur van het groen terwijl raddraaiers vrij van smeer aanklampen om juist hém te kloppen zingen wielen als een aanstormend peloton cocaïne in my train cocaïne in my…

Met de Franse slag, soms een helse toer strooit hij nog wat poeder in de voorlaatste ronde zet zijn tanden verbeten in strakke truien voor hem en ruikt al trappend de geur van het groen terwijl raddraaiers vrij van smeer aanklampen om juist hém te kloppen zingen wielen als een aanstormend peloton cocaïne in my train cocaïne in my…

We kunnen nog geen afscheid nemen, maar vandaag is dan toch die dag. De zon schijnt, maar inwendig huil ik zacht. Op je laatste rustplaats aangekomen kijk ik om me heen. Zijn er meer die zich zoals ik voelen, of ben ik maar alleen? Peinzend buig ik me weer tot je graf, maar alles gaat langs mee heen. Het enige wat ik nog kan denken is,…

Twee meisjes Zongen zachtjes Hun lieve liefdesliedjes Beide meisjes creëerden Hun creaties koesterend Afscheid nemend Maar nooit Van mijn netvlies Dansend in dromen Alles lost langzaam op Niet deze dromen Altijd bij mij dragend Daarom zing ik mijn lied In de verre velden Wie zal het nog horen Alleen mijn twee meisjes…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

Als een breuk wordt geheeld, hersteld Soms met pleisters, gaas en tape Kan je dan op dezelfde voet doorgaan? Neen, dat bestaat niet en bestond niet!! Het zijn steeds andere maar wel vernieuwde stappen Zeker kan dat een stap voorwaarts zijn Waarin je je ook weer zou kunnen verstappen Of van tijd tot tijd pas op de plaats neemt Dat gebeurt…

Er zat iets poëtisch in de conversatie we wisselden gegevens uit met geluidloze woorden een duif weggevlogen uit een oude droom vloog over een landkaart naar de horizon waar geniale autisten gespecialiseerd in nudisme de route van organisatie voorzagen je vertelde iets over een woonplaats waar vogels met de doden spraken ik…