Alle inzendingen over Reve

(vrij naar G.K. van het Reve) is er nog nieuws? ja, heel goed nieuws! ik durf te spreken van een openbaring Gerard Reve kuste Zijn Lieve Heer en die smaakte naar zure haring…

zonder eenzaamheid op zijn tijd zou ik niet kunnen leven hoe kan ik anders in de storm van al dat lawaai de eigen melodie reven…

Hij was al jaren dood, de echte Reve Maar hij is opgestaan, en ziet: hij leve!…

Die van het Reve was zo gek nog niet God is een ezel zei hij en public Natuurlijk Hij droeg zijn kostbare vrucht Waar of geloof Het boeit mij niet Mijn handen zijn vrij.…

zij draagt Van ’t Reve in haar armen op de roltrap op naar boven ze struikelt je vindt hem overal die mooie slechterik als u mij begrijpt ligt hij steeds beter in de markt daarom vindt je hem ook hier…

de gelauwerde vaderlandse schrijver ziet geen brood in het afscheid van Reve hij is maar hoogmoedig thuisgebleven en denkt: ik ben de ware achterblijver Claus, een groot dichter uit het Vlaamse land toonde echte klasse in de kerkbank…

Toch strooit Reve overvloedig zout in de wond van mijn geweten, want of God van aftrekken houdt, valt nergens aan af te meten.…

In Nederland, schreef hij, kon hij niet leven Men moet er, te benauwd, zijn lusten reven Hij zwierf als scheepsarts, lust- en rusteloos Naar China, Portugal, de Verre Oost Dat hij een eerlijk zeemansgraf bewaarde In schuim en asch verstrooid over de aarde…

De dood is noch mijn vriend noch mijn vijand Als wij elkaar treffen gaan we een ongelijke strijd aan maar ik zal vechten Als ik tijdelijk win is dat mooi meegenomen Als ik verlies is er "geen 'mens' overboord" We weten toch allemaal dat we uiteindelijk allemaal zullen verdrinken!!…

Couperus, Hermans, Mulisch, Wolkers, Reve, Nabókov, Kafka, Hesse, Hölderlin, De Russen, Plato, Shakespeare en Celine, Ik heb wat afgelezen in m’n leven. Dat was wel fijn, maar nu betreur ik het; Ik las ze vóórdat ik werd vastgezet.…

Abdolah, Rosenboom, en het gezemel Van Voskuil, Hermans, Nescio en Reve En tussen wat die lui voor boeken schreven Staat eerste: De Ontdekking van de Hemel Dat is mij toch qua zotheid iets te foolish Ik wil heel die top tien! Hoogachtend, Mulisch.…

Omdat de vriend van schrijver Gerard Reve Een kleine Belg onzedig heeft betast Vindt koning Albert het hoogst ongepast Om aan de schrijver zelf een prijs te geven. Voor mij dus ook geen Prijs der Lage Landen. Mijn vrouw maakt mij soms immers ook te schande.…

Wanneer men kiest voor algehele kuisheid, zichzelf verbiedt een meid ‘n kus te geven, besluit om voor altijd z’n lust te reven (behalve soms wat manuele huisvlijt) leidt dat tot het verdwijnen van de soort, want dat is het lot van ál wat zich niet voortplant.…

We trekken ons terug in Nieuwe schaduw Openen een fles wijn Van de moeder van Gerard Reve De Avond duurt nog lang.…

Zolang Barack Obama heeft gesproken Bracht elke tel weer 900 tweets Natuurlijk vond Mitt Romney dat maar niets Want zijn record werd daarmee ruim gebroken Ik mag dus stellen - in de geest van Reve: De speech is niet onopgemerkt gebleven…

Bladerend in mijn oude dagboek kom ik je tegen. In kwetsbare woorden, als een gebed geschreven. Zo lees ik na jouw dood bewogen: “Eigenlijk geloof ik niets en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft. Dan denk ik, dat Gij liefde zijt en eenzaam, en dat in dezelfde wanhoop, Gij mij zoekt zoals…

Een in regen verholen Snakkepole, koers naar Blauwhuis, draagt zijn schim met hoge rug. Zijn zolen klinken als doffe hamerslagen terwijl hij zich voortsleept en hemelwater zegent. Met een kromme vinger wijst hij een jongen na. Het kruis op zijn rug is van goudpapier en wappert plagerig in haken. Twee ezels in weidenevel keren zich af van de…

Kort na het nieuws omtrent de dood van Reve Volgt nieuws omtrent het werk van Lucebert: 't Is aan het Rijk geschonken om nog ver In vele vormen voort te blijven leven De dood is als natuurkracht zeker groot Maar oeuvres zijn als leven na de dood…

roodkoper is de reling gepoetst door hem en haar ik schipper maar kombuis in warme knusheid die toch met koude stilte strijdt want ieder heeft een eigen zeil gehesen nog spinakel ik voorop maar voel gedonder bij het reven niemand heeft meer iets te geven heb ze afgemeerd aan lager wal het geflikflooi begon in het vooronder al…

ik ben een dame fijnbesnaard ruim denkend ik ken mijn Vondel en van ‘t Reve alsmede Debussy en Davis het gedachtengoed van ene Marx is mij ook niet vreemd voorts heb ik een hond geheten Bull waarmee ik met behulp van stok en speciale schoenen beschermd miskend mijn lieve leven leef…

Nauwelijks is de reiger neergestreken op haar nest waar haar slechts de nachtrust rest als bij het breken van het licht zodra het land de zon ziet reven er een ritmisch luid gekwaak in de plas wordt aangeheven Overdag een kale plas doet de nacht bewegen en wordt bij het waken van de dag weer angstvallig doodgezwegen…

Dat Gerard reve riepen de brouwers Jeroen toen Willem Frederik Hermans palmen overnam maar de eerste schots van de winter Leon overboord sloeg waarop de zeilen van Roy en Heleen scheurden en hoewel sinds Bern lef tonend Maarten ’t hart voelde overslaan…

Het is nu twaalf uur de elfde gaat over in de twaalfde februari van het jaar des Heren en Dames 2017 Ik ben nu officieel 65 jaar maar ik ga gewoon door of er niks aan de hand is uit het gedicht van Gerard Reve: Drinklied aangaande het leven op aarde want god vorm me me m'n dochter is pas tien!!!…

Aanschouw mijn gealfabetiseerde pretenties: Reve, Biesheuvel, Hermans, Mulisch! Ook de Fransen interesseren mij literair: Rimbaud, Sartre, Baudelaire! Genoeg intellectueel gezwets en genoeg leeswerk, Maar het bezorgt de lezer bovenal een stijve nek.…

Na een carrière op de bank (pils onder handbereik) heb ik een bundel uitgegeven Voel me verwant met ene Reve Moeder heeft er een gekregen Verkocht is er geen een Dat komt nog zegt m'n kapper Dat gaat niet zo meteen Ach, als niets lukt, ga je dichten Lijkt je leven nog wat waard En die onverkochte bundels flikker je in de open haard…

Het was weer bijna als vanouds in elkander vrij gevochten verzengend ver van al het kouds wringen onze laatste bochten snakkend naar de pure vormen die het leven inhoud geven hier het haakje voor de wormen daar de zeilen om te reven varend op het kompas van maan stap ik over op een klipper ik stop mijn netelig bestaan als verstokte crisiswipper…

gij waart gelijk de domme Nijhoff vond wat u in boeken las gelijk de verwaten Hermans zag wat zich te Brussel openbaart gelijk de grote Lucebert u afrolde en als luchtmens u liet zweven boven de afgrond die uw leven is gelijk de machteloze Elsschot aan het dolen sloeg gelijk de onverbloemde Engelman zichzelve vroeg gelijk de vreugdeloze Reve…

Nu pas,weet ik ,waarom 't nooit meer Lente wordt Bomen bloesemen niet, Vogels zwijgen, Zelfs de wolken houden halt, Zwijg mij van hart en zon en maan; Nu Gij der Eeuwigheid bent ingegaan...…

Zuster Immaculata scheepte zich eindelijk na veertig dienstjaren in. Liep zij met haar koffers zeulend toevallig Meester Char tegen het lijf? Haar kleur herkende hij en zij moest mee. Hij schetste het reisplan en zij keerde zich zwijgend naar de wand en werd gewaar hoe schaduwen verspringen kunnen. -------------------------------------…

dat er ooit nog eens tijden zouden komen waarin verpleegsters, schoonmaaksters en caissières belangrijker zijn dan allerlei soorten managers, aandeelhouders en grootverdieners…