258 resultaten.
Het slagveld van de wereld
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 571 Het was een drukte,
mensen renden weg van een ruig gevecht.
De wereld verging en bestaat niet meer.
Een slechte daad.
Hadden we anders geleefd,
waren we niet ten onder gegaan.
De mensheid zorgde voor
milieuvervuiling en afvalstoffen in de lucht.
De wereld bood ons nog een kans
om niet te vergaan.…
LANDSCHAPSSCHILDERIJ
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 293 Dit is een landschap
om in te lijsten
Als in een museum
maar dan buiten
Zover m'n oog reikt:
groene weiden,ruige heggen
aan de einder:
populieren,torenspitsen
Vingers wijzend
naar een of ander God?…
Castro's sigaar
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 128 De ruige baard van het socialisme
wordt nu getrimd naar het gematigd
kapitalistisch Spaans.
Het Cubaans socialistisch welzijnsparadijs
verlegt zijn grenzen naar de welvaart
wonderwijs. Hiertoe vullen de dollars
alle gaten. Wordt Cuba mogelijk één van de
Verenigde Staten.…
Schuim
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 1.026 Ik onthaast mij
huiswaarts,
opstandig,
over te lange
dijken, vind
geen troost op
de brede torso
van de morgen,
houden blokken
stand,spattend
schuim tatoeëert
het ruige corso
van de zee,
vermaalt mijn
zicht tot broze
vlokken, blaast
de natte
westenwind,
mij de zatte
lokken droog,
te veel geluid
om mij heen,
in deze…
leven en sterven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 126 levende kustlijn van zand
altijd in wording
altijd aan het sterven
landschap in beweging
grillig ruig
stelend en vretend
onberekenbaar
huizen verdwijnen
onder bergen zand
Charybdis’ wellustige
kaken zuigen
schepen op om ze
dan weer uit te spuwen
verslindende Scylla
wacht sluw haar kansen af
niets niemand blijft gespaard in
dit…
Voorjaarslandschap
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.431 Nog stonden alle bomen zonder blad,
de eiken en de iepen en de beuken,
als grijze bossen op de grijze lucht
zo waren, dicht en ruig hun brede kruinen
en leken op een rij van lege kooien,
in de effen grijzig-blanke voorjaarslucht
toen daar een vogel langsvloog, donkerzwart,
heel in de verte vloog hij traag en recht
langs al die bomen, als van…
Spoor 1
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.191 Beladen met koffers
vol jeugdsentiment
een kind tussen treinen
het hoofd afgewend
Voeten staan stijf
in het ruige cement
kind zonder vangnet
zonder een cent
Niemand die aarzelt
kennen zij geen...?
zij zijn met zovelen
zij staan niet alleen
Niemand zal vragen
waar ga jij heen ?
Kind tussen treinen
wacht op spoor 1…
Doodgeboren...
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 918 tijd
na een kwade dronk,
in onrust en verwarring
blijkt het bed gestolen
zien mijn ogen wat ik niet wil geloven
onder een vaal bleekgroen licht
van loze beloften
staar ik naar mezelf
achter het gordijn van slechte gedachten
ik zit gevangen tussen
paracetamol en de waanzin
de absint heeft mij bedrogen
en de kogel wenkt
belooft me ruige…
Niet mis te verstaan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 77 Geen struiken willen gewillig wijken
voor wie wil treden in ruige wildernis.
Het lot blijft onbeschoren langs
de lijnen van een grillige horizon.
Niemand zou ooit nog stoppen,
zelfs als dat in een oogwenk kon;
een zielverdrogend verlangen om
langs onbegaanbare paden te gaan,
een implosie van hoorbaarheid
om latente woorden te verstaan.…
trappetjes
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 65 tussen jou en mij slechts de zee
open zoals het vlakke land
weinig te verbergen behalve het
heimwee dat als een schots en
scheve lappendeken ons omzoomt met
ruige heggetjes en rommelige muurtjes in
het glooiende landschap
tussen jou en mij slechts de zee
weinig te verbergen behalve het
verlangen naar trappetjes om
over de ergste hindernissen…
Geraakt
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 trompettist blaast z’n wangen vol
om de wereld te raken, aan te raken
met welke toonaard dan ook
zachtjes en bescheiden
tot ruig en hard ondersteund
door bas drum en keyboards
zingt hij tot de bomen
die oeverloos worden gekapt
toetert hij over een Syrische vriend
die niet meer naar huis kan
nu oorlog is wat de klok slaat
geeft hij, neemt…
Voor- en nageslacht
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.607 Voorgeslacht
Ruige borst en brede schouders,
Leeuwenhart en aadlaars oog:
Rijzig kroost van reuzenouders
Vorstlijk zaad, in adel hoog:
Onvergeetbaar voorgeslacht.…
distel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 949 het onkruid vermolmt;
de pisseblom waait
van veders naar dons
en den paarse vervliegt
in veneinig geprik
vanonder ruige maai
komt nog als geborgen groen
het hooi in feromonen asem op;
verdroogde druppeltellers
begraven in boeket
langs onvermijdelijke bloei
vergroeit onvergankelijk klam
het weinige blije weerzien
van beklemmende liefdes…
Voor- en nageslacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.596 Voorgeslacht:
Ruige borst en brede schouders,
Leeuwenhart en adlaars oog:
Rijzig kroost van reuzenouders
Vorstlijk zaad, in adel hoog:
Onvergeetbaar voorgeslacht.…
Storm op de hei
poëzie
3.0 met 2 stemmen 311 De hei ligt te huilen,
Ruig opengeborsten
Aan kieren en kuilen
En schrompige korsten;
Met plotsige schokken
Uit gaten en naden;
Met bonkige nokken
Uit narvige paden.…
Waar gaan we heen?
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.541 Folders liggen overal verspreid
Ieder jaar een hele strijd
Waar we naar toe zullen gaan
Wordt het ruige natuur
Of historiche cultuur
We bladeren en overwegen
Komen vele opties tegen
Varen, sporten, rusten
Bergen, steden, kusten
Zo zitten we te wikken te wegen
We komen dé vakantie vast tegen…
de naald
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 831 een naald
scherp van aard
vindt mijn huid;
ruig behaard
en teer van vel
dat klein steekwapen
glijdt dus geruisloos
naar binnen,
ongevraagd,
dat wel
een rode bel
lijkt geblazen
het duurt nog geen tel
of in colonne
stromen tallozen
naar buiten
en zijn niet te tellen
het is duidelijk
ze willen muiten
met een pleister
als wapen…
een naald
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 631 een naald
scherp van aard
vindt mijn huid;
ruig behaard
en teer van vel
dat klein steekwapen
glijdt dus geruisloos
naar binnen,
ongevraagd,
dat wel
een rode bel
lijkt geblazen
het duurt nog geen tel
of in colonne
stromen tallozen
naar buiten
en zijn niet te tellen
het is duidelijk
ze willen muiten
met een pleister
als wapen…
De flowerpowermeiden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 240 kuiven zijn weer gladgestreken
kistjes achteloos weggesmeten
orde klinkt als een refrein
maar af en toe jankt een gitaar
krijgt het drumstel weer de stuipen
in een spasme van voorheen
dansen beat en rock hun ruige tijden
in een nostalgische revival van
provo en de flowerpowermeiden
de sax klaagt weemoed
en huilt langzaam uit als
vergane…
Nietsen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 Nee,
we zijn dol
op fietsen
Het land
verkennen
door 't ommeland dolen
De zomen
met z'n struiken
van bomen, stam en kruinen
De ruige rand
met kruiden, merendeel
die rieken of fris ruiken
en in verten
't silhouet van 'n torenspits
de wieken van 'n molen
Geen woord over:
het nietsen....
languit in het struweel.…
SCHOTSE HOOGLANDER
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 50 Het ruige bruine rund
afkomstig uit
woest heuvel- en bergland
graast lustig
met waakzame ogen
op Nederlands
of Vlaams heideveld
onder het bedaarde eten
danst losjes zijn geduchte kop
waaraan twee lange kromme hoorns
steeds naar de bosrand wijzen
in dennen en sparren
de verstild woorden vatten
van dichte warrige wouden
uit het verre stamland…
Terwijl de wind scheen
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.398 Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de bomen staan tot in de dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en ’t heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw’ and’re, de zon scheen
en sloeg zich over in onmeetlijkheen.
Hoe doodgerust voelden mijn oren toen,
ik ging en had met alles niets van doen.…
PRILLE DRANG
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 701 Ik ben op bezoek
bij een lieve mevrouw
haar dochtertje van
een jaar of zeven acht
zit verlegen onder de tafel
kijkt bedenkelijk
naar die grote ruige kerel
kleine Annemarieke
zit stil bij mij op schoot
terwijl er een foto wordt gemaakt
met haar beertje strijkt ze
over mijn neus en wangen
ik ga er weer vandoor
het meiske roept tegen…
Contouren vervagen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 200 Daar lig je dan
Stad van mijn
Dromen die ik
Liefhad en gehaat
Heb, torenhoge
Kerken met op
De achtergrond
Het cruiseschip
Helemaal van deze
Tijd - 'k rij
Achter je langs
Op nog geen kilometer
Of twee en zie dat
In de ruige wind van
Deze morgen de
Toppen van jonge berken
Jouw contouren doen
Vervagen - de paarden
Hier…
Glimlach
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 532 rustig ritmisch melodie in mijn oren
glijdt het grijze zand in de golven
laten ruige regendruppels zich horen
waar lege handen worden bedolven
toch hoor ik de zielveroverende zang
van een hoopvol gevend heden
voor werkelijke woorden niet bang
doof voor een verzonken verleden
gaat het grauw geleidelijk omhoog
ver tot een verschijning van…
stoofhoofd
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 424 Geen droog vuurhout op de ruige rug.
De koude handen blauw gevouwen
en uur na uur terug naar de verstilde
minuut van stevige hakken in sterk zand.…
Terwijl de wind scheen en de bij bromde
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.979 Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de bomen staan tot in den dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en 't heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw' and're, de zon scheen
en sloeg zich over in onmeetlijkheên.…
WACHTEND VOORJAAR
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 In ochtendnevel
staan bomen, half verzonken:
ruige eilandjes.
Ritsel op zolder.
Ongedierte? Insluipers?
Vogels doen hun nest.
De kraai pikt in gras,
maakt van het veld een kunstwerk:
"kastanjebolsters."…
In mijn hart gegrift
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 146 Wat zich op een boomblad nerft
zoals ik op je lichaam schrijf
voorbij de zachte maneschijn
diep in een mooie droom
Wat ik hoog aan gevels hang
als vlag, banier of wimpellint
wapp’rend in de ruige wind
spieg’lend in een waterstroom
Staat ergens in mijn hart gegrift
Verdiept zich in mijn nietig zijn
Begraaft zich met de doden
Wat ik met…
Weer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 118 De donkerste duisternis
omringt het ruige land
het is een herfstige dag
zoals het vroeger wel vaker was
het zonlicht lijkt opgezogen
door wilde wolken met berenklauwen
een hagelbui maakt de wereld even wit
het landschap trekt dan een andere jas aan
mensen en dieren houden zich schuil
voor wolken en buien
binnen klinkt het gehuil
van…